متن سرود و توسل به امام محمد باقر (ع) سال ۱۴۰۲
مدح و توسل به امام محمد باقر (ع)
خشکی ام رفت و وصل دریا شد
سردی ام رفت و فصل گرما شد
فارغم از خودم، خدا را شکر
آسمانی شدم ، خدا را شکر
آمدی و دلم نجات گرفت
باز هم مُرده ای حیات گرفت
ای حیاتِ مجدّدِ دنیا
دومین یا محمدِ دنیا
یا من اَرجوهِ آستانِ لبم
پنجمین رکعتِ نماز شبم
ای که تنها خدا شناخت تو را
مثلِ بیتُ الحرام ساخت تو را
قافیه های بیت ما تنگ است
در مقامَت کُمیتِ ما لنگ است
ای نسیمِ پُر از بهارِ حسین
حسنی زاده ی تبار حسین
قبله ی مردمِ مدینه تویی
حسنِ دومِ مدینه تویی
ای، ظهورِ پیمبر اکرم
حاصلِ وصلت دعا و کرم
مادرت دخترِ کریمِ خدا
پدرت حضرتِ کلیمِ خدا
وسط هفته ها برای منی
التماس سه شنبه های منی
سرِ شب ، فکرِ نور تو بودم
فکر شب های طورِ تو بودم
خواب سجاده ی تو را دیدم
صبح دیدم کنارِ خورشیدم
ای نمازِ پر از قنوتِ حسن
حاصل چله ی سکوتِ حسن
تو تولای دفترم هستی
قسمِ نون والقلم هستی
تکیه بر بالِ جبرئیل زدی
مزرعه داشتی و بیل زدی
بهترین میوه ی تو ایمان بود
گندمِ کالِ تو پُر از نان بود
بی تو این حوزه ها کمال نداشت
میوه ای غیر سیبِ کال نداشت
وقت آن است اجتهاد کنی
بی سوادِ مرا سواد کنی
وقت آن است منبری بزنی
حرف یک حرف بهتری بزنی
عِلم را باز هم شکاف دهی
در کلامت مرا طواف دهی
اگر علم تو را حساب کنند
زندگیِ تو را کتاب کنند
علم و اخلاق می شود با هم
آدمی می کند بنی آدم
پرِ جبریل، زیر پای تو بود
گردن آویزِ بچه های تو بود
میوه ی بهتر از رطب سیب است
باعث التیام تب، سیب است
فاطمه سیبِ جنّتُ الاعلاست
پس شفای تبِ تو، یا زهراست
*در روایات آمده هروقت امام باقر علیه السلام تب داشت چند بار می گفت یا فاطمه.. یا فاطمه..تب ازبدن‌مبارکشون دور میشد…*
چه کسی گفته بی مزاری تو
یا چراغِ حرم نداری تو
قبرِ تو بارگاهِ توحید است
شمعِ بالاسرِ تو خورشید است
چه کسی گفته سایبانت نیست
صحن در صحن ، آسمانت نیست
عرش که آسمان نمی خواهد
نور که سایبان نمی خواهد
تو خودت سایبان دنیایی
بهترینِ آسمانِ دنیایی
_________________________________________________________________________
سرود و توسل به امام محمد باقر (ع)
رسیده پیکِ حق تعالی برای گفتنِ خوش آمد
تو اولین امام هستی که شده همنامِ محمد
تو برتر از معاصران خود شبیه دُر و گوهرنابی
هم نوه ی کریمِ آلُ الله هم نوه ی حضرتِ اربابی
*میدونی که مادرِ امام باقر علیه السلام ، دخترِ امام حسن مجتبی ست ، یعنی یک جدش امام حسن مجتبی علیه السلام است ، یک جد امام باقر هم ، آقاسید الشهداست … *
«مولانا ، یاحضرت باقر..»
تو پنجمین امام دنیا وارث علمِ انبیایی
همرهِ کاروانِ ارباب سفیر دشتِ کربلایی
قبل از ولادت شما آقاخاتم الانبیا سلامت داد
نور دو چشم حضرت سجاد ولادت شما مبارک باد
«مولانا، یاحضرت باقر..»
_________________________________________________________________________
سرود و توسل به امام محمد باقر (ع)
شبِ اول رجب دل من بی تابه
که شب تولده نوه ی اربابه
آسمونا ستاره بارونه
کلِّ زمین آیینه بندونه
کاش ببینم چنین شبی آقا
دور تا دور بقیع چراغونه
لیلةُ الرغایبِ شب جمعه که میاد
دل من از تو فقط آقا کربلا میخواد
فدای شادی و غمت مولا
فدای لطف و کرمت مولا
وقتی بقیع و بسازن میشم
کارگر ساخت حرمت مولا
توی دانشگاه تو اون کسی قبول میشه
که فقط ذکرِ لبش یاحسین همیشه
گل پسر روح دعایی تو
آیینه ی علمِ خدایی تو
همبازی رقیه ی ارباب
یادگار کرب و بلایی تو
_________________________________________________________________________
سرود و توسل به امام محمد باقر (ع)
سلام و درود خدا به تو
صلواتِ اهل سما به تو
سلام ما به تو، سلام‌ما به تو
سلام همه انبیا به تو
تَحیَّت خَیرُالوَری به تو
سلام ما به تو، سلام‌ما به تو
آینه‌ی حُسنِ طاهایی وارثِ شکوه مولایی
نام حسنین از تو زنده نورانیت تو زهرایی
شیدای روی تو جابر ای عشقِ اول و آخِر
ای جانِ حضرت سجاد مولانا حضرت باقر
«مولانا حضرت باقر….»
نورِ محفلِ تو نورِ حراء
اعجاز تو اعجاز انبیاء
ای گل مصطفی
ای آینه‌ی قدر و هَل أَتی
ای کوثر حُسن بی‌انتها
ای گل مصطفی
با تو شده این مکتب زنده
با تو شده شیعه پاینده
خورشیدِ کلامِ تو مولا چلچراغ راه آینده
دل‌ها تا کوی تو راهی عِلم تو نامتناهی
روشن با مهرِ تو جان‌ها نور تو نور الهی
«مولانا حضرت باقر…»
تویی که نَه هستی خدا، علی
نَه از خدا یک دم جدا علی
علی و یا علی…
تویی سَید الاوصیا، علی
جانِ شیرینِ مصطفی علی
علی و یا علی..
عالمی به زیر دِیْنِ تو
ندیدیم آقایی عینِ تو
زُهد و عدالت معنا میشد
با وصله‌های نعلین تو
مولای ما همه حیدر نورِ بی‌خاتمه حیدر
مدّاحِ فضلِ تو قرآن ای جانِ فاطمه حیدر
_________________________________________________________________________
سرود و توسل به امام محمد باقر (ع)
شیرین شده باز کامِ دل هامون
بارونی شده دیدۀ بارون
دنیا اومده نوۀ ارباب
نورانی شده همه دنیامون
امشب درایِ رحمت حق به روی دنیا وا شده
امشب حضرتِ امامِ زین العابدین بابا شده
«یابن الزهرا، یاامام باقر، یاامام باقر»
از شور و شعف هر دلی زائره
تا شهرِ نبی تا بقیع زائره
امشب که شبِ مستیِ عاشقاس
میلاد آقام حضرتِ باقره
«یابن الزهرا، یاامام باقر، یاامام باقر، »
خندون شده این نوگلِ زیبا
گهواره ی اون بازوی سقّا
لالایی اون وقت خوابیدن
ذکرِ یاحسینِ زینبِ کبری
آقا دستِ خالی اومدم نذار که باز خالی برم
آقا روم سیاهِ میدونم ولی تویی صاحب کرم
از سفرۀ تو میچینم خوشه ای
از رحمتِ تو میبرم توشه ای
من ملتمسِ یه نگاهِ توأم
کن قسمت من صحنِ شش گوشه ای
«یابن الزهرا، یاامام باقر، یاامام باقر»
باز فکر حرم تو سرم افتاد یادِ اولین سفرم افتاد
با عنایتِ حضرت زهرا بازم گذرم به حرم افتاد
ارباب، ناله هایِ این دلِ پاره به جایی نرسد
ارباب، گریه های منِ آواره به جایی نرسد
میگن تا که از جانب معشوق نباشد کششی
ارباب، کوشش عاشق بیچاره به جایی نرسد
از کودکی ام مَستم و عاشقم
بر درگهِ شاه بندۀ صادقم
آخر یه روزی دعای خواهرِت
آغوش حرم میشود لایقم
«یابن الزهرا، یاامام باقر، یاامام باقر»
_________________________________________________________________________
سرود و توسل به امام محمد باقر (ع)
به شوق میلادِ دلبر امشب دلم از غم آزادِ
مدینه محو دیدار پسر امام سجاد
تجلیِ نور داور، یا مولا ..
باقر آل پیغمبر، یا مولا ..
به مقدمش امشب هستن ستاره ها بی تاب
فلک میباره پیشِ پاش، بارونی از مهتاب
به روی ماهش زده شکوفه گل بوسۀ ارباب
تجلیِ نور داور، یا مولا ..
باقر آل پیغمبر، یا مولا ..
بهشتِ علم و تقوایی خورشیدِ سپهرِ ایمانی
تو کشتیِ بی همتایِ، دریایِ علومِ قرآنی
تموم حکمت پا بسته ت، یا مولا
مشیت حق، در دستت، یا مولا
به شوق میلادِ دلبر امشب دلم از غم آزادِ
مدینه محو دیدار پسر امام سجاد
تجلیِ نور داور، یا مولا ..
باقر آل پیغمبر، یا مولا ..
تو باقرالعلمی و از خدا لقب داری
به هر کلامت اعجازِ شاهِ عرب داری
به آل طاها تو از حسین و حسن نسب داری
تجلیِ نور داور، یا مولا ..
باقر آل پیغمبر، یا مولا…
_________________________________________________________________________
سرود و توسل به امام محمد باقر (ع)
اومد خورشیدی که هیچکس شبیه
رجب شد باقرِ آلِ پیمبر
رسیده رسيده رسیده رسیده
«یامولا مددی…»
حضرت باقر تویی نور مناقر
بذا پا رکابت باشم منم شبیه جابر
شدم هوایی مثه مرغ مهاجر
شب تولدت دل تو مدینه شده زائر
«مولانا یاباقر…»
توی ماه رجب کاشکی دعامون
بگیره بگیره بگیره بگیره
الهی هر چی وهابی تو دنیا
بمیره بمیره بمیره بمیره
غصه تمومِ نگو شادی حرومه
شبِ تولدِ حضرت باقرالعلومه
توی همین ماه بخدا آرزومه
ببینم تو نجف ایوون طلایی روبه رومه
«مولانا یاحیدر..یاحیدر»
_________________________________________________________________________
سرود و توسل به امام محمد باقر (ع)
جلوه‌ی نور خدایی معدن جود و سخایی
مدینه شد با تو روشن باقرِ آل عبایی
کرمت زبونزده آقا نداری روی زمین همتا
به فدای تو که هستی از هست پاک علی و زهرا
خیلی تو مَحشری دل از دلِ امام حسین می‌بری
به قلب عاشقم خودت سروری یقین دارم نوکرتو میخری
«مولا مولا یا حضرت باقر…»
عرش خدا شد چراغون مَطلَع نور آسمون
دستا رو بالا بیارید عیدی میده صاحب زمون
میدرخشه عالم بالا پُره از طراوته هر جا
یا مَن اَرجُوهُ لِکُلِّ خَیر میشه زمزمه روی لب‌ها
مستیمون بی حده سلاله‌ای از دو امام اومده
کبوتر دل تا بقیع پر زده عیدی ما تو دستای حیدره
«مولا مولا یا حضرت باقر…»
کوری چشم حسود به ساحتت عرض درود
چیزی نمونده به نابودی آلِ سعود
تو بقیع بنا میشه مرقدچهار تا صحن و عَلم گنبد
بچه شیعه‌های ایرانی می‌سازند حرم مثل مشهد
حرف دل میزنم ترسی ندارم بره سر از تنم
با دشمنت تا آخرش دشمنم ریشه‌ی بدخواه تو رو میکنم
«مولا مولا یا حضرت باقر…»
_________________________________________________________________________
مدح و توسل به امام محمد باقر (ع)
رسیده ماه رجب در سرم هوای مدینه
نوشته اند دوباره مرا گدای مدینه
گرفته است بهانه دلم برای مدینه
فدای چهارم امام گره گشای مدینه
کبوتر دل من تا بقیعگشته مسافر
سلام مقصد پنجم سلام حضرت باقر
نبود این دل ما حیدری اگر تو نبودی
نبود روزی ما نوکری اگر تو نبودی
نداشت دین خدا لشکری اگر تو نبودی
نداشت جسم تشیع سری اگرتو نبودی
بزرگ و کوچک ما زیر دین راه نجاتت
غلام حیدر و زهرا شدیم با زحماتت
تویی همان که پیمبر رسانده است سلامت
تویی که درک خلایق نمی‌رسد به مقامت
شبیه زینب کبری حماسه داشت کلامت
شدست منبر روضه حیات بخش ز بیانت
همیشه کرده حدسث تو گرم روضه مارا
نتیجه تلاش توییم و صادقت آقا
امام پنجم عالم، امید پنج تنی تو
بزرگ تر ز تمام تصورات من تو
فدای عزم بلندت امام بت شکنی تو
خودت بگو بنویسم حسینی یا حسنی
تویی که وارث جمع فضایل حسنینی
امام امتی و میوه‌ی دل حسنینی
همیشه مثل حسن بود عادت تو کرامت
زبان زد است همیشه جود وعطایت
بزرگواری فقیر دارد پیش تو حرمت
و در مرام شما نیست دین به غیر محبت
تو و کرم تو و بخشش تو عطای فراوان
همیشه لطف تو شده است شامل مهمان
تویی که حاصل عمرت همه معارف دین است
به زیر رچمت آقا کسی که سایه نشین است
به دست او رگ خواب همه زمان وزمین است
بقیع حرمت بهشت اهل یقین است
به رقم خواسته منکران اصل ولایت
حرم نداشتنت نکرد هم کم ز مقامت
1- تنها دیدگاه هایی که با زبان فارسی نوشته شوند منتشر خواهند شد.
2- دیدگاه هایی که خلاف قوانین جمهوری اسلامی ایران باشند، تائید نخواهند شد.
3- از نوشتن دیدگاه هایی که ارتباطی با این مطلب ندارند خودداری کنید.