متن سینه زنی و توسل ویژهٔ اربعین حسینی
متن سینه زنی و توسل ویژهٔ اربعین حسینی
دوباره دارم هوای دیدن کربلا
بِاَبیٖ اَنْتَ وَ اُمّیٖ یا شَهیدَ البُکاء
پرچم سیاه گنبدو میبینم
میام و تُو خیمۀ عزات می‌شینم
ای دین من حسین ای آیینم
سلام ای تمام امیدم حسین
سلام ای پناه دوعالم حسین
سلام ای عزیز دلِ فاطمه
سلام ای شهید مُحرم حسین
«امیری حُسَینٌ وَ نعِمَ الامیر»
رسیدم دوباره به ماه غمت یا حسین
پوشیدم مشکی به زیر پرچمت یا حسین
به پای منبر روضه‌هات می‌شینم
میزنم با إِذن مادرت به سینه‌م
میده چای روضه تسکینم
تو که سنگ صحرا رو دُر می‌کنی
دو تا دست خالی‌مو پُر می‌کنی
اسیر هواهای نفسم شدم
ولی میدونم من رو حُر می‌کنی
«امیری حُسَینٌ وَ نعِمَ الامیر»
کاشکی با شور حسینی متلاطم بشم
اربعین برا زیارت تو عازم بشم
کی میگه پرچم تو روی زمینه
باید این حماسه رو جهان ببینه
عشقت آقا شُکوه آفرینه
به پا کرده تُو دنیا محشر حسین
ببینید چقدر داره لشکر حسین
چی میشه کنار عمودِ سلام
بخونیم سلام خدا بر حسین
«امیری حُسَینٌ وَ نعِمَ الامیر»
علت جوشیدن چشمۀ چشمام تویی
توی این تلخیا شیرینی دنیام تویی
خدا رحمت کنه اون قدیمیا رو
به ما یاد دادن آخه این کیمیا رو
نام حسین و یاد کربلا رو
قسم به کتیبه، قسم به عَلم
قسم می‌خورم به غبار حرم
اگه تو ازم راضی باشی حسین
خدا هم دیگه راضی میشه اَزَم
«امیری حُسَینٌ وَ نعِمَ الامیر»
__________________________________________________________________________
متن سینه زنی و توسل ویژهٔ اربعین حسینی
«حسین آقام آقام…»
یه ماهه سینه می زنم به عشق اربعین آقا
یه کربلا بهم بده برام بسه همین آقا
یه التماس و خواهشی تو چشممه ببین آقا
درسته رو سیام ولی روم و زمین نزن آقا
میان خدافظی،دل منو میسوزونن
نذاری تنها شم،آخه همه دارن میرن
بگو چی کار کنم که به منم نگاه کنی
این نوکر بَدو قاطی خوبا سوا کنی
«حسین آقام آقام…»
یه ذکرِ زهرا می گیرم که بشکنه درِ قفس
خدا کنه که نوکریم نباشه از سرِ هوس
تو عمرِ نوکریم فقط همینو فهمیدم و بس
تو کُلِّ سال میام حرم،تو اربعین یه چیز دیگه است
نجف تا کربلا پیاده می زنی به راه
برای هر قدم می ریزه صد هزار گناه
اگه بدونی که چه جوری می خرند ازت
تو راهِ کربلا هستیتو میذاری وسط
«حسین آقام آقام…»
منی که کربلا دیدم اونقد برام نگو بهشت
از آبروی این حرم گرفته آبرو بهشت
تو موکبای بین راه همه اش میگی چه بو بهشت!
گیرت نمیاد هیچ جایی نه رو زمین نه رو بهشت
قدم قدم همه اش، سراسر عشقه و جنون
پاها تاول زده،فدا سرِ رقیه جون
رسیدی کربلا تمومِ خستگیت میره
خودِ آقا میاد تو رو به سینه می گیره
«حسین آقام آقام…»
__________________________________________________________________________
متن سینه زنی و توسل ویژهٔ اربعین حسینی
نمیشه راحت از کنارِ
کربلا بگذرم حسین
سایه سرم حسین
دق میکنم نَرم حسین
جون مادرم حسین
زخمی شده پَرم حسین
بطلب حرم حسین…
دنیا بد تا کرده با من
همه اومدند الّا من
این بازی دنیاست یا من لایق نیستم
دیشب گریه کردم تا صب
دلتنگی سخته اما خُب
بعداً ولی نگو آقا عاشق نیستم
«حسین وااای..»
چند شب پیش خوابشو دیدم
توی بهشتِ کربلام توی جمع زائرام
خیره به گنبده چشام به تو میرسه صدام
شیرینه خوابشم برام می میرم اگه نیام
وقتی حرفِ گنبد میشه
واسه من خیلی بد میشه
اسمم همیشه رد میشه رسوا میشم
نگو امسال برام جا نیست
کربلا جای بدها نیست
حق با توعه ولی آقا تنها میشم
«حسین وااای..»
میگن شبای جمعه آقا
کربلا باشی عالیه حرمت چه حالیه
جای من اونجا خالیه
نبودم یه سالیه فاطمه اون حوالیه
که قدش هلالیه حرمت چه حالیه
چشم دنیا دریا میشه
ولوله‌ای بر پا میشه
تا روضه‌خون زهرا میشه میره از حال
اشکاش بی انتها میشه
راوی روضه‌ها میشه
سرت چطور جدا میشه
بین گودال سَیدنا المَظلوم
سیدنا العطشان سیدنا العریان
سیدنا الغریب..حسین..حسین..
__________________________________________________________________________
متن سینه زنی و توسل ویژهٔ اربعین
اربعین اومده و دلا پریشونه، حسین جانم
عالمی برای تو بی سروسامونه حسین جانم
همه کوله بارشون و یک به یک بستن، سفر کردن
فطرس ملک داره چاووشی میخوونه: حسین جانم
زائر کربلا دست بذار رو زانو یاعلی بگو پاشو
زائر کربلا مثل قطره سوی دریا برو دریا شو
زائر کربلا دم به دم؛ قدم قدم زائر آقا شو
«ثارالله ثارالله لبیک یا ابا عبدالله»
دل به جاده می زنن دوباره زینب ها، حسین مولا
نغمه ی یا فاطمه نرفته از لب ها، حسین مولا
این زمین بازم به یاد اسرا انگار،حسین مولا
میشه پرستاره از آبله ها شب ها، حسین مولا
زیارةُ الحسین یعنی: اقتدا به شاه کربلا کردن
زیارةُ الحسین یعنی :کار زینبی برا خدا کردن
زیارةُ الحسین یعنی: هر قدم برا یَمن دعا کردن
«ثارالله ثارالله لبیک یا ابا عبدالله»
قطره ایم و با عنایت تو دریاییم حسین مولا
واسه جون دادن به راه تو مهیاییم، حسین مولا
راه کربلا رو خون شهدا وا کرد، چه غوغا کرد
اربعینا سر سفره شهیداییم حسین مولا
تو راه انقلاب مرد و زن؛ پیر و جوون؛ همه عَلمداریم
سازش نمی کنیم هیچ امیدی واسه دشمنا نمی ذاریم
با سعی و صبرمون بانگ “عجل لولیک الفرج” داریم
«ثارالله ثارالله لبیک یا ابا عبدالله»
آهِ یا زَینبُ یا زَینبُ یا زینبْ ..أَغِیْثِینی
إنَّنی أسألُ یا زَینبُ یا زَینبْ … أَجِیبینی
أینَ عباسُکِ یا زَینبُ یا زَینبْ ؟… و دُلِّینی
هل بَقَى یَحْرِسُ خَیْماتِکِ یا زینبْ.. .بِلا عَینِ ؟!!
جَرَى الَّذی جَرَى … و أتاکِ الأربعینُ یُرْجِعُ الذِّکری
أتْعَبَکِ السُّرى … و قَضَیْتِ العُمرَ بالأحزانِ کالزَّهرا
قُلتِ :” کما تَرَى … یا أخی عُدْتُ من السَّبیِ مع الأَسْرى ”
«یا زهرا ..یا زهرا … إنَّ أَخی قَد بَقى عُریانا»
زینبیاتُ الهَوی قد جِئنَ ” مَشایَّه ” …کَما زَینبْ
ولسانُ الحالِ ” یا زینبْ إِلِشْ جَایَه … اِبْدَمِعْ یِلْهَبْ ”
و الحجابُ الزینبیُّ لهمُ رایةْ …رِضاً للرَّبْ
هُنَّ مِعراجُ رجالِ اللهِ للغایةْ ..بِوقتِ الحَربْ
نَهجیَ زینبیْ ..بِحِجابی و عَفافی و شَجاعَتی
أَدْعَمُ مذهبیْ…وهو یَحمینی و یَحمی لی مَکانتی
أختاهُ فارغَبی … فی الحِجابِ فهو تاجٌ من کَرامةِ
«یا زینب ..یا زینب … إنَّ أخاکِ قَضَى عُطشانا»
__________________________________________________________________________
متن سینه زنی و توسل ویژهٔ اربعین حسینی
خیلی بدم اما داری میبینی
برای روضه ت کم نذاشتم آقا
به خدا پای این علم آوردم
از دل و جون هر چی که داشتم آقا
سیاهی وقتی می‌زدم با گریه
یادِ سلام رو به گنبد کردم
برا بساط روضه ی اربابم
هر کاری از دستم بَراومد کردم
بزار بمونم آقا!
واسه غم تو می‌گذرم از جونم
بزار بمونم آقا!
نکنی از پای علم بیرونم
بزار بمونم آقا!
تا همین الانم ازت ممنونم
«آقام آقام ، آقام حسین »
خدا نیاره اون شب و روزی رو
که وا بشه از پرچمِ تو دستم
خیلی دلم میخواد بتونم آقا
مادرمو کرب و بلا بفرستم
خوش به حال اون مادرا که آقا
واسه جوونِ تو جوون آوُردن
خدا بیامرزه همه اونا رو
که ندیدن کرب و بلا رو مُردن
اگه بزاری آقا!
تو کفنم میگم بزارن شالَم
اگه بزاری آقا!
برا تو سینه میزنم اون عالم
اگه بزاری آقا!
پیاده میام اربعین امسالم
«آقام آقام، آقام حسین»
دیگه خودم فهمیدم آقا جونم
هیچ کسی دلسوز مثل تو واسم نیست
تو رو خدا اسمِ منو هم جزء
پیاده‌های اربعینت بنویس
هرچی که میگی روی چشمم آقا
بزار گرفتارت فقط باشم من
خسته شدم از دوریِ شش گوشه
آخه چقدر هی پشتِ خط باشم من
هواتو کردم آقا!
هوای اون شش گوشه‌ی زیباتو
هواتو کردم آقا!
هوای بوی سیبِ پایین پاتو
هواتو کردم آقا!
براتِ امسال اربعینم با تو
__________________________________________________________________________
سینه زنی و توسل ویژهٔ اربعین حسینی
اسیر کربلام عمریه مبتلام تو اوج گریه هام
از عمق دل میگم یا حسین الَسّلام
سلام یا ایها الامیر سلام ای شاه بی نظیر
آقام دست منم بگیر
غرق دنیای توأم بازم هواتو کردم
الهی کرب وبلا بمیرم و برنگردم
«حسین مولای یا حسین..»
درسر سوادی تو سینه شیدای تو
تو قلبم جای تو اربابم جنتم پایین پای تو
به سر دارم هوای تو بزرگم با دعای تو
همه عمرم فدای تو
هنوزم حرم نیومدم مگه چه کردم؟
الهی کرب وبلا بمیرم و برنگردم
«حسین مولای یا حسین…»
رمز عشق یا حسین آقای ما حسین
ای بی همتا حسین هر لحظه
هر قدم هر نفس یا حسین
سلام سر چشمه ی بقا
سلام سلطان اولیاء
سلام ای شاه کربلا
دین ودنیای منی دور سرت بگردم
الهی کرب وبلا بمیرم و بر نگردم
«حسین مولای یا حسین..»
__________________________________________________________________________
سینه زنی و توسل ویژهٔ اربعین حسینی
کربلا اِکسیر مستی و جنونه
کربلا کرده این عاشقو دیوونه
حرم تو پَر پریدن و حرم بی تو قلبم تو زندونه
کربلا کربلا، کرب و بلا رویامه
حرم چیزی که از خدا میخوامه
دین و دنیاست ، خوابِ دیروز و امروز و فردامه
حرم رویامه ، حرم رویامه
روضه ات امیدم
صدتا جنت رو پای تُربت میدم
کِی میبَرییَم
خسته ام از بَس که عکس حرم بوسیدم
دنیامو میدم ، دنیامو میدم
«صاحبِ جود و کرم سیّدی اَللّهُمَ الرزُقنا حرم»
حرف نرفتن کربلات آسونه
ولی با هِجرت کی زندگی میتونه
هر کی حرم رفته میگه براتِشو به رقیّه اتون مدیونه
کربلا کربلا ، کرب و بلا تسکینه
حک شده عکس شیش گوشه ات رو سینه
حرفم اینه پس کِی نوکر کربلاتو میبینه
حرفم اینه، حرفم اینه
آقاجون ذکر نام حرمی که مستیش عَلَی الدَوامِه
رو لبهامه، فکر و ذکرم دادن یک سلامه
از خدامه، از خدامه
«صاحب جود و کرم سَیدی اَللّهُمَ الرزُقنا حرم»
عادته معشوقه با عاشق طنازی
کربلات میکنه با دلِ من بازی
جای بهشت بسه برام
اگه تو قبرم یک شش گوشه بسازی
کربلا کربلا ، کرب و بلاته آره
حرمی که نسخه ی مستی داره
ختم کاره دعا زیر قُبَّه ات ردخور نداره
ختم کاره، ختم کاره
آقا از اصل و از ریشم زده دوریِ حرمت آتیشم
بازم ما با اذن رقیه‌ات کربلایی میشم
کرب و بلا رویامه حرم چیزی که از خدا میخوامه
دین و دنیات خواب دیروز و امروز و فردامه
حرم دنیامه حرم دنیامه
__________________________________________________________________________
نماهنگ و توسل ویژهٔ اربعین حسینی
ای که دلخوشیِ روزگارِ منی
دورم از تو ولی تو کنارِ منی
عمریِ با دلم خیلی راه اومدی
حتی یک دفعه هم منو پس نزدی
کاری کردی
دیگه هیشکی به چشمایِ خسته من نمیاد
کاری کردی
دل من میخواد هرجوریِ به چِشِ تو بیاد
کاری کردی
با تمومِ بدی دلم از تو خودت رو می خواد
دستام خالیه، دستامو بگیر آقا
محتاجِ توأم، یا نعم الامیر آقا ..
هرکسی ندونه، من که خوب میدونم
به خدا به شما، خیلی مدیونم ..
با تو حسِ دلم، حسِ زندگیه
راهِ کربُبَلا ، راهِ بندگیه ..
کاری کن تا
که دلایِ ما از همه غیرِ تو خالی بشه
کاری کن تا
آقا سینه زنت تو مسیرِ تو راهی بشه
کاری کن تا
دلِ مهدیِ فاطمه از ما راضی بشه
آقایِ منی من هم یه فقیر آقا
محتاجِ توام، یا نعم الامیر آقا ..
دستام خالیه، دستامُ بگیر آقا
محتاجِ توأم، یا نعم الامیر آقا ..
__________________________________________________________________________
سینه زنی و توسل ویژهٔ اربعین حسینی
کوله پشتیمو مثل همیشه بستم
تا که راهی شم به سمتِ آغوشت
ولی امسال خاطرات و می‌نویسم
پای تصویر ضریح شیش‌گوشه
تو که نیم نگات برای درد من تسکینه
تووی تلخی زمونه اسم تو شیرینه
دلم آروم نمیگیره یه سؤالی دارم
نکنه از چشات افتادم که حالم اینه
حق داری اگه نخوای نگام کنی
نکنه دیگه نخوای دعام کنی
ولی کاش بازم برا زیارتت صدام کنی
میون موکبا، جای ما خالی
کنار زائرا، جای ما خالی
نجف تا کربلا، جای ما خالی
اگه قلبِ عاشقو غبار بگیره
نتونه جلوه‌ی معشوقو ببینه
چاره‌اش اینه گرد و خاک راه زوّار
روی آیینه‌ی قلب اون بشینه
بایدم سهم دلم گریه و حسرت باشه
روی دوشم بارِ سنگین خجالت باشه
پایی که به سمت هر گناه قدم برداشته
بایدم تو خونه محروم از زیارت باشه
کِی میدونه تو دلت کی جا شده
وقتی حُر با دست تو سوا شده
خوش به حال کسی که راهی کربلا شده
توو راه ماتمت جای ما خالی
توو دسته‌ی غمت جای ما خالی
به زیر پرچمت جای ما خالی
همیشه همین حوالی می‌رسیدم
روبه‌روی گنبدت که غرقِ نوره
اگه دعوت نکردی چاره‌ای نیست
مُهر تربتت برام سنگ صبوره
سجده میکنم رو تربت یه نفس می‌بارم
دوس دارم توو کربلا سر از رو مُهر بردارم
هرچی یا حسین میگم بیشتر آتیش میگیرم
خب یه بار جوابمو بده منم دل دارم
چه جوری جواب بدی وقتی سرت
خیلی فاصله داره با پیکرت
هنورم میگه أناالعَطشان رگای حنجرت
توو جمع اشک و آه جای ما خالی
توو بارِگاه ماه جای ما خالی
کنارِ قتلگاه جای ما خالی
__________________________________________________________________________
نماهنگ و توسل ویژهٔ اربعین حسینی
دلتنگی یعنی کربلا بارون گرفته
چند ساله نوکر درد بی درمون گرفته
دلتنگیاشو پای این پرچم آورده
لیلا خبر داری دلِ مجنون گرفته
تویی فقط پناهِ من
ای روشنی راه من
تورو ازم گرفته بود
یه مدتی گناهِ من…
مثه خودت غریبم و ،از شما بی نصیبم و
کاشکی بیای ببینمت، بغل کنم حبیبم و
«آقام آقام آقام حسین..»
من که خراب کردم درستش کن یه جوری
بی طاقتم اصلاً بگو تا کی صبوری
دور از تو و دور از حرم این وضع حالم
پیر کرده دیگه نوکرو چندساله دوری
من تو روضه ام ولی دلم کربلاس زائر حرم
من که رفتم ولی حرم ندیده طِفلی مادرم
به خدا شال من گواست
زندگیم وقف روضه هاست
شروع زندگیم نجف
تهش که ختم به کربلاست
«آقام آقام آقام حسین..»
امسال برای اربعین دلشوره دارم
کی میشه آقا سر روی تربت بزارم
من نه خودت بهتر میدونی یا حسین تا
کرب و بلات حتی جنازه ام رو میارم
با یه سلام حرم بیام
با رفیقام حرم بیام
جون دلم ازت فقط
فقط میخوام حرم بیام
دورم ازت چیکار کنم باز باید رو به یار کنم
یعنی باید به سمتِ کربلای تو فرار کنم
«آقام آقام آقام حسین..»
__________________________________________________________________________
سینه زنی و توسل ویژهٔ اربعین‌حسینی
ممنونم باز امسال منه رو سیاهو مهمون کردی
تو واسه قیامت کار بخششم رو آسون کردی..
از بس که آقایی اسم تو رو قلب من مکتوبه.
سختی ها یادم رفت با محرّم تو حالم خوبه
به یاد اون روزایی که واسه سینه زدن
دست من رو میگرفت میاورد پدرم
با تو بود بچگیام عمر من با تو گذشت
سایه ی پرچمته هنوزم رو سرم
میمونم پای غمت حسین
شده ام من آدمت حسین
آرزوم اینه خاکم کنن با پرچمت حسین
«یا حسین مولانا یاحسین..»
روزیمو میگیرم زیر این پرچم هیئت آقا
با اشکای روضه ات میشه زندگی برا من زیبا
میدونم تو دنیا تو هوای نوکراتو داری
خوشبختیم چون که تو
به ما از کَرم محل میزاری
توی قلب من آقا،تنها جای خودته
هرکی میاد و میره، تو فقط میمونی
آشوبه این دلِ من،محتاج نیمه نگات
دردای نوکرتوو، تو فقط میدونی
همه چی خیره تو این مسیر
تو شدی واسه دلم امیر
دوباره مثل قدیم آقا
دست منم بگیر،دست منم بگیر
«یاحسین مولانا یا حسین..»
بانیِ این روضه، کسی غیر حضرت زهرا نیست
عشقای این دنیا مثه عشق من به تو زیبا نیست
وقتی تنها میشم واسم آغوش پناهت بازه
شوقِ به اربعین یه ساله نوکرتو میسازه
دستای سرد منو،گرما داده نَفست
هرجا باشم به همه،میگم از کَرمت
عِطر سیب سحرو،بارون نم نم آقا
به جنّت طعنه زده، شبای حرمت
میدونی رویامه کربلا
همه ی دنیامه کربلا
به خدا آرامش دلِ، شیدامه کربلا
میمونم پای غمت حسین
شده ام من آدمت حسین
آرزوم اینه خاکم کنن با پرچمت حسین
__________________________________________________________________________
سینه زنی و توسل ویژهٔ اربعین حسینی
من که، همه دم، اوقات دلم
با وقت حرم، تنظیم بود
از حال خودم، شرمنده شدم
چند وقته، جدایی روزیم بود
من میدونم که گناهه، دلِ زارِ
دست و پاگیره، دلِ من شده آره
ببین اشکم، چه می‌باره
یه بیچاره، آخه جز تو کیو داره
بدم میدونی، اما تو می‌تونی
مرحمت به دلِ، رو سیاهم کنی
نگاهم کنی، سر به راهم کنی
واسه این اربعین، رو به راهم کنی
«منو ببر به کربلا..»
با فکروخیال، نزدیکِ دو سال، با داغِ حرم،سَر کردم
آقا بَسمه،میدم قَسَمه، زهرا که بزار برگردم
هر شب تو خواب، حرمِ تو، توو آغوشم
پیرهنی که مادرم دوخته می‌پوشم
کوله پشتی، روی دوشم، راهی میشم
هَلبیکم توی گوشم
میشه چاره‌ای
واسه بیچاره‌‌گی هایِ این نوکرِ، کمترینت کنی
بیدارم کنی، بی‌قرارم کنی، باز منو زائره، اربعینت کنی
«منو ببر به کربلا….»
دل شوره دارم، آروم نمی‌شم، اسفندِ رویِ آتیشم
یه حسی میگه، امسالو دیگه، رخصت میدی که، راهی شم
عاشق‌ها رو میبینم که، دونه دونه
می‌رسونه خودشو هرکی میتونه
پیرِمَرده یا جوونه، می‌کشونه
پای لنگ و عاشقونه
یکی سرتاپا، دردِ بی درمونه
اما خوب میدونه، درمونش کربلاست
شِفا میگیره، از درِ این خونه
هرکسی گریونه، روضه های شماست
«منو ببر به کربلا….»
__________________________________________________________________________
نماهنگ و توسل ویژهٔ اربعین حسینی
تشنه ام اما..
تشنه تر لعل ترک خورده ی لب های تو نه
گرمم اما..
گرم تر از محبت و عشق مسیحای تو نه
داغم اما.
داغ تر از داغ دلو داغی زخمای تو نه
گرما داغ تشنگی با تو چه دلنشینه
ایمان عشق بندگی نشون مومنینه
«مسیر خوب زندگی مسیر اربعینه»
خسته ام اما..
خسته تر از خستگی خواهر محزون تو نه
تنهام اما ..
تنهاتر از دل سه ساله ی پریشون تو نه
عاشقم اما..
عاشق تر از رقیه ی دلتنگ و دل خون تو نه
الهی که هرکی یه بار این روزا رو ببینه
بهشتی که وعده ی انبیا بوده همینه
«مسیر خوب زندگی مسیر اربعینه»
بازم امسال راهی میشم با زائرای واقعی اربعین
پرستوهای مهاجری که خونشون شد بانی فتح المبین
فدائیای واقعی آقا جانم پسر ام البنین
با شهدا میزنم سنگ تورو به سینه
خاک کرب و بلا با شهدا عجینه
«مسیر خوب زندگی مسیر اربعینه »
__________________________________________________________________________
سینه زنی و توسل ویژهٔ اربعین حسینی
خیلی بدم اما داری میبینی
برای روضه ت کم نذاشتم آقا
به خدا پای این علم آوردم
از دل و جون هر چی که داشتم آقا
سیاهی وقتی می‌زدم با گریه
یادِ سلام رو به گنبد کردم
برا بساط روضه ی اربابم
هر کاری از دستم بَراومد کردم
بزار بمونم آقا!
واسه غم تو می‌گذرم از جونم
بزار بمونم آقا!
نکنی از پای علم بیرونم
بزار بمونم آقا!
تا همین الانم ازت ممنونم
«آقام آقام ، آقام حسین »
خدا نیاره اون شب و روزی رو
که وا بشه از پرچمِ تو دستم
خیلی دلم میخواد بتونم آقا
مادرمو کرب و بلا بفرستم
خوش به حال اون مادرا که آقا
واسه جوونِ تو جوون آوُردن
خدا بیامرزه همه اونا رو
که ندیدن کرب و بلا رو مُردن
اگه بزاری آقا!
تو کفنم میگم بزارن شالَم
اگه بزاری آقا!
برا تو سینه میزنم اون عالم
اگه بزاری آقا!
پیاده میام اربعین امسالم
«آقام آقام، آقام حسین»
دیگه خودم فهمیدم آقا جونم
هیچ کسی دلسوز مثل تو واسم نیست
تو رو خدا اسمِ منو هم جزء
پیاده‌های اربعینت بنویس
هرچی که میگی روی چشمم آقا
بزار گرفتارت فقط باشم من
خسته شدم از دوریِ شش گوشه
آخه چقدر هی پشتِ خط باشم من
هواتو کردم آقا!
هوای اون شش گوشه‌ی زیباتو
هواتو کردم آقا!
هوای بوی سیبِ پایین پاتو
هواتو کردم آقا!
براتِ امسال اربعینم با تو
__________________________________________________________________________
روضه و توسل ویژهٔ جاماندگان از اربعین
ما جاماندگان از زيارت اربعين هستيم، حسرت داريم اما تأسف نداريم، تأسف جايي است كه نشود جبران كرد، ما نرفتيم زيارت اما ميشه جبران كرد، در هر شهري كه هستيم ميشه جبران كرد، با دستور اهلبيت هم ميشه جبران كرد، مرحوم آيت الله میرزا احمد سیبِوَیه كه در احترام به سادات بي نظير بوده، ايشون چهل سال امام جماعت حرم قمر بني هاشم عليه السلام بوده،از عراق عُذرش رو خواستن فرستادنش ايران، فرمودن: روزي كه خواستن من رو تبعيد كنند ايران، دلم شكست، رفتم حرم حضرت سيدالشهداء گِله كردم كه آقا در پيري من رو بيرون كردن و من ديگه از اين ثواب كه در محضر شما شرف ياب بشوم محروم شدم، مرحوم آيت الله سیبِوَیه ميگن: در عالم رؤيا حضرت سيدالشهدا رو ديدم، به من فرمودن: میرزا احمد! نگران نباش، از زيارت ما محروم خواهي بود، اما جبران ميشود. سئوال كردم: آقاجان! كجا جبران ميشه؟ حضرت فرمودن:هر جايي بيرق عزاي من بود در آنجا شركت كن و براي من گريه كن، گريه جبرانِ زيارت مي كند…
حسين جان! ما امروز گريه ميكنيم تا جبرانِ زيارت باشه و مي دانيم كه گريه ي بر شما خيلي خريدار داره، گريه بر شما شروع تحول است…
توي اربعين هر سال هم ايراني ها و هم عراقي ها موكب هاي زيادي دارند با امكانات زياد، به زوّار ابي عبدالله خدمت مي كنند،غذا ميدن؛ آب ميدن، تاول هاي پاهاشون رو ميگيرن، ميگيم: چرا اينقدر احترام ميكنيد؟ ميگن: اينا زائر امام حسين هستند، اما دلا بسوزه براي كاروان داغدار آلُ الله كه امروز رسيدن كربلا، اما احترام امروز زائران ابي عبدالله كجا و آن احترام كاروانِ اُسرا كجا…
من ميخوام براي اسيري روضه بخونم كه هيچ وقت به كربلا نرسيد، اونم خاتونِ دو سرا حضرت رقيه سلام الله عليها است، گريه و زيارتمون رو هديه به ايشون كنيم، وقتي ميخواهيم بريم زيارت چاوُشي ميخونن، به نيابت از حضرت رقيه همه با هم بخونيم:*
بر مشامم ميرسد هر لحظه بوي كربلا
بر دلم ترسم بماند آرزوي كربلا
* آرزوي رسيدنِ به كربلا بر دلِ رقيه موند…*
تشنه ي آبِ فراتم اي اَجل مهلت بده
تا بگيرم در بغل قبرِ شهيدِ كربلا
كربلا يا كربلا يا كربلا…
از حرم تا قتلگه زينب صدا ميزد: حسين!
دست و پا ميزد حسين، زينب صدا ميزد: حسين!
*چرا حسين دست و پا ميزد؟ وقتي اومدن حضرت زينب سلام الله عليها بالاي تَلِ زينبيه، امام زمان مي فرمايند: “وَالشِّمرُ جالِسٌ عَلى صَدرِك” شمر روي سينه ي ابي عبدالله نشسته بود، با يه دستش محاسن ابي عبدالله رو گرفته بود، با يه دستش شمشيرش رو از قفا گذاشته بود، خوب بدن وقتي ميخوان سر رو از بدن جدا كنند، دست و پا ميزنه…*
دست و پا ميزد حسين، زينب صدا ميزد حسين!
*حسين!…*
__________________________________________________________________________
سینه زنی و توسل ویژهٔ اربعین حسینی
دارم میام به سمت کربلایِ تو
دارم میام، بمیرم از غمایِ تو
دارم میام، شبیه بچه هایِ تو
دارم میام …
فصلِ پرکشیدنِ، فصلِ کوچِ عاشقا
از سراسرِ زمین، سمتِ شهرِ کربلا ..
پرستویِ مهاجرِ حسینی ام
تو راهِ آسمونِ سرخِ کربلام
تنم فدایِ خستگیِ زینبت
سرم فدایِ داغِ شاهِ سر جدا
دارم میام، به سمت کربلایِ تو
دارم میام، بمیرم از غمایِ تو
دارم میام، شبیه بچه هایِ تو
دارم میام …
حرمتِ تو واجبِ، مثلِ خونۀ خدا
با عنایتِ توِ، استجابتِ دعا
به جز مسیرِ روشنِ تو یا حسین
قدم تو راهِ دیگه ای نمیزارم
تو اینقدر برایِ من مقدسی
که هرکی عاشقِ توِ دوسش دارم
دارم میام، به سمتِ تو قدم قدم
دارم میام، با عشق و شور و ذکر و دم
دارم میام، تا عشقمُ نشون بدم
دارم میام …
دارم میام، به سمت کربلایِ تو
دارم میام، بمیرم از غمایِ تو
دارم میام، شبیه بچه هایِ تو
دارم میام ..
اشک و شورِ روضه ها اوجِ لذتِ برام
نوکری برایِ تو ، عینِ عزتِ برام
تا روزی که خدا خدایی میکنه
شکوهِ و سربلندیِ تو باقیِ
زمین نمیخوره خدایی پرچمت
تا وقتی بیرقِ تو دستِ ساقیِ
دارم میام، به اذنِ ساقیِ حرم
دارم میام، بیوفته زیرِ پات سرم
دارم میام، که از جوونیم بگذرم
دارم میام ..
دارم میام به سمت کربلایِ تو
دارم میام، بمیرم از غمایِ تو
دارم میام، شبیه بچه هایِ تو
دارم میام …
__________________________________________________________________________
سینه زنی و توسل ویژهٔ اربعین حسینی
اسیر کربلام عمریه مبتلام تو اوج گریه هام
از عمق دل میگم یا حسین الَسّلام
سلام یا ایها الامیر سلام ای شاه بی نظیر
آقام دست منم بگیر
غرق دنیای توأم بازم هواتو کردم
الهی کرب وبلا بمیرم و برنگردم
«حسین مولای یا حسین..»
درسر سوادی تو سینه شیدای تو
تو قلبم جای تو اربابم جنتم پایین پای تو
به سر دارم هوای تو بزرگم با دعای تو
همه عمرم فدای تو
هنوزم حرم نیومدم مگه چه کردم؟
الهی کرب وبلا بمیرم و برنگردم
«حسین مولای یا حسین…»
رمز عشق یا حسین آقای ما حسین
ای بی همتا حسین هر لحظه
هر قدم هر نفس یا حسین
سلام سر چشمه ی بقا
سلام سلطان اولیاء
سلام ای شاه کربلا
دین ودنیای منی دور سرت بگردم
الهی کرب وبلا بمیرم و بر نگردم
«حسین مولای یا حسین..»
__________________________________________________________________________
روضه و توسل ویژهٔ اربعین حسینی
صَلی الله عَلیک یا اباعبدالله
برای هر بلا آماده بودم
چو کوهی رویِ پا اِستاده بودم
اگر قرآن نمیخواندی برادر
به پای نیزه ات جان داده بودم
به خوابم نیزه میبینم برادر
سر و سر نیزه میبینم برادر
دوچشمم را که برهم میگذارم
سرت بر نیزه میبینم برادر
زِ بس نالیده ام درون سینه ام
نمانده ناله ای
در این خونین چمن برای باغبان
نمانده لاله ای
مسیحایی نفس به فریادم برس
ندارم جز تو کَس
«حبیبی یا حسین،حبیبی یا حسین»
منم آن باغبان که هفتاد و دو گل
به پیشم چیده اند
در این باغِ خزان به اشک باغبان
همه خندیده اند
تو ای مادر بیا تماشا کن مرا
که افتادم ز پا
«حبیبی یا حسین،حبیبی یا حسین»
__________________________________________________________________________
نماهنگ و توسل ویژهٔ اربعین حسینی
دلتنگی یعنی کربلا بارون گرفته
چند ساله نوکر درد بی درمون گرفته
دلتنگیاشو پای این پرچم آورده
لیلا خبر داری دلِ مجنون گرفته
تویی فقط پناهِ من
ای روشنی راه من
تورو ازم گرفته بود
یه مدتی گناهِ من…
مثه خودت غریبمو، از شما بی نصیبم و
کاشکی بیای ببینمت، بغل کنم حبیبم و
«آقام آقام آقام حسین..»
من که خراب کردم درستش کن یه جوری
بی طاقتم اصلاً بگو تا کی صبوری
دور از تو و دور از حرم این وضع حالم
پیر کرده دیگه نوکرو چندساله دوری
من تو روضه ام ولی دلم کربلاس زائر حرم
من که رفتم ولی حرم ندیده طِفلی مادرم
به خدا شال من گواست
زندگیم وقف روضه هاست
شروع زندگیم نجف
تهش که ختم به کربلاست
«آقام آقام آقام حسین..»
امسال برای اربعین دلشوره دارم
کی میشه آقا سر روی تربت بزارم
من نه خودت بهتر میدونی یا حسین تا
کرب و بلات حتی جنازه ام رو میارم
با یه سلام حرم بیام
با رفیقام حرم بیام
جون دلم ازت فقط
فقط میخوام حرم بیام
دورم ازت چیکار کنم باز باید رو به یار کنم
یعنی باید به سمتِ کربلای تو فرار کنم
«آقام آقام آقام حسین..»
__________________________________________________________________________
روضه و توسل به حضرت رقیه سلام الله علیها اجرا شده اربعین ۱۴۰۱
گوشه ی خرابه ها نشسته بود
هی میگفت بابایی امشب میرسه
واسه خاطر منم اگه نیای
با دعای عمه زینب میرسه
یه نگاهش به در خرابه است و
یه نگاه به عمه زینب میکنه
با همون دستای زخمی و کوچیک
هی لباسشو مرتب میکنه
آخه باباش داره از سفر میاد
نباید سوختگیاشو ببینه
دوست نداره وقتی باباش میرسه
کبودی دست و پاشو ببینه
اومدن توی خرابه با طبق
به کویر خشکه بارون اومده
عمه اش اومد کنارش نشست و گفت
دخترم بیا بیا،بیا که مهمون اومده
وقتی روپوش و کنار زد چی می دید
که همش با دست میزد تو دهنش
به لب باباش نگاه کرد و میگفت
این لب و دندونا با چی زدنش…
__________________________________________________________________________
نماهنگ و توسل ویژهٔ اربعین حسینی
ای که دلخوشیِ روزگارِ منی
دورم از تو ولی تو کنارِ منی
عمریِ با دلم خیلی راه اومدی
حتی یک دفعه هم منو پس نزدی
کاری کردی
دیگه هیشکی به چشمایِ خسته من نمیاد
کاری کردی
دل من میخواد هرجوریِ به چِشِ تو بیاد
کاری کردی
با تمومِ بدی دلم از تو خودت رو می خواد
دستام خالیه، دستامو بگیر آقا
محتاجِ توأم، یا نعم الامیر آقا ..
هرکسی ندونه، من که خوب میدونم
به خدا به شما، خیلی مدیونم ..
با تو حسِ دلم، حسِ زندگیه
راهِ کربُبَلا ، راهِ بندگیه ..
کاری کن تا
که دلایِ ما از همه غیرِ تو خالی بشه
کاری کن تا
آقا سینه زنت تو مسیرِ تو راهی بشه
کاری کن تا
دلِ مهدیِ فاطمه از ما راضی بشه
آقایِ منی من هم یه فقیر آقا
محتاجِ توام، یا نعم الامیر آقا ..
دستام خالیه، دستامُ بگیر آقا
محتاجِ توأم، یا نعم الامیر آقا ..
__________________________________________________________________________
روضه و توسل ویژهٔ اربعین حسینی
باز باید سر کنم با خاطرات اربعین
خاطرات گریه در صحنِ یَلِ اُم البنین
از مرور خاطراتش نیز لذت می برم
می نشستم رو به ایوان امیرالمؤمنین
خوب یادم هست هر موکب که رفتم، پهن بود
زیر پای زائرانت بالِ جبریلِ امین
با چه شوقی تاولِ پاهای خود را می شُمرد
زائری که بود گویا با ملائک هم نشین
دسته دسته وارد کرب و بلایت می شدیم
گوئیا بودیم دستان خدا در آستین
این سفر تا کربلا ای کاش برگشتن نداشت
هاتفی می گفت با ما: فَادْخُلُوهَا خَالِدِين
من تمام سال را با اربعینت زنده ام
ادعایی هم ندارم، عاشقی یعنی همین
حسين جان!
با زبان تازیانه هیچکس صحبت نکرد
در میان راه هر جایی که میخوردم زمین
#شاعر احسان نرگسی رضاپور
*مي گفت: توي اربعين كنارِ درب حرم حضرت اباالفضل، ديدم توي شلوغي ها، يهو يه خانومي پاش گير كرد به لبه ي فرش افتاد روي زمين، سريع خانم هايي كه اونجا بودن، چادرهاشون رو باز كردن، روي اين خانوم رو گرفتن كه نامحرم ها نبينن، آخه زمين خوردن زن با زمين خوردن مرد خيلي فرق داره، زن وقتي زمين ميخوره خجالت ميكشه، بميرم برا اون خانومي كه اول دستاي شوهرش رو بستن بعد اينقدر با غلاف به بازوي اين خانوم زدن كه افتاد زمين…*
علي رو حلال كن واسه زخم بازوت
علي رو حلال كن واسه درد پهلوت
علي رو حلال كن واسه دستِ بستش
نتونست كه برداره او در رو از روت
علي رو حلال كن كه بچه ات فدا شد
علي رو حلال كن به حالت جفا شد
علي رو حلال كن براي همون روز
كه پاي مغيره به اين خونه وا شد
*صلَّی اللهُ عَلَیکَ يا مظلوم يا اباعبدالله، صلَّی اللهُ عَلَیکَ یا سیدنا الغريب، سیدنا العطشان، يا اباعبدالله*
نزدیك می‌كند دل ما را به هم حسین
این اشکِ روضه نیست، كه عقدِ اُخوَّت است
مقبول اگر شده‌ست نمازی كه خوانده‌ایم
مُهر قبولی‌اش به خدا مُهرِ تربت است
*آخر جلسه اي يه سري خرابه ي شام هم بزنيم،گفت: بابا!…*
من تا شناسمت به رُخَت دست ميكِشم
سيلي گرفت قُوَّتِ بيناييِ مرا
انگشت هايم که با لب تو بوده آشنا
باور نمی کنند که این لب همان لب است
*بحق حضرت رقيه سلام الله عليها، اگه من بدي كردم، اگه من اشتباهي كردم منو اربعين كربلا نبردي ، منو ببخش، امشب با همه ي وجودم ميگم: به حق حضرت رقيه الهي العفو…*
__________________________________________________________________________
سینه زنی و توسل ویژهٔ اربعین
اربعین اومده و دلا پریشونه، حسین جانم
عالمی برای تو بی سروسامونه حسین جانم
همه کوله بارشون و یک به یک بستن، سفر کردن
فطرس ملک داره چاووشی میخوونه: حسین جانم
زائر کربلا دست بذار رو زانو یاعلی بگو پاشو
زائر کربلا مثل قطره سوی دریا برو دریا شو
زائر کربلا دم به دم؛ قدم قدم زائر آقا شو
«ثارالله ثارالله لبیک یا ابا عبدالله»
دل به جاده می زنن دوباره زینب ها، حسین مولا
نغمه ی یا فاطمه نرفته از لب ها، حسین مولا
این زمین بازم به یاد اسرا انگار،حسین مولا
میشه پرستاره از آبله ها شب ها، حسین مولا
زیارةُ الحسین یعنی: اقتدا به شاه کربلا کردن
زیارةُ الحسین یعنی :کار زینبی برا خدا کردن
زیارةُ الحسین یعنی: هر قدم برا یَمن دعا کردن
«ثارالله ثارالله لبیک یا ابا عبدالله»
قطره ایم و با عنایت تو دریاییم حسین مولا
واسه جون دادن به راه تو مهیاییم، حسین مولا
راه کربلا رو خون شهدا وا کرد، چه غوغا کرد
اربعینا سر سفره شهیداییم حسین مولا
تو راه انقلاب مرد و زن؛ پیر و جوون؛ همه عَلمداریم
سازش نمی کنیم هیچ امیدی واسه دشمنا نمی ذاریم
با سعی و صبرمون بانگ “عجل لولیک الفرج” داریم
«ثارالله ثارالله لبیک یا ابا عبدالله»
آهِ یا زَینبُ یا زَینبُ یا زینبْ ..أَغِیْثِینی
إنَّنی أسألُ یا زَینبُ یا زَینبْ … أَجِیبینی
أینَ عباسُکِ یا زَینبُ یا زَینبْ ؟… و دُلِّینی
هل بَقَى یَحْرِسُ خَیْماتِکِ یا زینبْ.. .بِلا عَینِ ؟!!
جَرَى الَّذی جَرَى … و أتاکِ الأربعینُ یُرْجِعُ الذِّکری
أتْعَبَکِ السُّرى … و قَضَیْتِ العُمرَ بالأحزانِ کالزَّهرا
قُلتِ :” کما تَرَى … یا أخی عُدْتُ من السَّبیِ مع الأَسْرى ”
«یا زهرا ..یا زهرا … إنَّ أَخی قَد بَقى عُریانا»
زینبیاتُ الهَوی قد جِئنَ ” مَشایَّه ” …کَما زَینبْ
ولسانُ الحالِ ” یا زینبْ إِلِشْ جَایَه … اِبْدَمِعْ یِلْهَبْ ”
و الحجابُ الزینبیُّ لهمُ رایةْ …رِضاً للرَّبْ
هُنَّ مِعراجُ رجالِ اللهِ للغایةْ ..بِوقتِ الحَربْ
نَهجیَ زینبیْ ..بِحِجابی و عَفافی و شَجاعَتی
أَدْعَمُ مذهبیْ…وهو یَحمینی و یَحمی لی مَکانتی
أختاهُ فارغَبی … فی الحِجابِ فهو تاجٌ من کَرامةِ
«یا زینب ..یا زینب … إنَّ أخاکِ قَضَى عُطشانا»
__________________________________________________________________________
سینه زنی و توسل ویژهٔ اربعین حسینی
کربلا اِکسیر مستی و جنونه
کربلا کرده این عاشقو دیوونه
حرم تو پَر پریدن و حرم بی تو قلبم تو زندونه
کربلا کربلا، کرب و بلا رویامه
حرم چیزی که از خدا میخوامه
دین و دنیاست ، خوابِ دیروز و امروز و فردامه
حرم رویامه ، حرم رویامه
روضه ات امیدم
صدتا جنت رو پای تُربت میدم
کِی میبَرییَم
خسته ام از بَس که عکس حرم بوسیدم
دنیامو میدم ، دنیامو میدم
«صاحبِ جود و کرم سیّدی اَللّهُمَ الرزُقنا حرم»
حرف نرفتن کربلات آسونه
ولی با هِجرت کی زندگی میتونه
هر کی حرم رفته میگه براتِشو به رقیّه اتون مدیونه
کربلا کربلا ، کرب و بلا تسکینه
حک شده عکس شیش گوشه ات رو سینه
حرفم اینه پس کِی نوکر کربلاتو میبینه
حرفم اینه، حرفم اینه
آقاجون ذکر نام حرمی که مستیش عَلَی الدَوامِه
رو لبهامه، فکر و ذکرم دادن یک سلامه
از خدامه، از خدامه
«صاحب جود و کرم سَیدی اَللّهُمَ الرزُقنا حرم»
عادته معشوقه با عاشق طنازی
کربلات میکنه با دلِ من بازی
جای بهشت بسه برام
اگه تو قبرم یک شش گوشه بسازی
کربلا کربلا ، کرب و بلاته آره
حرمی که نسخه ی مستی داره
ختم کاره دعا زیر قُبَّه ات ردخور نداره
ختم کاره، ختم کاره
آقا از اصل و از ریشم زده دوریِ حرمت آتیشم
بازم ما با اذن رقیه‌ات کربلایی میشم
کرب و بلا رویامه حرم چیزی که از خدا میخوامه
دین و دنیات خواب دیروز و امروز و فردامه
حرم دنیامه حرم دنیامه
__________________________________________________________________________
سینه زنی و توسل ویژهٔ اربعین حسینی
من که، همه دم، اوقات دلم
با وقت حرم، تنظیم بود
از حال خودم، شرمنده شدم
چند وقته، جدایی روزیم بود
من میدونم که گناهه، دلِ زارِ
دست و پاگیره، دلِ من شده آره
ببین اشکم، چه می‌باره
یه بیچاره، آخه جز تو کیو داره
بدم میدونی، اما تو می‌تونی
مرحمت به دلِ، رو سیاهم کنی
نگاهم کنی، سر به راهم کنی
واسه این اربعین، رو به راهم کنی
«منو ببر به کربلا..»
با فکروخیال، نزدیکِ دو سال، با داغِ حرم،سَر کردم
آقا بَسمه،میدم قَسَمه، زهرا که بزار برگردم
هر شب تو خواب، حرمِ تو، توو آغوشم
پیرهنی که مادرم دوخته می‌پوشم
کوله پشتی، روی دوشم، راهی میشم
هَلبیکم توی گوشم
میشه چاره‌ای
واسه بیچاره‌‌گی هایِ این نوکرِ، کمترینت کنی
بیدارم کنی، بی‌قرارم کنی، باز منو زائره، اربعینت کنی
«منو ببر به کربلا….»
دل شوره دارم، آروم نمی‌شم، اسفندِ رویِ آتیشم
یه حسی میگه، امسالو دیگه، رخصت میدی که، راهی شم
عاشق‌ها رو میبینم که، دونه دونه
می‌رسونه خودشو هرکی میتونه
پیرِمَرده یا جوونه، می‌کشونه
پای لنگ و عاشقونه
یکی سرتاپا، دردِ بی درمونه
اما خوب میدونه، درمونش کربلاست
شِفا میگیره، از درِ این خونه
هرکسی گریونه، روضه های شماست
«منو ببر به کربلا….»
__________________________________________________________________________
روضه و توسل ویژهٔ اربعین حسینی
“اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَبا عَبْدِ اللَّهِ وَ عَلَى الْاَرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِنائکَ عَلَیْکَ مِنّى سَلامُ اللَّهِ اَبَداً ما بَقیتُ وَ بَقِىَ اللَّیْلُ وَالنَّهارُ وَ لا جَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِیارَتِکُمْ اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَولادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْن”
وَ عَلى اَنصارِ الْحُسَیْن
وَ عَلى زَوَّارِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ
مرگ من بود دمي کز تو جدايم کردند
درهمان گوشه ي گودال فدايم کردند
دوستانم که نبودند بگِريند به من
دشمنانم همگي گريه برايم کردند
*داداش! فقط امروزِ بچه هات سيلي نخوردن، هر وقت بچه هات گفتن: بابا! سيلي و تازيانه خوردن…*
من که خود راهنماي همه عالم بودم
سَـِر خونين تو را راهـنمايم کردند
*حسين جانم! خيلي جاها آرزوي مرگ كردم…*
هر کجا خواستم از پاي دراُفتم ديدم
کودکان دست گشودند و دعايم کردند
*خدا نياره آدم يه امانتي بهش بدن، اون وقت اين امانتي خداي نكرده عيبي پيدا كنه…*
خجلم از تو كه گم گشته امانت هايت
بر سر خار دويدند و صدايم کردند
*خدا هيچ كسي رو دشمن شاد نكنه…*
گريه ها داشتم از دوري روي تو ولي
خنده ها بود که بر اشکِ عزايم کردند
*هر چه من گريه كردم اونا خنديدن، هر چه من ناله زدم اونا خنديدن… چقدر گريه براي سَرِ بريده ي توكردم، حتي زن خولي هم مي گفت: چقدر سرت رو ناشيانه بريدن…
وقتي حضرت زينب سلام الله عليها روز اربعين از ناقه پايين اومد، يه نگاهي به دور و برش كرد، صدا زد: كجاست علي اكبر؟ كجاست قاسم؟…*
همرهانم که گرفتند غبار از محمل
همه در خاک فتادند و رهایم کردند
تا دم مرگ طرفدار تو بودم ای دوست
دشمنان یکسره تحسین به وفایم کردند
این اسارت همه جا عزّت من بود حسین
که پیام آورِ خون شهدایم کردند
__________________________________________________________________________
سینه زنی و توسل ویژهٔ اربعین حسینی
کوله پشتیمو مثل همیشه بستم
تا که راهی شم به سمتِ آغوشت
ولی امسال خاطرات و می‌نویسم
پای تصویر ضریح شیش‌گوشه
تو که نیم نگات برای درد من تسکینه
تووی تلخی زمونه اسم تو شیرینه
دلم آروم نمیگیره یه سؤالی دارم
نکنه از چشات افتادم که حالم اینه
حق داری اگه نخوای نگام کنی
نکنه دیگه نخوای دعام کنی
ولی کاش بازم برا زیارتت صدام کنی
میون موکبا، جای ما خالی
کنار زائرا، جای ما خالی
نجف تا کربلا، جای ما خالی
اگه قلبِ عاشقو غبار بگیره
نتونه جلوه‌ی معشوقو ببینه
چاره‌اش اینه گرد و خاک راه زوّار
روی آیینه‌ی قلب اون بشینه
بایدم سهم دلم گریه و حسرت باشه
روی دوشم بارِ سنگین خجالت باشه
پایی که به سمت هر گناه قدم برداشته
بایدم تو خونه محروم از زیارت باشه
کِی میدونه تو دلت کی جا شده
وقتی حُر با دست تو سوا شده
خوش به حال کسی که راهی کربلا شده
توو راه ماتمت جای ما خالی
توو دسته‌ی غمت جای ما خالی
به زیر پرچمت جای ما خالی
همیشه همین حوالی می‌رسیدم
روبه‌روی گنبدت که غرقِ نوره
اگه دعوت نکردی چاره‌ای نیست
مُهر تربتت برام سنگ صبوره
سجده میکنم رو تربت یه نفس می‌بارم
دوس دارم توو کربلا سر از رو مُهر بردارم
هرچی یا حسین میگم بیشتر آتیش میگیرم
خب یه بار جوابمو بده منم دل دارم
چه جوری جواب بدی وقتی سرت
خیلی فاصله داره با پیکرت
هنورم میگه أناالعَطشان رگای حنجرت
توو جمع اشک و آه جای ما خالی
توو بارِگاه ماه جای ما خالی
کنارِ قتلگاه جای ما خالی
__________________________________________________________________________
سینه زنی و توسل ویژهٔ اربعین‌حسینی
ممنونم باز امسال منه رو سیاهو مهمون کردی
تو واسه قیامت کار بخششم رو آسون کردی..
از بس که آقایی اسم تو رو قلب من مکتوبه
سختی ها یادم رفت با محرّم تو حالم خوبه
به یاد اون روزایی که واسه سینه زدن
دست من رو میگرفت میاورد پدرم
با تو بود بچگیام عمر من با تو گذشت
سایه ی پرچمته هنوزم رو سرم
میمونم پای غمت حسین
شده ام من آدمت حسین
آرزوم اینه خاکم کنن با پرچمت حسین
«یا حسین مولانا یاحسین..»
روزیمو میگیرم زیر این پرچم هیئت آقا
با اشکای روضه ات میشه زندگی برا من زیبا
میدونم تو دنیا تو هوای نوکراتو داری
خوشبختیم چون که تو
به ما از کَرم محل میزاری
توی قلب من آقا،تنها جای خودته
هرکی میاد و میره، تو فقط میمونی
آشوبه این دلِ من،محتاج نیمه نگات
دردای نوکرتوو، تو فقط میدونی
همه چی خیره تو این مسیر
تو شدی واسه دلم امیر
دوباره مثل قدیم آقا
دست منم بگیر،دست منم بگیر
«یاحسین مولانا یا حسین..»
بانیِ این روضه، کسی غیر حضرت زهرا نیست
عشقای این دنیا مثه عشق من به تو زیبا نیست
وقتی تنها میشم واسم آغوش پناهت بازه
شوقِ به اربعین یه ساله نوکرتو میسازه
دستای سرد منو،گرما داده نَفست
هرجا باشم به همه،میگم از کَرمت
عِطر سیب سحرو،بارون نم نم آقا
به جنّت طعنه زده، شبای حرمت
میدونی رویامه کربلا
همه ی دنیامه کربلا
به خدا آرامش دلِ، شیدامه کربلا
میمونم پای غمت حسین
شده ام من آدمت حسین
آرزوم اینه خاکم کنن با پرچمت حسین
__________________________________________________________________________
روضه و توسل ویژهٔ اربعین حسینی
از ما كه گذشت الهي هيچ كس از سفر جا نمونه
از ما كه گذشت الهي هيچ كی ديگه تنها نمونه
دلم بد جوري شكست هر كاري كردم نشد كه برم
آقا اين همه زائر، زيادي بودم نبرديم حرم
چشماتو بند خيال كن با زائرايي
چشماتو ببند خيال كن كه الان كرب و بلايي
ميام به زودي پيشت، قرارمون حرم ايشاالله
تعبير ميشه رؤيام بحق چادرِ زهرا
* در كتاب بشارة المصطفي نوشته: اولين زائر قبر سيدالشهدا عليه السلام، جابر بن عبدالله انصاري بود، عطيّه ميگه: ما به همراه جابر به قصد زيارت اومديم سمت كربلا، به محض اينكه رسيديم كربلا، جابر رفت سمت نهر فرات غسل كرد، لباس پاكيزه پوشيد، عطر زد، هر قدم كه بر ميداشت ذكر ميگفت، ياد خدا بود، تا رسيديم كنار قبر ابي عبدالله، گفت: عطيّه دست من رو بذار رو تربتِ ابي عبدالله، تا دستش رو گذاشتم از هوش رفت، آب آوُرديم به صورتش زديم، به هوش اومد، عطيه ميگه: جابر سه مرتبه صدا زد: يا حسين! يا حسين! يا حسين! “حَبیبٌ لا یُجیبُ حَبیبَه؟” چرا جوابِ جابر رو نميدي؟ خود جابرِ جواب خودش رو داد: جابر! چه جوري توقع داري جوابت رو بده، در حالى كه ميان خون آغشته شده و بين بدن و سرش جدايى افتاده…
عطيه ميگه ما تنها زائر نبوديم، نگاه كرديم ديديم آروم آروم يه كاروان ديگه اي هم داره نزديك ميشه، اين بچه هاي كوچيك مثل برگ خزون از روي ناقه ها خودشون رو روي زمين مينداختن، هر كي مي اومد سَرِ قبر عزيزش، حضرت زينب سلام الله عليها اومد خودش رو انداخت روي قبر برادرش ابي عبدالله، صدا زد: حسينم! يادته وقتي جنازه ي بچه هام رو از ميدان بر مي گردوندي من از خيمه بيرون نيومدم كه تو خجالت نكشي، اصلاً سراغ بچه هام رو هم نگرفتم، حالا داداش! ازت ميخوام سراغ رقيه ات رو از من نگيري، آخه اينقدر توي خرابه گريه كرد، اينقدر اشك ريخت، بهانه ي تو رو گرفت، نيمه ي شب بود،اون نانجيب صدا زد: سَرِ تو رو بيارن بندازن جلوش آرومش كنن… تا چشمِ كم سوش به سَرِ بريده افتاد، صدا زد:*
بابا! زدنم
دستامو بسته بودن و با پا زدنم
بابا! زدنم
جلو چشم بقيه دخترها زدنم
بد جور زدنم
تا اونجايي كه داشتن زور زدنم
بابا! زدنم
با سنگ از نزديك و دور نزدنم
*بابا! تو دل شب گم شدم؛ زجر نامرد اومد منو پيدا كرد منو با موهام از زمين بلند كرد…*
چه حرفاي بدي كه نشنيدم
زخمِ زَبونا لاغرم كرده
غصه ي معجر رو نخور، عمه
يه پارچه ي پاره سرم كرده
چشام درست نمي بينه چون كه
هر جفت گونه هام ورم كرده
از صبح باباجون! تا شب زدنم
جلو چشاي عمه مون زينب زدنم
حتي با سر نيزه روي مركب زدنم
گرسنه بودم و دل سير زدنم
زن و مرد و بچه و پير زدنم
دستمو بستن و با يه زنجير زدنم
تو بازار برده ها باباجون
نپرس ازم سَرِ چي دعوا شد
سرعمو رو تاکه دور دیدن
روشون به روی دخترا واشد
__________________________________________________________________________
روضه و توسل ویژهٔ اربعین حسینی
*حضرت زينب سلام الله عليها اومد علقمه ديد يكي از بچه ها كنار قبر عموش عباس داره زار زار گريه مي كنه، آروم هم نميشه، سئوال كرد: چي شده عمه جان؟ گفت: عمه جان! اين قبر عموجانم عباسِ؟ چرا اينقدر قبر عموم كوچيك شده؟ مي دوني چرا؟… وقتي كلاه خود از سر عباس افتاد، نانجيبي اومد پاشو گذاشت تو ركاب اسب، عمود آهن بلند كردن كارِ هر كسي نيست، تا اين عمود رو به سر زد.. عباس با صورت رو زمين افتاد،ريختن سر عباس…*
بهمت ريختن
پاشو اميدِ من
بهمت ريختن
كم دست و پا بزن
آب به خيمه نرسيد فداي سرت
حسين قامتش خميد فداي سرت
بيا برگرد خيمه اي علمدارم
منو تنها نگذار اي علمدارم
سقاي دشتِ كربلا، اباالفضل، اباالفضل، اباالفضل
دستش شده از تن جدا، اباالفضل، اباالفضل، اباالفضل
*بشير اومد توي مدينه، براي اُم البنين شرح ميده از كربلا، خانوم جان! يكي يكي بچه هات رو كشتن، اُم البنين فرمود: از حسينم چه خبر؟ خانوم جان! عباست رو هر دوتا دستاش رو جدا كردن، خانوم جان! مشك رو به دندون گرفت… باز اُم البنين صدا زد: از حسينم چه خبر؟ گفت: خانوم جان! اميد عباست رو نا اميد كردن، تا تير رو به مشك زدن، اميد عباس هم نا اميد شد، عباست رو هم کشتن ، خم به اَبرو نیاورد گفت: بشیر! عباسم ، پسرهام همه فدایِ عزیزِ زهرا .. از حسین چه خبر؟!.. یه وقت بشیر صدا زد خانم حسین رو هم کشتن .. اينقده گریه کرد از حال رفت .. وقتی بهوش آمد گفت بشیر تو حرف هات گفتی عمودِ آهن به فرقِ عباسم زدن .. اینو دیگه باور نمیکنم .. چه کسی جرات کرده عمود به سر عباس بزنه .. گفت خانم آخه اول دستاش رو از بدن جدا کردن .. گفت بازم باور نمیکنم ، تیغ به کف عباسم باشه کسی یارایِ مقابله کردن باهاش رو نداشته و نداره ..عرضه داشت آخه خانم شمشیر به دست نداشت .. سوال کرد مگه کجا بوده؟.. گفت: خانوم رفته بود آخه آب بیاره نانجیبا دورش کردن ، مشکشُ سوراخ کردن .. یه وقت دیدن رو خاک ها نشست هی صدا میزنه حسین .. زینب جان، سکینه جان ببخشید من شرمندۀ شما شدم .. عباسمُ حلال کنید .
__________________________________________________________________________
روضه و توسل ویژهٔ اربعین‌حسینی
کرم کردی مرا ای دوست با خود آشنا کردی
جدا از بیگانه و با خویش آشنا کردی
به سائل رشک بردم تا که در کویت قدم می زد
به شاهان ناز کردم تا مرا بر خود گدا کردی
*حسين جانم! من اون گدايي هستم كه دَرِ هر خونه اي رو نميزنم، من اون گدايي هستم كه دستم رو هر جايي دراز نميكنم…*
کم از آنم که با یاد تو خود را آشنا سازم
نمی دانم چرا با خود تو من را آشنا کردی
*اين همه آدم حسابي، اين همه آدمِ خوب، چرا من رو تحويل گرفتي؟…*
ندانستم چه گویم تا قبولِ درگهت افتد
سخن ناگفته، بر رويم دَرِ رحمت تو وا كردي
*هنوز باهات حرف نزده بودم، هنوز اسمت رو صدا نزده بودم جوابِ من رو دادي…*
من آن بودم که در دارالشفایت درد آوردم
تو آن بودی که دردِ بي دوايم را دوا کردی
*حسين جان!…*
حالا که از تعلقِ خود کنده آمده
حالا که از گناه سرافکنده آمده
در واکنید نوكرِ شرمنده آمده
آلوده ای فراری و یک دنده آمده
مثل همه مرا بپذیری چه میشود
امشب اگر که دست بگیری چه میشود
درسینه ام هزار و یکی راز مانده است
دام گناه پیشِ رویم باز مانده است
بااین که کم به ساعت پرواز مانده است
آقا گدات روی پله ی آغاز مانده است
*يه ذره هم مثل شهدا بشيم بد نيست، مي گفت: شهيد بني عامريان، شانزده سال سن داشت، تركش خورده بود، خون زيادي ازش رفته بود، مدام بي هوش ميشد و به هوش مي اومد، اما به جاي اينكه هر وقت به هوش ميآد كمك بخواد، هي مي گفت: اذان گفتن يا نه؟ من هنوز نماز نخوندم…*
اینجا همیشه اهل کَرَم جود می کنند
اینجا همه بدون ضرر سود می کنند
گفتی به دل جلا بده، گفتم به روی چشم
گفتی که دل به ما بده، گفتم به روی چشم
گفتی به من بُکا بده، گفتم به روی چشم
گفتی به من بها بده، گفتم به روی چشم
پس نوبت تو آمده من را صدا بزن
پایینِ نامه ام سفر کربلا بده
ازمون گرفتن اون سحرارو
شلوغي هاي نجف كربلارو
روز و شب فكرم اينه كه خدايا!
كي گرفته تو حرم جايِ مارو
خنده ميشنه رو لبهام زوري
من دارم از دست ميرم اينجوري
منو به بابُ القبله برگردون
دارم آتيش مي گيرم از دوري
با دوري از حرم دل خونمون نكن
صاحب خونه از خونت بيرونمون نكن
يا دافِعَ البلاء، سلطانِ كربلا…
*مي دونيد اولين زائر امام حسين جابر بوده كه نابينا هم بوده، عطيّه ميگه: من و جابر با يكي از غلام ها حركت كرديم اومديم كربلا، جابر با آبِ فرات غسل كرد، دست جابر رو گرفتم اومديم كنارِ قبر، جابر صدا زد: عطيّه! دستِ من رو بذار روي قبر، دستش رو گذاشتم روي قبر، سه بار صدا زد: يا حسين!… از هوش رفت، به هوش اومد، يه گِله كرد از امام حسين، گفت: حسين! ديگه جوابِ دوستت رو نمي دي؟ من صدات كردم، بعد خودش جواب خودش رو داد، گفت: جابر! چه توقعي داري، چطور جوابت رو بده، سر كجاست؟ بدن كجاست؟…
عطيّه ميگه: ديدم از دور سياهي داره مياد، گفتم: جابر! از دور سياهي مي بينم، دشمن نباشه؟ جابر به غلامش گفت: برو جلو ببين كيه… برو اگه خطري باشه سريع به ما بگو، اما اگه امام زين العابدين باشه، من به اين شكرانه تو رو آزادت ميكنم، رفت و برگشت، گفت: جابر! علي بن الحسين داره مياد، كاروان اُسرا برگشته…
ديدن اين اين زن و بچه ها نرسيده به قبر خودشون رو روي زمين ميندازن، جابر پاي برهنه رفت به استقبال امام زين العابدين، بعد امام سجاد بعد از ديدن جابر شروع كرد از كربلا براش گفتن، صدا زد: “يا جابر! وَ اللَّه قُتِلت رِجالُنا ” جابر! مرداي مارو كشتن” وَ ذُبِحَت أطفالُنا ” اطفالِ مارو ذبح كردن” وَ سُبيَّت نِسائُنا” جابر زنهاي مارو به اسارت بردن…
امون از بي كسي، خدا نكنه يه مرد بالا سَرِ يه زن نباشه، خدا نكنه يه بچه بي بابا بشه، اي دادِ بيداد، بميرم برا اون سه ساله اي كه همش بغل عموش بود، آخه بزرگ زاده بود، كمتر از گُل بهش نگفته بودن، اما يه روزي رسيد گوشه ي خرابه، گفت: عمه! اين بچه هاي شامي دارن ميرن خونه هاشون، اين مردها كي هستن همراهشون؟ عمه ي سادات فرمود: رقيه جان! اين مردا باباهاشونن، دارن ميرن خونه… گفت: عمه جان! مگه ما خونه نداريم؟ عمه! مگه من بابا ندارم؟ اي حسين!…*
__________________________________________________________________________
روضه و توسل ویژه اربعین حسینی
از سوی کوفه و شام برگشته زینب
پی عرض سلام برگشته زینب
اربعين آمد و برگشته زينب
وَ چه با احترام برگشته زينب
دگر این کاروان یاسی ندارد
که با خود شور و احساسی ندارد
كجايي اُم البنین برگشته زینب
ولی افسوس عباسی ندارد
*خوشبحال اونايي كه الان كربلا تو دهليزِ حرم كنارِ قتلگاه ميگن: غريبِ مادر حسين… تو هم بگو: حسين جان! اگه من از قافله ي كربلايي ها جاموندم، اما پيراهن عزا پوشيدم اومدم تو مجلسِ عزاي شما نشستم، اينجا ميگم: غريبِ مادر حسين… اما حسين گفتنِ ما كجا و حسين گفتنِ حضرتِ زينب سلام الله عليها كجا…كاروان اُسرا نزديكي هاي كربلا كه رسيد، يه وقت صداي حضرت زينب سلام الله عليها بلند شد: يا امامِ سجاد! عزيزِ برادرم! بوي برادرم داره ميآد، بوي حسينم داره ميآد، ميگن: مثل برگِ خزان از ناقه ها اين زن و بچه ها روي زمين ريختن، يكي به سينه ميزنه: عليِ اكبرم! داداشم بلند شو، يكي ناله ميزنه: قاسمم! بلند شو… هر كدوم يه جوري روضه ميخونن، يه وقت ديدن يه خانومي هم داره لالايي ميخونه:…*
اي كودكِ بي شيرِ من، اصغرم لاي لاي
طفلِ نخورده شيرِ من، اصغرم لاي لاي
*اما ديدن خواهر اومد خودش رو روي قبر حسينش انداخت، حسينم! بلند شو، ببين زينب اومده، داداش پاشو، اگه منو الان ببيني خواهر رو نميشناسي، بعد شروع كرد روضه خوندن:…*
همين جا عشق را در خون كشيدن
سر از جسم علی اکبر بریدن
* بعد صدا زد: رباب!…*
درآوردند جسم اصغر از خاک
زریشه آن گل احمر بریدن
ميان قتلگاه با شادماني
خودم ديدم حسين را سر بريدن
زدست خونی، انگشت حسینم
به خنجر بهر انگشتر بریدند
*من بالاي بلندي ايستاده بودم، نيزه دار نيزه ميزد، شمشيردار شمشير ميزد”عِدَةٌ بِسّیوف وَ عِدَّةٌ بِالحِجارَة..” اونايي كه حربه اي نداشتن دامن هاشون رو سنگ كرده بودن، به سر و رويِ حسينِ من ميزدن… همه ناله بزنيد: ياحسين!
__________________________________________________________________________
روضه و توسل ویژه اربعین حسینی
این دلهای عاشق رو بفرستید کربلا، امروز جابر بن عبدالله انصاری که از اصحاب رسول اللهِ، عاشقِ امام حسینِ، با عطیّه آمد زیارتِ قبر امام حسین، خدایا به حق امام حسین به ما معرفت بده، جابر احادیث رو شنیده بود درباره عظمت مقام امام حسین، احترام و عنایت پیغمبر نسبت به ابی عبدالله رو شنیده بود، جابر نابینا بود اومد توی شریعه ی فرات غسلِ زیارت کرد، که یکی از اعمال امروز غسل زیارتِ اربعینِ، توی فرات غسل کرد، مثل اینکه میخواد بره طواف خانه ی خدا، آهسته آهسته قدم بر میداشت، چون چشماش جایی رو نمیدید به عطیّه گفت: دستِ من رو روی قبر حسینم بگذار، دستش رو روی قبر گذاشت، انداخت خودش رو روی قبر، آنقدر گریه کرد، حسین حسین گفت، غش کرد، به هوش اومد سه مرتبه صدا زد: یاحسین! یاحسین! یاحسین! “حَبیبٌ لا یُجیبُ حَبیبَه؟” آیا دوست نباید جوابِ دوستش رو بده؟ بعد خودش جواب داد، جابر! عجب انتظاری داری از کسی که بینِ سَرِ مطهر و بدنش چهل منزل جدایی افتاده، چگونه جواب دهد کسی که سَرِ مطهرش بالای نیزه رفته…
جابر مشغول زیارت بود، بهش گفتن: جابر! صدای زنگ قافله داره میاد از راهِ شام، آخه قافله ی اُسرا وقتی رسیدن دو راهی مدینه و کربلا، بشیر اومد خدمتِ امامِ سجاد، آقا به دو راهی مدینه و کربلا رسیدیم، یه راه میره کربلا، یه راه میره مدینه، چیکار کنم؟ آقا زین العابدین فرمودن: قافله سالار عمه ام زینبِ کبری است، اومد کنارِ کجاوه ی زینب، بی بی جان! دخترِ فاطمه! دو راهی کربلا رسیدیم کجا بریم؟ تا اسمِ کربلا رو شنید، آنقدر گریه کرد، آی کربلا چه کردی با دلِ زینب؟ گفت: بشیر! مارو کربلا ببر، من با حسینم کار دارم…
به جابر گفتن: صدایِ زنگِ قافله داره میاد، غلامش رو فرستاد برو ببین چه خبرِ، معلوم شد اهلبیتِ امام حسین هستند که دارم میان کربلا…جابر صدا زد: بلندشید زینب داره میاد، صاحب عزا داره میاد…
دو مرتبه توی همین ماه محرم و صفر اهلبیتِ امام حسین اومدن کربلا، بار اول روز دوم محرم بود، وقتی که رسیدن این بچه ها بابا داشتن، مَحرم داشتن، با چه عزت و احترامی از ناقه ها پیاده شدن، خصوصاً زینب کبری سلام الله علیها که حسین داشت، اباالفضل داشت، دو تا پسراش بودن، اباالفضل زانوش رو رکاب مرکب کرد، خواهرم پات رو روی زانوی من بگذار پایین بیا، اما مثل روز اربعین هیچ کسی رو نداره… بچه ها بابا ندارن، فقط یه مَحرم دارن اونم امامِ سجادِ، حتی کسی نبود این ناقه هارو بخوابونه، حتی تعبیر مقاتل اینه: مثل برگِ خزان زده هر کدوم هر جوری میتونستن از بالای ناقه ها روی زمین افتادن، هر کسی دنبال قبرِ عزیزش میگرده، ولی دو نفر بی قرارتر از همه بودن، یکی خانوم رُبابِ، هی این و اون ور میگشت، هی صدا میزد: عزیزِ دلم! اصغرم قبر کجاست مادر!؟ امام سجاد با یه جمله ای آرامش کرد، صدا زد: رباب! نگران نباش، علی اصغرت خوب جایی دفن شده، خودم با این دستام بچه ات رو روی سینه ی بابام حسین گذاشتم…
دومین نفر سکینه است، همانطوری که روز عاشورا اباالفضلِ العباس از سکینه خجالت می کِشید، هنوز هم که هنوزِ میگن: تویِ حرمِ اباالفضل اسمِ سکینه رو نبرید، آخه اون لحظات آخر صدا زد: حسینِ من! تا من زنده هستم بدنم رو خیمه نبر، من از رویِ سکینه خجالت می کِشم، آخه بهش وعده ی آب دادم…
اما مثل روزِ اربعین سکینه خجالت می کِشید، می گفت: من مشک خشکیده و خالی رو به عموم عباس دادم، من خبرِ تشنگی بچه هارو به عموم دادم، من عموم عباس رو روانه ی نهر علقمه کردم، آخر دیدن سکینه یه ظرفی رو پُر از آب کرده داره به طرف نهر علقمه قبر عموجانش عباس میره، هی میگفت: عمو جان! بلند شو برات آب آوردم…
این دستات رو بیار بالا، به نیت خوشنودی دلِ مادرشون فاطمه، سه مرتبه همه ی زن و مرد بگید: یاحسین!…*
1- تنها دیدگاه هایی که با زبان فارسی نوشته شوند منتشر خواهند شد.
2- دیدگاه هایی که خلاف قوانین جمهوری اسلامی ایران باشند، تائید نخواهند شد.
3- از نوشتن دیدگاه هایی که ارتباطی با این مطلب ندارند خودداری کنید.