متن سینه زنی و توسل به کریم اهل بیت امام حسن مجتبی (ع) – ۱۴۰۰

متن سینه زنی و توسل به کریم اهل بیت امام حسن مجتبی (ع)

چشم وا کرده شدم دست به دامانِ حسن
مادر افکند مرا در یَمِ احسانِ حسن

از همان روز شدم بی سر و سامانِ حسن
روزی از دست علی خوردم و از خانِ حسن

بر جبینم بنویسید مسلمانِ حسن
حسن جانم حسن جانم…

دل خود را سر هر بام هوایی نکنم
طلب عشق ز هر بی سر و پایی نکنم

رو به هر قبله و هر قبله نمایی نکنم
پیش هر سفره که پهن است گدایی نکنم

نان هر سفره حرام است به جز نانِ حسن
حسن جانم حسن جانم…

آن که نامش شده اَحلی مِن عَسَل کیست حسن
آنکه بخشندگی اش گشته مثل کیست حسن

معنی حَیِّ عَلَی خَیرِالعَمَل کیست حسن
مرد نام آورِ پیکار جمل کیست حسن

شتر سرخ زمین خورد ز طوفان ِحسن
حسن جانم حسن جانم…

چه مقامی و چه نامی چه مرامی دارد
چقدر لطف به بیمارِ جزامی دارد

خنده در پاسخ آن سائل شامی دارد
به که اربابِ دو عالم چه امامی دارد

همه این ها غزلی هست به دیوانِ حسن
حسن جانم حسن جانم…

________________________________________________________________________________

متن سینه زنی و توسل به کریم اهل بیت امام حسن مجتبی (ع)

حسن جان!
یه کم حرف بزن تا سبک شی برادر
حسن جان!
چهل ساله که هی تو خواب میگی مادر
حسن جان!
میری کوچه میشه غمت چند برابر

حسن جان!
چی دیدی مگه کی باهاتون در افتاد
چی دیدی نمیگی چطور مادر افتاد
چی دیدی مگه مادرم با سر افتاد

غریب کوچه ها شدن باتو‌
غریب کربلا شدن با من
دیدنِ مادر روی خاک باتو
شهیدِ سرجداشدن با من

حسن جان! جان جان جان

یه کوچه
همه زندگیِ من و زیر و رو کرد
یه کوچه
که ما رو با نامردِ شهر رو به رو کرد
یه کوچه
که با یادش باید مرگ و باز آرزو کرد

یه کوچه
یه نا مرد به ما توی این کوچه بد کرد
یه نامرد رسید راه و روی ما سد کرد
یه نامرد گُل یاسِ حیدر و لگد کرد

غریب در وطن شدن با من
شهید بی کفن شدن باتو
تو خونه دست وپا زدن با من
گودال، دست و پا زدن با تو

حسن جان! جان جان جان

حسین جان!
شکسته دلم تو غمت مثل شیشه
حسین جان!
میدونی که این و میگم من همیشه
حسین جان!
آخه روزی مثلِ روز تو نمیشه

حسین جان!
برادر! میشینن رو سینت تو گودال
یه نیزه میاد و دیگه میری از حال
به زیرِ سُمِ اسبا میشی لگد مال

پنجره و کبوترا با من
شهیدِ بی کفن شدن با تو
خلوتیِ صحن بقیع بامن
شلوغیِ کرببلا با تو

حسین جان! جان جان جان

________________________________________________________________________________

متن سینه زنی و توسل به کریم اهل بیت امام حسن مجتبی (ع)

وقتی گره میوفته تو کارم
یا وقتی که خیلی گرفتارم
وقتی که غم می گیره قلبم رو
اسم امام حسن رو میارم

یاحسن میگم همه مشکلاتم حل میشه
یاحسن میگم که ذکرش آب رو آتیشه
یاحسن میگم که اسمش به دلم میشینه
یاحسن میگم واسه دردای من تسکینه

امام حسن، کریمِ و کَرَم کارشه
امام حسن، همه دنیا بدهکارشه
امام حسن، امام حسین طرفدارشه

یا حسن…

اگه که رفیقِ سینه زن دارم
اگه کبودی رو بدن دارم
اگه حسین حسینِ رو لبهام
از دعای امام حسن دارم

یاحسن میگم ازم نا امیدی دور میشه
یاحسن میگم بساط نوکری جور میشه
یا حسن میگم که تازه تر بشه پیمانم
یا حسن میگم امام حسین میگه ای جانم

امام حسن، کرامتش چه بی منته
امام حسن، غلام سیاهش چه با قیمته
امام حسن گدایی خونه اش عزته

امام حسن، کریمِ و کَرَم کارشه
امام حسن، همه دنیا بدهکارشه
امام حسن، امام حسین طرفدارشه

یا حسن…

صحن و سراش تو قلبِ نوکرهاست
زیارتش ساده ولی زیباست
خودش نداره سایه بون اما
سایه ی رو سر همه دنیاست

یاحسن میگم با این یه جمله زائر میشم
یاحسن میگم با پای دل مسافر میشم
یاحسن میگم خودم رو تو بقیع می بینم
یاحسن میگم جلویِ ایوونش میشینم

شکوه این حرم دوباره تکرار میشه
یه روز میاد همه دنیا خبردار میشه
امام حسن بازم داره حرم دار میشه

امام حسن، کریمِ و کَرَم کارشه
امام حسن، همه دنیا بدهکارشه
امام حسن، امام حسین طرفدارشه

یا حسن…

________________________________________________________________________________

متن روضه و توسل به کریم اهل بیت امام حسن مجتبی (ع)

دوباره با آه و زاری
میخونم با بی قراری
نوه هاتم با ضریحن
تو هنوز حرم نداری

هر کی از غمت بمیره
به خودت قسم عجیب نیست
حتی بینِ اهل بیتم
کسی مثل تو غریب نیست

تو غریبایِ دوعالم
نبود هیچ کسی شبیهت
آرزومِ زنده باشم
برسم پای ضریخت

غریب و تنها و بی یار
تو رو دادن خیلی آزار
به کی سم دادن به جز تو
تو خونش زمانِ افطار

تویی اون که توی خونه اش
حتی مَحرمی نداره
داره از لبت میریزه
جگر تو پاره پاره

غریب آقام…

*امشب شب غریبِ، برات بمیرم آقام….حسین جان! تشنه کُشتنت میدونم،‌ آقا! عزیزات رو کشتن میدونم، سرت رو بالای نیزه زدن میدونم، اما خانومت رباب دائم برات گریه میکرد، میگفت: سه روزِ بدن آقام رو زمین بود، تو مجلس یزید اگه یزید چوب به لب و دندانت زد سرت وقتی ازتشت افتاد رباب اومدبغل گرفت، اما حسن تو خونه ی خودش هم غریب بود، وقتی جگر پاره پاره شد، گفت: دیگه راحت شدم…همچین که زهر رو بالا آوُرد، پاره های جگر رو یه نگاه کرد گفت: زینب دیگه راحت شدم، چشمم دیگه به مغیره نمیوفته…امشب فقط بگو: غریب حسن….*

اشکِ روضه های زهرا
بوده مهمونِ نگاهت
توی خونه مقتلت نیست
کوچه بوده قتلگاهت بود

توی کوچه ها چی دیدی
هیچ کسی خبر نداره
یه نفر نبود تو کوچه
که بره کمک بیاره

شنیدم از گوشه ی ماه
تو کوچه ستاره گم‌شد
چی بگم روضه ی خطِ
تو کوچه گوشواره گم شد

________________________________________________________________________________

متن سینه زنی و توسل به کریم اهل بیت امام حسن مجتبی (ع) و ایام اربعین

چه سالی شد امسال
به این درد دوری
چقدر بی قراری
چقدر هی صبوری

با قلبی شکسته
با دنیایی حسرت
به هر زحمتی بود
رسیدیم به هیئت

سینه زنایِ فاطمه
گریه و زاریتون قبول
با اینکه امسال فرق میکرد
آبرو داریتون قبول

دنیا شنید صداتونُ
با یاحسین و یاحسن
نشون دادید به آدما
دیوونه ها عاقل ترن

جِئنا لِنُسعِدَ فاطِمَه
ـــــــــــــــــــــــــــ
چه سالی شد امسال
چه حالِ غریبی
چقدر چشم به راهی
چقدر بی نصیبی

شاید حکمتی بود
تو عشق و جدایی
دلت تا حرم رفت
شدی کربلایی

چراغ هیئت روشنه
به لطف حضرت رسول
خادمای امام حسن
دو ماه عاشقی قبول

ایشالله با هم سال بعد
گریه کن و سینه زنان
مدینه تو صحن بقیع
کنار صاحب الزمان

جِئنا لِنُسعِدَ فاطِمَه

________________________________________________________________________________

متن سینه زنی و توسل به کریم اهل بیت امام حسن مجتبی (ع)

خوشم که از ازل شدم، به درگهت گدا حسن
همیشه می زنم صدا، ز سوز دل تو را حسن

حسن غریبِ فاطمه…

عنایتی دلم شود، ز دام غم رها حسن
مرا مخواه بیش از این، به غصه مبتلا حسن

خدا اجازه می دهد، چنین دعا کنم حسن
که یٰا مَن اِسمُه دَوا وَ ذِکرُه شفا حسن

کریم آل فاطمه، امام مجتبی حسن
خوشم که از ازل شدم، به درگهت گدا حسن

حسن غریبِ فاطمه…

ز دست می روم اگر، ز سر مرا تو وا کنی
ز جمع عاشقانِ با صفای خود جدا کنی

خوشم اگر به یک نظر، دلم پر از صفا کنی
مرا برای نوکریِ خانه ات صدا کنی

حسن غریبِ فاطمه…

به پای سفره ی کریم، ز لطف خویش جا کنی
به دست خویش لقمه ای دهی، به این گدا حسن

دوباره نوبت عزا ، دوباره زمزمه ، نوا
دوباره غم ، دوباره دَم ، دوباره ذکرِ مجتبی

دوباره بزم خواندن از، یَلِ رشید مرتضی
دوباره یادِ فاطمه، دوباره داغ کوچه ها

خدا کند که جان دهم، به پای روضه ی شما
بخواه حاجت مرا، ز درگه خدا حسن

خوشم که از ازل شدم، به درگهت گدا حسن
کریم آل فاطمه امام مجتبی حسن

حسن غریبِ فاطمه…

________________________________________________________________________________

متن سینه زنی و توسل به کریم اهل بیت امام حسن مجتبی (ع)

نقشِ روی کُتَل حسن
بیتِ نابِ غزل حسن

السلامُ عَلَی الکریم
السلامُ عَلَی الحسن…

از غم‌ نوشتم، ماتم نوشتم
من جایِ ذکرِ یا حسن، مرهم نوشتم

امامی و بی حرم‌
عزیزی و محترم
تویی تو یا ذی الکرم‌

حسن جانم….

از جان نوشتم، احسان نوشتم
من‌جای ذکرِ یاحسن، باران نوشتم

حریمِ تو آسمان
محبتت بی کران
کریمی و مهربان

حسن جانم…

نورِ صبحِ ازل حسن
ای تو طعمِ عسل حسن

السلامُ عَلَی الکریم
السلامُ عَلَی الحسن…

آقا نوشتم، مولا نوشتم
من جای ذکرِ یا حسن، تنها نوشتم

تویی امامِ حسین
دَمِ مُدامِ حسین
به تو سلام‌ِ حسین

حسن‌جانم…

یکه تازِ جمل حسن
تو امیری و یَل حسن

السلامُ عَلَی الکریم
السلامُ عَلَی الحسن…

________________________________________________________________________________

متن سینه زنی و توسل به کریم اهل بیت امام حسن مجتبی (ع)

دلی که عاشقه محن داره
تو کشور غصه وطن داره

عاشق اونه که تو دلش هر شب
روضه برا امام حسن داره

میگن خدایِ کَرَمِ آقام
صاحب سفرۀ غمِ آقام

با اون همه مهربونی حالا
بگید چرا بی حرمِ آقام

حسن جانم، حسن جانم…

برای چی نباشه بارونی
چشمای من با این پریشونی

که قبر خاکیشم شده پُشتِ
پنجره های بقیع زندونی

با بی وفا ها هم وفا میکرد
دردای مردم و دوا میکرد

باید بپرسیم ما از اون شامی
با دشمناش چه جوری تا میکرد

حسن جانم، حسن جانم…

چل سالی از یه عده دلگیره
چل ساله که دلش یه جا گیره

هر موقع یاد کوچه می افته
صد دفه زنده میشه میمیره

چل ساله که زخم زبون خورده
خیلی شده خاطرش آزرده

هر باری که مغیره رو دیده
چند روزی خنده رو لباش مرده

مدینه غرق گریه زاری شد
خزونِ زندگیش بهاری شد

راحت شد از اون همه غم وقتی
زهر جفا رو جگرش کاری شد

تابوتشُ رو شونه ها بردن
به سمت بی کرونه ها بردن

از کوچه ای که مادرش رو دید
به زیر تازیونه ها بردن

چشمای قاسم خیس بارونه
حال اباالفضلم دگرگونه

تیرا یه کاری با حسن کردن
پهلوی تابوتش پر از خونه

ای کاش بی نشونه میرفتش
آروم مخفیونه میرفتش

بعد حسن این حرف زینب بود
کاش داداشم شبونه میرفتش

حسن جانم، حسن جانم…

________________________________________________________________________________

متن سینه زنی و توسل به کریم اهل بیت امام حسن مجتبی (ع)

سلام ما به اون غریب در وطن امام حسن
سلام ما به آقایی که قاتلش شده یه زن

سلام ما به اون مزاری که نداره یک حرم
سلام ما به ساحتِ آقای با جود و کَرَم

ملائکه شبانه روز خادم صحن باصفاش
ان شالله روزی میرسه حرم می سازیم ما براش

کریمِ آل مصطفی، داداشِ شاه علقمه
امام و رهبر حسین، حسن غریب فاطمه

حسن غریب فاطمه…

میونِ حجره دست و پا میزنه از زهر جفا
میکنه یاد مادر و چهل تا مرد بی حیا

میگه برام یه تشت بیار، زینبِ من ای خواهرم
ببین که از آتیش زهر، داره میسوزه پیکرم

هر نفسی که میکشه از دهنش میریزه خون
قلب آقا سوراخ شده، پاره جگر میاد بیرون

میخونه زیر لب فقط، مادرم ای وای مادرم
بیا ببین که قاتلم شده، ز کینه همسرم

حسن غریب فاطمه….

________________________________________________________________________________

متن روضه و توسل به کریم اهل بیت امام حسن مجتبی (ع)

نزن که مادرم جوونه
نامرد نزن که بی گناهه
نزن عزادارِ باباشه
نزن دلش اسیر آهه
نزن مادرِ من پا به ماهه

خیلی سخت بود دیدم که مادر خورد زمین
با سر افتاد، دخترِ ختمُ المُرسلین
می سوختم با، دلِ امیرالمؤمنین

گفتم برو نامرد عقب تر
مگه خودت ناموس نداری؟
ای بی حیا چشماتو واکن
ببین پاتو کجا میذاری

ای وای ای وای رو چادرش پاتو نذار
ای وای ای وای از سَرِ راه برو کنار
ای وای ای وای ببین سرش خورد به دیوار

تمام عُمر اسیرِ بلای در بودی
از آن جماعت نامرد خون جگر بودی
از آن مسیر که افتاد مادرت پیشت
چنان غریب، چهل سال رهگذر بودی

*هروقت از کوچه رد میشد، یه نقطه از کوچه که می رسید، رویِ زمین می نشست، سلمان میگه: شب غسل خانم تو خونه نشسته بودم، تو دل شب دیدم دَرِ خانه رو میزنن، تا در رو باز کردم دیدم امام حسنِ، سر به دیوار گذاشته داره های های گریه می کنه، چی شده حسن جان؟ صدا زد سلمان بدو بیا کمک بابام کن…سلمان میگه: اومدم تو دل شب، تو خونه ی مولا،دیدم چه خبره، حسین یه طرف نشسته زینب یه طرف، امیر المؤمنین سراپا خاکیه، همچین که منو دید بغلم کرد، سلمان دیدی چه خاکی به سرم شد…
سلمان میگه: کمک علی کردم زیر این تابوت رو گرفتیم، آروم آروم بلند کردیم بعزت و شرفِ لااله الا الله…
اما یه نقطه از کوچه که رسیدیم دیدم امام حسن زمین نشست، دستاشو رو سرش گذاشته، هی میگه: مادر،مادر…
زیر بغلای حسن رو گرفتم چی شده حسن جان؟ مگه بابات نگفت کسی بلند بلند گریه نکنه؟ صدا زد: سلمان! دست به دلم نگذار، چیزی که تو این کوچه ها دیدم هیچ کسی ندیده…*

ایستادم به رویِ پنجه ی پایم اما
دستش از روی سرم رد شد و بر مادر خورد

*بریم کربلا…ابی عبدالله،شروع کرد گریه کردن بالای بستر امام حسن، یه نگاهی تو چهره ی حسینش کرد، صدا زد: حسین جان چرا گریه می کنی؟ الان شما دور من رو گرفتید، تو هستی، عباسم هست، بچه هام هستن، کمک خواهرم میکنید زیر بغلای خواهرم رو میگیرید، اما «لا یوم کیومک یا اباعبدالله» برا اون لحظه ای گریه کن که هیچکس نیست سرتو بغل بگیره،سرتو باید رویِ خاک گرم کربلا بذاری…

________________________________________________________________________________

متن سینه زنی و توسل به کریم اهل بیت امام حسن مجتبی (ع)

غریبم من، غریبِ مادرم
غریبم من، از حسین غریب ترم
میسوزم تو، آتیش همسرم

غریبم من، حرم ندارمُ
ندارم من، زائر کنارمُ
یه شمع حتی روی مزارمُ

غریبم من، مزارم و ببینید
کریمم من، به کرمم بنازید

غریبم من، در میام از غریبی
زمانی که برام حرم بسازید

یه روز میشی صاحبِ، یه حرم زیبا آقا
حرمی که گلدسته و گنبدشه از طلا

غریب آقام یا حسن….

غریبم من، غریب خونه ام
یه عمره که، سیر از زمونه ام
غم کوچه، شده بهونه ام

غریبم من، غریب کوچه هام
هنوز داره، میلرزه دست و پام
نمیدید کاش، اون صحنه رو چشام

نشد باشم، سپر برای مادر
که میسوزم، یه عمر به پای مادر

تو هم باشی به جای من میسوزی
میسوزی تا، بشی فدای مادر

حالا به زهر کینه، حاجت روا شدم
خدا رو شکر برایِ، مادر فدا شدم

غریب آقام یا حسن…

غریبم من، با غربت آشنام
غریبم من، مثل علی بابام
فقط زَهرِ، حالا دیگه دوام

غریبم من، غریب تر از غریب
ندارم من، دیگه صبر و شکیب
خوشه حالم، میرسم به حبیب

بیا مادر، آتیش گرفته جونم
داره تو تشت، میریزه لخته خونم

نبین زینب، سخته برات ببینی
یه روز میشه، سَرِ جدا میبینی

میشه نبینی خواهر، من نگران توام
میبینی شمر و خنجر، من نگران تو ام

غریب آقام یا حسین…

________________________________________________________________________________

متن سینه زنی و توسل به کریم اهل بیت امام حسن مجتبی (ع)

اونی که غریب تر از حسینِ بی کفنِ
غریب و کریمِ اهل بیت امام حسنِ

توی مدینه تربت داره
با اینکه خیلی غربت داره
مزار خاکیش نورِ جهان تابِ

مدینه شد از زائر محروم
روایتِ فرموده معصوم
شب های جمعه زائرش اربابِ

حسن ای دینم، حسن ایمانم
بگو با زهرا، حسن ای جانم

حسن ای جانم…..

________________________________________________________________________________

متن سینه زنی و توسل به کریم اهل بیت امام حسن مجتبی (ع)

تنم بی رمق و چشام چشمۀ خون
خدایا حسن و به مادر برسون

مگه یادم میره چی اومد به سرم
مگه یادم میره چی اومد به سرش
وسط کوچه ها غرورش رو شکست
جلوی پسرش

الهی بشکنه دست مغیره
میون کوچه ها بی مادرم کرد

تنم بی رمق و چشام چشمۀ خون
خدایا حسن و به مادر برسون

ببین اشکِ منُ ، ببین آهِ منُ
نمیفهمه کسی غمایِ حَسَنُ

چه کنم با غمِ طئنۀ این مَردم
چه کنم با غمِ مصیبتِ دنیا
سلامم بی جواب،بغض گلوم سنگین شبیه بابا

اَلا ای شاه یارم را گرفتن
همه دار و ندارم رو گرفتن

تنم بی رمق و چشام چشمۀ خون
خدایا حسن و به مادر برسون

دلم تنگِ برا، تماشایِ حسین
دارم میسوزم از، همه غمهای حسین

به خدا سخته این پیروهن به تنت
وقتی غارت میشه حتی پیروهنت
بی کفن میشی و یه بوریا آخر میشه کفنت

اگر کشتن چرا خاکت نکردن
کفن بر جسمِ صد چاکت نکردن

________________________________________________________________________________

متن سینه زنی و توسل به کریم اهل بیت امام حسن مجتبی (ع)

السلام ای آفتاب عالم بالا حسن
السلام ای ماه بی همتای این دنیا حسن

یا صبورَ الصابرین یا کعبةُ لِلسائلین
یا کریم و یا رحیم و یا عطوف و یاحسن

یا انیسَ المومنین یا شافعاً لِلمُذنبین
ای امید شیعیان در محشر کبری حسن

ای مناجاتِ علی، بابِ ملاقاتِ علی
صاحب سِرّ علیِ عالیِ اعلا حسن

السلام ای آفتاب عالم بالا حسن
السلام ای ماه بی همتای این دنیا حسن

ای دِمَت احیاگر صدها هزار عیسی حسن
ای صدای فاطمه، ای مجتبیِ فاطمه
نام تو بر پرچمِ خونین عاشورا حسن

در همان روز ازل در وقت تقسیم مقام
ثبت شد در لوحِ حقِ نوکرِ آقا حسن

گر چه آلوده شدیم اما شما آسوده باش
در دل ما هیچ کس جز تو ندارد جا حسن

السلام ای آفتاب عالم بالا حسن
السلام ای ماه بی همتای این دنیا حسن

________________________________________________________________________________

متن مدح و توسل به کریم اهل بیت امام حسن مجتبی (ع)

تو در میان امامان چراغ انجمنی
تو آفتاب جمال خدای ذوالمننی

تبر به دست نداری خلیل بت شکنی
تو پاره ی جگر ختم الانبیا ؛ حسنی

بقیع توست همیشه حریم اهل البیت
امام عالم خلقت کریم اهل البیت

تو روی دست پیمبر ، تمام قرآنی
تو فوق فوقِ مَلَک در لباس انسانی

علی ست جان پیمبر تو بر علی جانی
تو تا خداست خداوندگار ، سلطانی

سکوت وصبرتو مانند ذوالفقار علی ست
به اقتدار تو نازم که اقتدار علی ست

بقای دین همه در پرتو امامت توست
بهشت اهل قیامت به ظلّ قامت توست

کَرَم همیشه گدای در کرامت توست
قیام و صلح مطیع خط زعامت توست

تو اولین دُر دُرج پیمبری مولا
تو میوه ی دل زهرا و حیدری مولا

خداست منتظر لحظه ی عبادت تو
عنایت و کَرَم و لطف و جود، عادت تو

سلام دائم سادات بر سیادت تو
محیط جنگ جَمَل شاهد رشادت تو

تویی تمام پیمبر ؛ تویی تمام علی
به ذوالفقار تو پیروز شد امام علی

به وصف مدح تو باید زبان گرفت حسن
که در پناه تو ایمان امان گرفت حسن

به صلح و صبر تو اسلام جان گرفت حسن
چه خوب از تو خدا امتحان گرفت حسن

به صبر کار عدو را تمام کردی تو
قیام کرب و بلا را قیام کردی تو

تو شهریار جهانی ، غریب خانه چرا ؟
غریب تر ز غریبان ، در آشیانه چرا ؟

ز زخم تیغ زبان بر دلت ، نشانه چرا ؟
امام هر دو جهان را غم زمانه چرا ؟

تو وارث غم و اندوه و غربت پدری
تو بین خانه ی خود از پدر غریب تری

هزار کوه بلا ریخت آسمان به سرت
دو بار پاره شد ای پاره ی جگر ، جگرت

یکی به کوچه روان گشت خون ز چشم ترت
دمی که خورد زمین مادر نکو سیَرت

یکی به خانه که خون دل از دهانت ریخت
دمی که زهر هلاهل شرر به جانت ریخت

تو را که داد نبی بوسه بر لب و دهنت
هماره زخم زبان بود ، پاسخ سخنت

ز زخم تیر ستم لاله زار شد بدنت
گریست بر بدن پاره پاره ات کفنت

همین که تیر به سوی جنازه ی تو شتافت
دل رسول خدا ، سینه ی حسین شکافت

________________________________________________________________________________

متن روضه و توسل به کریم اهل بیت امام حسن مجتبی (ع)

اي دل طوفانيم آرام باش
لحظه ای با طبع من همگام باش

بشکن ازپایِ قلم زنجیر را
واکن این بغضِ شبِ دلگیر را

واژه هايم را پر از احساس كن
ديده را از اشك چون الماس كن

بشکن ازپای قلم زنجیر را
واکن این بغضِ شبِ دلگیر را

تا نويسم هرچه بی هنگامه ای
سوي آن صحرا نشسته نامه اي

ای لب و چشمت شراب و شهدِ من
ای تو آمین دعایِ عهدِ من

كعبه آوازِ حجازِ من توئي
مستحباتِ نمازِ من توئي

اي تو آرام دل هر بي شكيب
مستجابِ آخرين اَمن يجيب

يادت اي قامت قيامت هر كجا
كرده غوغاي قيامت را به پا

چيست اين دلشوره هاي بيكران
پشت كاشي هاي سبز جمكران

كِشتي اميد در گِل تا به كي
بانك اللّهم عجل تا به كي

تا به كي از داغ هجران تو صبر
جلوه كن اي آفتابِ پشت ابر

كاش برگردي كه برگردد بهار
كاش گردد دست بوست ذوالفقار

کاش گَردی درغبارت میشدم
یاچوآهویی نثارت میشدم

كاش يكدم ميهمانت مي شدم
نيمه ي شب روضه خوانت مي شدم

ای ظهور آیۀ ایمان بیا
برگُل لب های تو قرآن بیا

بانگ هَل من ناصرت کعبه برآر
کعبه را بر این سیاه پوشی درآر

خيز و بر هم زن همه آرامشان
آب شيرين تلخ كن بر كامشان

خيمه هاي تشنه را آبي رسان
کودک شش ماهه را آبی رسان

اهل بيت عشق را درياب زود
خيمه عباس مانده بی عمود

فاطمه بین درودیوارمیخواند تورا
زینب کبری سَرِ بازار میخواند تورا

*روزشهادت امام مجتبی ست،اون آقایی که یه عمرصدازد:مادر!….*

ایستادم به روی پنجۀ پایم اما چه کنم
دستش ازروی سرم ردشده برمادرخورد

*یه زائر امروز کنار مزارش نیست، نه شمع وچراغی، میدونم همه حاجت دارین…
میگه:امام حسن مجتبی، وقتی همه ی کاروان ها برای حج عازم میشدن ، بعد ازچند روز دستور میداد تمام شترها و ناقه ها رو آماده کنند، خودش پای برهنه راه می افتاد تو مسیر، هرکسی جا مونده بود گوشه کنارافتاده بود، امام حسن یاریش میداد، میرسوند به مکه، لذا وقتی کاروان اقا میرسید، بزرگترین کاروان، کاروانِ امام مجتبی بود.
آقاجان! ما داریم از اربعین جا میمونیم ، کاری برای شما نداره امضا کنی، این دست جمع اربعین به اسم شما برسیم دَم باب القبله*

سلام ای درصبوری بی قرینه
غریب دوم شهر مدینه

سلام ای برتر از ایوب صبرت
که نَبوَدسایبان برروی قبرت

مزارت سجده گاه آفتاب است
ولی افسوس ویران وخراب است

تو را با رنج و غم بسیار کشتند
تورابین در و دیوارکشتند

*میخوای روضه خون امام حسن بشی بسم الله…*

وای من و وای من و وای من…
میخ در و سینۀ زهرای من ..

در وسط کوچه تو را میزدند
کاش به جای تو مرا میزدند

مادر این غم کجا برم که تورامردها زدن
این غم کجا برم که تورا بی هوازدن

*شاید همین موقع ها بود که دیدن چهره اش سرد شده، کبود شده، فرمود: تشتی برام بیارید. گفتن: الحمدالله مثل هربار زهر رو برمیگردونه، اما یه وقت دیدن پاره های جگر…
«آی ناله دارها! خریدارِ ناله زدن برای امام حسن، حضرت زهراست…»
یه وقت یه غلامی صدا زد: خواهرش داره میاد…
امام حسن فرمودند: تشت رو ببرید، نکنه زینبم نگاه کنه، خون های لب و دهانش رو پاک کرد….
میخوام بگم: یا امام حسن! دلت تاب نیاورد پاره های جگر رو میانِ تشت ببینه زینب کبری، اما همین روزا بود… *

ناله هاتان به ثریا می رفت
خیزران بود که بالا می‌رفت

*یه دست چوب خیزران، یه دست جام شراب، نا نجیب با چوب به لب دهان حسین می زد…ای حسین…*

در خانه شدی جفای همسر دیدی
مسجد رفتی و غربت حیدر دیدی

ازخانه و مسجد چو رها میگشتی
در کوچه شدی قاتل مادر دیدی

یازهرا…..

________________________________________________________________________________

متن روضه و توسل به کریم اهل بیت امام حسن مجتبی (ع)

غارت زده ام، مثل همون شبی که دیدم
مادر رو خاک کوچه غریبونه نشسته
غارت زده ام مثل همون شبی که زینب
گفت خبر داری که پهلوی مادر شکسته؟
غارت‌زده ام مثل همون شبی که دیدم
دست مادرو گرفتی و آوردی خونه
پرسیدم ازت که صورتش چرا کبوده؟
گفتی که آروم بگو! بابا هم نمی‌دونه
غارت زده اون نیست که بی دار و نداره
غارت زده اونه که برادری مثِ حسن نداره
غارت زده ام مثل همون شبی که دیدم
با صورت زخمی پدر و آوردی خونه

*شب آخره…شب آخر برات میدن…بعضی ها رو قبول می کنند…امشب، هم شب حضرت زهراست…هم شب امیرالمؤمنینِ….*

غارت زده ام مثل همون شبی که دیدم
با صورت زخمی پدرو آوردی خونه
اون لحظه ای که طبیبای کوفه می‌گفتن:
بابای شما خیلی تو دنیا نمی‌مونه

*اون موقعی که طبیب نگاه کرد…صدا زد:یا امیرالمومنین! اگه وصیتی داری بفرما…به زینبش چی گذشت….*

غارت زده‌ام مثل همون شبی که دیدم
چشمایِ پدر خیره شده به سمت اون در
لبخندی زد و چشماشو بست و گفت: یازهرا
پیچید توی خونمون یه لحظه بویِ مادر
غارت زده اون نیست که بی دار و نداره
غارت زده اونه که برادری مث حسن نداره

*شب شهادت آقامونه…کربلا هر کس نرفته از حسن خواهش کند…حسن جان…ای غریب مدینه…شاید سال بعد زنده نباشم شب شهادتت…*

غارت زده‌ام مثل همین لحظه که داری
جون میدی جلو چشامو من آتیش می‌گیرم

*شیخ صدوق نوشته در امالی:یه وقت امام حسین وارد شد…دید تشت مقابل برادره…از این جا به بعد برا تو روضه نمی خونم… از این جا مادرش رو دعوت می کنم…کاری به کار تو ندارم…شنونده روضه یه نفر باشه”فَلَمّا نَظَر الیه بَکا…”وقتی برادر رو به این حال دید که لخته های خون از کنار دهان مبارکش داخل طشت می ریزه شروع کرد گریه کردن…صدا زد “ما یُبکیک یا اباعبدالله…؟! ” حسینم چرا گریه می کنی؟!عرضه داشت” اَبکی لِما یُصنَعُ بِک…”مگه می تونم گریه نکنم؟!این حالت رو می بینم…این منظره رو می بینم… فرمود:چیزی نشده…اتفاقی نیفتاده”ان الذی یُعطی الیَّ سَمُّ یُدَسُّ الَیَّ فَاُقتَلُ به” داداشم فقط زهر به کام من ریختن…راحت جون میدم…نه خبری از نیزه هست…نه شمشیری هست…این جا چوب نمی زنن…عصا نمی زنن…کسی به دخترام چپ نگاه نمی کنه…”و لکن لایوم کیومک یا اباعبدالله…”*

دارم به دلم آه سینه سوزی
چون روز حسین نیست روزی…

*بعد شروع کرد مقتل خوندن…”يَزْدَلِفُ إِلَيْكَ ثَلَاثُونَ أَلْفَ رَجُلٍ…”یه روزی می رسه سی هزار نفر دورت رو می گیرند…” يَدَّعُونَ أَنَّهُمْ مِنْ أُمَّةِ جَدِّنَا مُحَمَّدٍ صلی الله علیه و آله…وَ يَنْتَحِلُونَ دِينَ الْإِسْلَامِ …”همه شون ادعای مسلمونی دارند…همه میگن ما اهل پیغمبریم….ما امت پیغمبریم… ” فَيَجْتَمِعُونَ عَلَى قَتْلِكَ وَ سَفْكِ دَمِكَ”همه جمع میشن تو رو بکشند…خونت رو بریزند…از اینجا به بعد امام حسن دیگه روضه اهل حرم خوند…”وَ انْتِهَاكِ حُرْمَتِكَ …”حرمتت رو میشکنند…”وَ سَبْيِ ذَرَارِيِّكَ وَ نِسَائِكَ…”دخترات و زن ها رو به اسارت می برند…” وَ انْتِهَابِ ثَقَلِكَ…”خیمه هات رو غارت می کنند… ” تُمْطِرُ السَّمَاءُ رَمَاداً وَ دَماً “حسینم! وای از اون روزی که از آسمان خون و خاکستر می باره…{اگه این جمله امام حسن رو شنیدی و اشک چشم نداشتی؛ اولین کاری که می کنی بگو:”استغفرالله ربی و اتوب الیه” }”وَ يَبْكِي عَلَيْكَ كُلُّ شَيْ‏ءٍ …”عالم و آدم برات گریه می کنند…همه چی برات گریه می کنه…”حَتَّى الْوُحُوشُ فِي الْفَلَوَاتِ وَ الْحِيتَانُ فِي الْبِحَارِ…”گرگای بیابون برات گریه می کنند…ماهی های دریا برات گریه می کنند…

________________________________________________________________________________

متن روضه و توسل به کریم اهل بیت امام حسن مجتبی (ع)

طبری نقل می کنه زینب از خیمه ها بیرون آمد،صدا زد:”اَ یُقتَلُ ابوعبدالله و انت تَنظُرُ الیک…”دارند برادر من رو می کشند تو داری نگاه می کنی؟!راوی میگه: “فَکَاَنّی اَنظُرُ الی دُموعِ عمر و هی تَسیلُ علی خَدَّی و لِحیَتِه….”میگه دیدم این گرگ بیابون شروع کرد اون چنان گریه کردن که اشک روی محاسن نحسش جاری شد “وَ صَرف وجهَه عنها…”روش رو برگردوند….*

غارت زده‌ام مثل همین لحظه که داری
جون میدی جلو چشامو من آتیش می‌گیرم

*غارت زده منم که برادری مثل حسن از دست دادم…حالا من روضه ت رو
بخونم…تو روضه من رو خوندی*

غارت زده‌ام مثل همین لحظه که داری
جون میدی جلو چشامو من آتیش می‌گیرم
از دست حسین تو که کاری برنمیاد
ای کاشکی برادرم به جای تو بمیرم
غارت زده‌ام مثل همین لحظه که میگی
لایوم کیومک حسین و میری از حال
ای کاش که همین جا کربلای من بپاشه
ای کاشکی تو باشی من برم میون گودال

*حالا که این دو برادر دارن باهم حرف می زنن یه چیزی یادم آمد…*

غریب کوچه ها شدن با من…با من
غریب کربلا شدن با تو…با تو
دیدنِ مادر رو خاک با من…با من
شهید سر جدا شدن با تو…با تو
تو نبودی و دیدم، روی خاکه یه مادر
نیستمُ تو میبینی، روی خاکه یه خواهر
غریبِ در وطن شدن با من…با من…
شهید بی کفن شدن با تو…با تو…
تو خونه دست و پا زدن با من…با من…
قتلگاه دست و پا زدن با تو…با تو….

“والحسین یَجودُ بنفسه…”

من با خاطره‌های غمِ فاطمه مُـردم
غریبونه به دستت پسرامُ سپردم

*روضه من تمومه…امشب حسینت باهات مساوات کرد…گفت:حرم برادرم خلوته…اگه مدینه کسی نمیره…کربلا هم نیایید….حرمی هم که نداشت…عمری دخیلم به حرمی که نداری….یه قبر خاکیه….اربعین ما رو کربلا نبردی…یادت باشه…نوکراتو ببخش…چه جوری بگیم…؟!هر سال می آمدیم اینجا شب آخر چی می خوندیم؟به هر موکب نمک گیر امام مجتبی هستیم…فردا دیگه راهی می شدیم…هر چی تو بخوای همون خوبه…*

پنجره و کبوترا با من…با من…
ضریح و ایوون طلا با تو…با تو…
خلوتی صحن بقیع با من…با من…
شلوغی کرب و بلا با تو…با تو…
شبای جمعه من هم زائر کربلاتم
پای روضه‌ی مادر گوشه قتلگاتم

“یا بُـنَـیَّ مِنَ الماء مَـنَـعوکَ مَـنَـعوک
یا بُـنَـیَّ بُـنَـیَّ ، قَـتَـلوکَ ذَبَـحوک”

ای حسین جان حسین جان

________________________________________________________________________________

متن سینه زنی و توسل به کریم اهل بیت امام حسن مجتبی (ع)

تیغِ در نیام، قصه ی امامتِ تو
بازِ تا ابد، سفره ی کرامتِ تو

خدا را قسم دادم، به دستِ کریمِ تو
که از کربلا راهی، بشم تا حریم تو

بمیرم برات آقاجان، یه زائر نداری حتی
یه بغضِ گلو گیرِ این، غم غربتِ تو آقا

بمیرم که هر چی داشتی، تو راه خدا بخشیدی
همه زائراتُ انگار، به کرب و بلا بخشیدی

وَ صَلَّ اللهُ عَلَی الحَسَن …

هیچ کسی ندید، درد و داغی که تو دیدی
آتیشم زده، غربتی که تو کشیدی

یه بغضِ چهل ساله، تو را از دنیا سیر کرد
ولی داغِ اون کوچه، چقد زود تو را پیر کرد

بمیرم برات آقاجان، چقدر غصه و غم دیدی
تو اون کوچه ی تنگ ای وای، قَدِّ مادرُ خَم دیدی

بمیرم ‌برات با چشمات، دیدی که چطور سیلی خورد
چقدضربه سنگین بود که، سویِ چشمِ مادر را بُرد

وَ صَلَّ اللهُ عَلَی الحَسَن …

اشکِ چشم تو، جاریِ برای ارباب
روزی نیست مثه، روزِ عاشورای ارباب

به یاد حسین از دل، کشیدی تو آه و بعد
خودت روضه خوندی از، غمِ قتلگاه و بعد

برای حسین آقاجان، تو بستر تو گریه کردی
یتیماتُ دیدی گریه، برای رقیه کردی

رقیه عموش رو نیزه، چشاش از خجالت پُر شد
زدن طفلکی را بَدجور،چقد از عموش دلخور شد

وَ صَلَّ اللهُ عَلَی الحَسَن …

________________________________________________________________________________

متن روضه و توسل به کریم اهل بیت امام حسن مجتبی (ع)

“السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسُولِ رَبِّ الْعَالَمِينَ ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ أَمِيرِالْمُؤْمِنِينَ ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ فاطِمَةَ الزَّهْرَاءِ ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا حَبِيبَ اللّٰهِ ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا صِفْوَةَ اللّٰهِ ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا أَمِينَ اللّٰهِ ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا حُجَّةَ اللّٰهِ ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا نُورَ اللّٰهِ ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا صِرَاطَ اللّٰهِ ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا بَيَانَ حُكْمِ اللّٰهِ ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا نَاصِرَ دِينِ اللّٰهِ ، السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا السَّيِّدُ الزَّكِىُّ؛ السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْبَرُّ الْوَفِىُّ ، السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْقَائِمُ الْأَمِينُ ، السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْعَالِمُ بِالتَّأْوِيلِ، السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْهَادِى الْمَهْدِىُّ ، السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الطَّاهِرُ الزَّكِىُّ ، السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا التَّقِىُّ النَّقِىُّ ، السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْحَقُّ الْحَقِيقُ ، السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الشَّهِيدُ الصِّدِّيقُ ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ الْحَسَنَ بْنَ عَلِيٍّ وَرَحْمَةُ اللّٰهِ وَبَرَكاتُهُ”
*در عالم رؤیا حضرت زهرا سلام الله علیها فرمود: عبدالزهرا اینقدر روضه ی حسین میخونی، مگه حسن بچه ی من نیست؟ چرا روضه ی حسنم رو کم میخونی؟…”آقا رسول الله فرمود: چشمی که برا حسنِ من گریه کنه روز قیامت گریه نمیکنه…”*

تا نمک پرورده ام بر خوانِ احسانت حسن
من مسلمانم، مسلمانِ مسلمانت حسن
نان خورِ این خانه، نانِ فاطمه دندان زده
بوی دستِ مادرت را می دهد نانت حسن
دست و دلبازِ مدینه دست خالی آمدم

*هر کی غریب بود می اومد تو شهر، میگفتن: غریبی؟ برو خیابانِ فلان، یه کوچه هست، یه در هست همیشه بازه…اون خونه ی امام حسنِ…گداها همه جمع اند*

دست و دلبازِ مدینه، دستِ خالی امدم
دست خالیِ من از تو، لطف دستانت حسن
من جُذام نفس دارم، دیدن من هم بیا
هم غذا شو با گدا، دستم به دامانت حسن

*کنار فقرا می نشست هم غذا میشد ،کنار گداها، ما سلام گداها راهم جواب نمیدیم! مرحوم مجلسی در بحار الانوار میگه: یه لقمه خودش میخورد، یه لقمه به سگ می داد، مرد عربی گفت: آقا! بزنم سگ بره؟مزاحم نباشه؟ فرمود از خدا خجالت میکشم یه حیوانِ جان دار و روح دار به من نگاه کنه غذا خوردنِ من رو ببینه، من حیا میکنم…*

________________________________________________________________________________

متن روضه و توسل به کریم اهل بیت امام حسن مجتبی (ع)

کوریِ بدخواهِ تو، فریاد از دل می زنم
یا مُعِزُّ المُؤمِنین، جانم به قربانت حسن
خانه ام را می فروشم خرجِ صحنت میکنم
هر چه دارم نذر گنبد، نذرِ ایوانت حسن
صحن و گلدسته نه، اصلاً تو بگو آقا چرا
میرود با چکمه بر قبرت نگهبانت حسن

*نگهبانت، خبر نداره ما از چکمه خاطره ی خوبی نداریم…امشب اندازه ی کل شهر برات گریه میکنم،آقا هیئت نداری؟ عَلَم نداری؟ .دسته ی عزاداری نداری؟…*

زخمِ پایت از خودی، زخم قلبت از خودی
آشنایانت چه می خواهد از جانت حسن

*میگه امام حسن سوار مرکب بود، یکی از سپاهیان خودش اومد نیزه ای رو فرو کرد رسید تا استخوانِ پایِ آقا. میگه تا مدتها آقا بیمار بود، پا وَرم کرده بود، فرماندهانِ رَدِ بالایِ امام حسن بهش خیانت کردند. فرمانده ی اصلی سپاه امام حسن نامه نوشت برا معاویه که حسن بن علی را زنده میخوای؟ کشته میخوای؟
امیرالمؤمنین نیمه شب دفن شد، حضرت زهرا سلام الله علیها نیمه های شب دفن شد، برا اولین بار امام حسن قرار شد روز تشیع بشه، کاش شب تشیع شده بود.تابوتش رو تیر باران کردن، میگن: وقتی امام حسین تیغ ها را از تابوت بیرون میکشید کفن پاره می شد، حتی خون تازه از بدن میومد.
اما نوکرها! میخوام بگم: بدنِ امام حسنِ شما رو تیر باران کردن، اما آقامون روح در بدن نداشت، امام زین العابدین تو مجلس یزید خطبه خوند فرمود” اَنَا ابن مَن قُتِل صبرا “من پسر اون آقایی هستم که با صبر و حوصله کشتنش. یعنی بابام زنده بود نفس میکشید، یکی نیزه می زد، یکی سنگ می زد، اونایی هم که توان جنگ نداشتن پیرمردها با عصا میزدن ….
امام حسن آخرین لحظه ها، چشماش رو آروم باز کرد، دید امام حسین داره گریه میکنه، گفت: داداش! چرا گریه میکنی؟ گفت: حسن جان! از غصه ات غارت زده ام داداش ، حسن جان! غارت زده اونی نیست که زندگیش رو میبرن، غارت زده منم که برادری مثل تو رو از دست میدم…
امام حسن چهل و هشت سال عُمر از خدا گرفت اما تمامِ موهای سرش سفید شده بود، تو بچگی همه میگفتن: حسن جان! تو برادر بزرگی، زینب رو آروم کن که گریه نکنه، .حسین رو آروم کن، تو باید اونها رو آروم کنی، چرا خودت این همه اشک می ریزی؟ می گفت: نمیتونم، اون صحنه ای که من دیدم حسین ندیده، زینب ندیده…*

________________________________________________________________________________

متن روضه و توسل به کریم اهل بیت امام حسن مجتبی (ع)

چهل ساله اشکم، چهل ساله آهم
چهل ساله کوچه شده قتلگاهم
چهل ساله تنهام ،شب و روز ندارم
روزا کوه صبرم، شبا بی قرارم
جگر سوخته یعنی، منِ خون جگر
که حتی تو این خونه بی مَحرمم
چهل ساله داغی روی سینمه
که زهری کُشنده شده مَرهَمم
زمین خورده یعنی، مَنِ غیرتی
که بعد از یه عُمری،نشد باورم
تویِ کوچه ای تنگ جلویِ چشام
یکی دست بلند کرده رو مادرم
حسن! کوچه مادر،صبوری همینه
زمین خورده یعنی، غریب مدینه
به همراه چادر، غرورم لگد شد
بهم خیلی برخورد، برام خیلی بد شد

*خدا نکنه با مادرت بری بیرون ،با خواهرت بری بیرون، اتفاقی براش بیوفته .دیگه روت نمیشه برگردی، کسی هم چیزی نگه، خودت خودت رو نمیبخشی، میگی: نتونستم کمکش کنم…*

«ایستادم به روی پنجه ی پا اما حیف
دستش از روی سرم رد شد و بر مادر خورد»

تو آشوبِ کوچه، تویِ ازدحام
بمیرم که حتی پناهی نداشت
زدن با چه جرمی، چرا بی هوا؟
آخه مادرِ من گناهی نداشت
از اون کوچه تا خونه راهی نبود
تمام مسیر و فقط غصه خورد
بمیرم تا خونه فقط گریه کرد
همون جا حسن بود، که از غصه مُرد

«چون کوچه تنگ بود کسی در برابرش
بگذاشت پا به چادر و رد شد ز مادرش»

آقا خودش فرمود از مادر بخوانید
اصلاً گریز روضه هایش فرق دارد
گریه نکرده مُزد کارَت را گرفتی
گریه کنی که ماجرایش فرق دارد
دارد صدای سیلی از کوچه میاید

*امام حسن، هر کی بهش هر چی میگفت امام حسن سکوت میکرد، جواب نمی داد.این آقایی که اینقدر به حضرت اهانت کردن، اینقدر زخم زبان زدن، ولی یه جا به یکی گفت تو دیگه حرف نزن….گفت:مغیره! تو دیگه حرف نزن که خودم دیدم چه لگدی به شکمِ مادرم زدی…*

وای از دست مغیره چقدر بد می زد
جای هرکس که در آن روز نمیزد می زد
ناله کنید، مادرِ ما بی گناه بود
گریه کنید، مادرِ ما پا به ماه بود

*امام حسن نتونست برا مادرش بلند بلند گریه کنه، امشب داد بزن، بگو: آی مادر!…*

________________________________________________________________________________

متن روضه و توسل به کریم اهل بیت امام حسن مجتبی (ع)

یا ذالکرم! به غربت عشاق رحم کن

*اين شب و روزا خيلي ماهارو مسخره مون میکنن، میگن: چتونه؟ سیاه پوشی یه روز ،دو روز،ده شب، زخم زبون میزنن…خوشبحال اوني كه دو ماه مشکی می پوشه، غذا میارن براش مراعات میکنه، کم غذا میخوره، میگه: این روزا بچه های آقام کم غذا خوردن، آب میارن براش نگاه میکنه میگه سلام بر لب تشنه… حسین جان! آبت ندادن ،تشنه کشتن تو رو ميانِ دو نهرِ آب…
بعضي ها ،حواسشون به دل امام زمانشون هست، خيلي ها هم الان رفتن شمال تفريح… کاری به دل حجة ابن الحسن ندارن….*

یا ذالکرم! به غربت عشاق رحم کن
کی میرسی به داد دل بی قرار ما
صاحب عزا به مجلس ما هم سری بزن
رحمی نما بر این جگر داغدار ما
ای کاش گریه وا کند این دیده بنگرم
در مجلس عزا تو نشستی کنار ما

*حواست به آقات باشه، به والله امام زمان میاد، امام صادق به شاگردشون فرمودن دیروز جلسه ی درس نبودی؟ گفت: آقاجان! دیروز اول محرم بود ما رسم داريم، برا جد غریبِ شما روضه می گیریم.
اقا تحسین کرد فرمود: دَمِ در من رو ندیدی؟ عرضه داشت آقاجان! تو تاریکی متوجه نشدم، اما چرا داخل تشریف نیاوردید؟فرمود: خواستم بیام داخل اما دیدم‌ مادرم زهرا نشسته ،جدم رسول الله ،امیرالمؤمنین…گفتم من دَمِ در بایستم به گریه کنای جدم احترام کنم…*

بیمارِ روبه قبله شدیم از فراق تو
دیگر زاشک و گریه گذشتَ ست کار ما
یا صاحب البُکاء سبویی عطا به ما
خشکانده است گناه، دو ابر بهار ما

*اینقدر چشمام بی حیا شدن دیگه اشک برا روضه ندارم، آقا کجا دارم میرم؟ یه روز تا اسم ابی عبدالله را جلوم میگفتن زار میزدم…*

دامن چشم من از گریه به دریا افتاد
چشم زخمی شده از کارِ تماشا افتاد

*شب غریبه مدینه است، بی بی زهرا به اون شيخ در عالم رؤيا فرمود: شیخ! چرا روضه ی حسنِ من رو نمیخونی؟ مگه حسن پسر من نیست؟ حسنم غریبه، گریه کن نداره…یه روضه ی حسن برام بخون، چشمی که برا حسنم گریه کنه روز قیامت گریان نمیشه…*

پاره های جگرم می چکد از کنج لبم
عاقبت قرعه به نام من تنها افتاد
بازهم خاطره هایم همگی زنده شدن
راه من باز بر آن کوچه ی غم ها افتاد
یاد آن کوچه که با مادر خود می رفتم
به سرم سایه ی غربت بابا افتاد
کوچه بن بست شد و در دلِ آن وانفسا
چشم نامرد به ناموسِ علی تا افتاد

*جگرم وقتی پاره شد که دست مادر تو دستم بود، يه نامردي جلو راهمون رو گرفت….*

آنچنان زد که ره خانه ی خود گم کردیم
آنچنان زد که به رخساره ی گل جا افتاد

*امام صادق فرمود: اگه برگ گلی رو صورت مادرم می نشست ردش میموند….*

مادرم میخورد به دیوار و گهی روی زمین
چشم زخمی شده اش از کار تماشا افتاد

*دیدم دست رو زمین میکشه، گفتم: مادر! بلند شو اینجا بمونیم اين نامرد میکُشه مارو….فرمود: حسنم !دیگه چشمام جایی را نمیبینه…يازهرا….*

من از آن دست و کشیدن به زمین فهمیدم
گوشواری که شکست، دست در آنجا افتاد

*امام مجتبی میفرماید: نشست رو زمین مادرم ،زمین گیرشد، نتونست بلند شه…فرمود: چشام دیگه نمیبینه مادر…
مادر! مگه این بی حیا چطور زد؟بی هوا زد، بد زد…دستش خیلی سنگین بود .
یاد اون روضه ای افتادم كه امام سجاد می فرماید: من و عمه ام را به یه طناب بسته بودن، بچه ها بین طناب بودن.ما را از درهای مختلف وارد میکردند…دَمِ در یه عده با چوب ایستاده بودن مارو میزدن… یه مرتبه دیم عمه ام رو زمین نشست، گفتم: عمه! پاشو مگه نمیبینی دارن بچه ها را میکُشن….فرمود: عزیزِ برادر! چنان چوب به سرم زدن دیگه چشمام جایی را نمیبینه …حسین…خود امام حسنم میگه: “لا یوم کیومک یا ابا عبدالله”
امام حسین گریه می کرد، سر امام حسن تو بغلش بود، گفت: داداش! غارت زده به اونی نمیگن که مالش رو ببرن، غارت زده منم که داداشی مثل تو را دارم از دست می دم….امام حسن فرمود: داداش! گریه نکن، با گریه ی تو اهل آسمان گریه میکنن… داداش! من دارم جون میدم سرم تويِ دامن توئه…زن و بچه ام در امنیتن، زینب کنارِ من نشسته.عباس کنارمه…
آري يه زمانی اومد، ابي عبدالله صورت رو خاکِ کربلا گذاشت، تو اين حال میگن: سینه ی محتضر را سبک كنيد…اما يه وقت ببینه سینه سنگین شد ” والشِّمْرُ جَالِسٌ عَلَی صَدْرِه…”*

مادرش گوشه ی گودال تماشا می کرد
غرق خون شد به خدا کامِ اباعبدالله