متن روضه و توسل ویژه وفات حضرت اُم البَنین (س) – ۱۴۰۰

روضه و توسل ویژۀ وفات حضرت اُم البَنین (س)

تاریخ وفاتِ حضرت اُم البنین روشن نیست ولی اگر بزرگداشت هر روز برا ایشان بگیریم هم کم هست ..
ما نداریم تو کربلا از غیر از اهل بیت علیهم السلام که همۀ دار و ندارشون رو خرج کرده باشند .. اُم البنین سلام الله یک ویژگی منحصر به فرد داره که هم چهار پسرش رو داد، هم اسمش رو داد ..
دیگه بعد از واقعۀ کربلا اسمش عوض شد .. ام البنینی دیگه باقی نماند .. لا تَدْعُوِنِّي وَيْكِ أُمَّ الْبَنِينَ تُذَكِّرِينِي بِلِيُوثِ الْعَرِينِ (۱) دیگه منو یادِ شیربچه هام نندازید .. دیگه مادرِ پسرانی باقی نمانده .. تا اینها بودن شما از سیدالشهدا «أَیْنَ» نمیشنیدی ..
امشب دست خالی از مجلس بیرون نریم .. کسی تو این عالم بخواد معرفت پیدا کنه به خانم اُم البنین سلام الله توسل کنه صاحبِ ادب و معرفتِ .. امیرالمومنین علی علیه السلام دیدن اگر بخواد عباس ابن علی به دنیا بیاد فقط باباش علی باشه کافی نیست ..
لذا گشتن یه کسی پیدا کردن بتونه عباس ابن علی تربیت کنه .. و فقط هم نه عباس ابن علی .. اون برادرانش اگر ویژه نبودن به اُم البنین اُم العباس می گفتن .. اینا ویژگی هایی داشتند که کنار قمربنی هاشم جمع بسته شدند .. همین یه جمله رو بگم شما رو به خدا بسپارم ..

تو کربلا دید قمربنی هاشم یک یک همه افتادن برادرانش رو جمع کرد .. (زبانِ حال) فرمود مادرِ ما با بقیه فرق داره .. ام البنین رو شما سرمایه گذاری کرده .. مباد که سنگی، تیری به پسرِ پیغمبر بنشیند قبل از اینکه شما زنده باشید .. برید، میخوام قبل از میدان رفتن جان دادنِ شما رو هم ببینم .. مبخوام هرچی دارم تو راهش خرج کنم .. اومدن مقابل سیدالشهدا ایستادن .. طولِ عمرشون این بچه ها خاک بودن .. اینجا اومدن پشت کردن به سیدالشهدا رو به دشمن سرها رو افراشته .. «فَصاروا أمامَ الحُسَينِ عليه السلام، يَقونَهُ بِوُجوهِهِم ونُحورِهِم..» (۲) تیرها که می آمد سرها رو به سمت تیرها میبردند تا یک یک زمین افتادن .. نوبت به قمربنی هاشم که رسید اون کسی که همۀ وجودش رو خرجِ امام حسین کرده ‌.. سربازی که امام صادق می فرماید: أَشْهَدُ أَنَّکَ قَدْ بَالَغْتَ فِی النَّصِیحَةِ وَ أَعْطَیْتَ غَایَةَ الْمَجْهُودِ ..(۳) تو نهایت تلاشی رو که میشد بکنی کردی .. از این بیشتر آرزو نداشت کسی بتونه کاری انجام بده .. نگاه کرد دید سربازانش یکی یکی زمین افتادن .. هبچی سخت تر نیست برا یه فرمانده که خودش سالم مونده باشه یکی یکی سربازاش افتاده باشن .. یه وظیفه ای هم داشت که خیلی اذیتش میکرد باید میومد از سیدالشهدا دفاع کنه دم خیمه ها نگاهِ ملتمسانه بچه‌ها که ازش توقع داشتند، مشک دستشون بود، وقتی میبینه اون وظیفه‌ای که باید انجام بدهد رو نمیتونه انجام بده. اومد مقابل حضرت قرار گرفت .. یه عده ای اومدن اینجا همین لحظاتِ آخر به سیدالشهدا گفتند آقا اگه کاری نداری ما بریم!! دیگه کاری برات نمیتونیم بکنیم ..‌ ولی عظمتِ عباس ابن علی اینه که؛ از اینی که دیگه نمیتونم برات کاری کنم شرمنده ام .. فَقَالَ الْعَبَّاسُ قَدْ ضَاقَ صَدْرِي وَ سَئِمْتُ مِنَ الْحَيَاةِ (۴) سینه ام سنگین شده، بیزارم از دارِ دنیا ..بزار برم جانم رو فدات کنم .. تا اومد وداع کنه نوشتن «فَبَکی الحُسَین بُکاءً شَدیداً»(۴) .. ابی عبدالله شروع کرد بلند بلند گریه کردن ..

________________________________________________________

روضه و توسل ویژۀ وفات حضرت اُم البَنین (س)

ای روشنای خانه حیدر پس از زهرا
کامل ترین و بهترین همسر پس از زهرا

ایثار از رفتار و الطاف تو می جوشد
مهر و محبت از دل صاف تو می جوشد

هر چند در عالم علی را کفو و همتا نیست
هر چند همتایی برایش غیر زهرا نیست

اما علی گمگشته اش را در تو پیدا کرد
آری خدا پایِ تو را در خانه اش وا کرد

در تو حیا و عفت و بذل و شجاعت دید
در قلبِ تو یک آسمان عزم و شهامت دید

پرواز کرده این دلم تا تربتت امشب
دستِ توسل می زنم بر ساحتت امشب

دست تو لبریز از کرم سرشار از بذل است
هر کس گدایت هست کارش با اباالفضل است

بانو تو را در عالم خلقت شبیهی نیست
هم رتبۀ علمت در این دنیا فقیهی نیست

بانو خدا خیرت دهد خیرآفرین بودی
عمری تسلای امیرالمومنین بودی

روزی که سوی خانۀ مولا سفر کردی
آن روز که رخت عروسی را به بر کردی

برداشتی آرام سوی خانه گامت را
کوچه به کوچه میگرفتند احترامت را

قبل از ورودت لحظه‌ای در پشت در ماندی
با یاد زهرا گریه کردی فاتحه خواندی

بردی به سمت آسمان دست دعایت را
گفتی خدایا من کجا و خانه زهرا؟

گفتی خدا لبریز از عشق و امیدم کن
جان علی در پیش زهرا روسپیدم کن

اول کلامی با حسین و با حسن گفتی
زانو زدی در محضر زینب سخن گفتی

گفتی که اینجا آمدم قصدم عزیزی نیست
باور بفرما، نیتم غیر از کنیزی نیست

من آمدم اینجا برایت خادمه باشم
عمری کنیزِ بچه های فاطمه باشم

بانو همه دیدند بر عهدت وفا کردی
الحق که در بیت علی حق را ادا کردی

در تو خدا ظرفیت بسیار را می دید
فانی شدن در حیدر کرار را می دید

آخر خدا هدیه به تو ماهی منور داد
چون لیلۀ قدر از هزاران ماه بهتر داد

مولا که دید از شوق داری در بغل عباس
فرمود با گریه و ما ادراک ماالعباس

بانو علم در مشت عباس تو می چرخد
عالم سر انگشت عباس تو می چرخد

بانو گره خورده به کار ما گشایش کن
امشب بیا ما را به عباست سفارش کن

دو سه جمله روضه و از همه التماسِ دعا .. خدا به شما خیر بده روضۀ مادر رو برپا کردید .. ان شالله خانم ام البنین دعاگوتون باشه .. تو مدینه روضه خوان و میاندارِ گریۀ بر ابی عبدالله این خانم بود گریه سلاحِ .. این گریه از ضعف نبوده! من یه گریه کن دیگه ام سراغ دارم که علم گریه رو برداشت ..

نگفتی من دل دارم، رفتی
نگفتی دختر داری، رفتی
بدونِ این که بارِ غم رو
از رو دلم برداری رفتی

حالا من بدونِ تو کجا برم؟!
حالا من بدونِ تو چی کار کنم؟!
انقدر گریه میکنم که نیمه شب
از خوابِ ناز سرتُ بیدار کنم

وای وای وای .. سرم بابا
وای وای وای .. از بس زدنم، کمرم بابا

خدا رحمت کنه همه مدافعانِ حرم زینبی رو .. (هم کاخ یزید ملعون هست هم حرم خانم رقیه همون خرابه ای که این نازدانه همونجا به شهادت رسید)؛ چی جوری این دختر گریه کرد، این صدا از تو خرابه رسید تو کاخ .. طاهر ابن عبدالله دمشقی (۱) میگه نیمه‌های شب بود، سرِ یزید ملعون رو پای من خوابش برده بود. سرِ مبارکِ ابی عبدالله هم تو تشت .. میگه یهو دیدم چشمای سر داره میچرخه هی میگه خواهرم دخترمُ ساکتش کن .. میگه دیدم آروم از گوشه چشم سر، داره اشک میاد .. صدای این دختر رسید یزید از خواب نحسش بیدار شد .. یه نگاه کرد گفت صدا گریه برا کجاست؟! گفتن امیر این حسین یه دختر داره .. نانجیب گفت سرِ باباش رو براش ببرید ..

وای وای وای .. سرم بابا
وای وای وای .. از بس زدنم، کمرم بابا

________________________________________________________

روضه و توسل ویژۀ وفات حضرت اُم البَنین (س)

صَل الله عَلَيْكَ يا أَبَا الْفَضْلِ الْعَبّاسَ یا قَمرَالعَشیره ..

نشستم روی خاکِ آرزوهایم
بغل کردم خیالی از مزارت را
اگر چه قابِ این خاک از تنت خالی‌ست
نسیم آورده از مقتل غبارت را

اگر سوسوی چشمان ترم کم شد
اگر تسبیحِ تربت خیسِ اشکم شد
نشستم می‌شمارم با نفس‌هایم
شمارِ زخم‌های بی‌شمارت را

شنیدم پَر زدی دستت زمین افتاد
تو بالا رفتی و اُم‌البنین افتاد
به عرشِ خیمه‌ها با مشک می‌رفتی
که تیری آرزوی آب‌دارت را …

زد و بی‌آرزو بر خاک افتادی
تنِ خود را به دستِ نیزه‌ها دادی
صدای نوحۀ ادرک اخایت گفت
زیارت کرده زهرا نیزه‌زارت را

کنار رود، اما تشنه لب بودی
به جای آب، سقای ادب بودی
تو دریازاده‌ای؛ هر چند بی‌آبی
نمی‌سنجند، با مشکت عیارت را

*مادر داره روضه میخونه ها ..*

اگر می‌شد به جایت آب می‌بُردم
به جای قلبِ مشکت تیر می‌خوردم
به پای آرزوهای تو می‌مردم
نمی‌دیدم نگاهِ شرمسارت را

اگر می‌شد به جنگِ تیر می‌رفتم
به زیر کوهی از شمشیر می‌رفتم
که حتی نشکند آیینۀ چشمت
نبیند هیچ سنگی انکسارت را

به من پیکِ اجل نزدیک شد رفتی
تمام آسمان تاریک شد رفتی
شده «ام‌ُّالقَمر»؛ «ام‌ُّالبُکا» بی تو
ببین ای ماه، ابرِ در مدارت را

اگر چه قدّم از داغت خمید آخر
ولی مادر به رویایش رسید آخر
که شد اُم‌البنین «اُم‌الشهید» آخر
ببر حالا کنارت داغدارت را

چهار صورت قبر درست کرده بود .. پشتِ بقیع برا همدیگه روضه میخواندن .. (۱) یه گوشه از روضه رو خانم زینب میخواند (زبان حال)، یه گوشه از روضه رو اُم البنین .. یه وقت سکینه بلند میشد؛ اُم البنین من شرمنده‌ام .. من بودم مشکُ رو دوشِ عباس گذاشتم «فَسَمَعَ الأَطفَالُ يُنادُونَ العَطَشَ اَلعَطَشَ فَرَكَبَ فَرَسَهُ وَ أَخَذَ رُمحَهُ وَ القُربَةُ وَ قَصَدَ نَحوَ الفُراتِ ..» (۲) زینب سلام الله صدا میزد ام البنین شما که نبودی فقط شنیدی چه گذشت کربلا .. انقدر برا عباس و حسین داری ناله میزنی .. ام البنین داغ عباس با دلِ حسین کاری کرد .. روزِ عاشورا هر شهیدی رویِ زمین می افتاد اول حسینم میومد دم خیمۀ زن ها ما رو سر سلامتی میداد .. اما وقتی عباس رو زمین افتاد .. انگار دیگه کاری از حسینم بر نمیومد صدا زد .. «و قال الحسين ع الْآنَ انْكَسَرَ ظَهْرِي وَ قَلَّتْ حِيلَتِي ..» (۲) زینب به بچه ها بگو آماده اسارت بشن ..

کربُبَلا نبودم حیف،
داغش تو سینه‌م مونده
ولی همه روضه‌‌ها رو
زینب برا من خونده

مادر؛ چشماتُ دوست داشتم
عباس؛ غریبی‌تُ قربون
دستی نداشتی از چشمت
تیرُ و بکشی بیرون ..

چشمتُ و زدن بمیره مادرت برات
چشمتُ و زدن راحت شن از خشم نگات
چشمتُ و زدن دیگه نگی چَشم به آقات

امیدِ مادرت بودی
رفتی و من آشفته‌ام
نیستی زیرِ بال و پرم
خیلی زمین می اُفتم

قدِ رشیدُ و زهراییت
نورِ نگاهِ خسته‌م بود
بازوی حیدری تو
عصایِ دستم بود ..

دستتُ و زدن، بیفته روی خاک علم
دستتُ زدن، راحت برن سمتِ حرم
دستتُ زدن، قامت آقا بشه خم

چشمتُ و زدن بمیره مادرت برات
چشمتُ و زدن راحت شن از خشم نگات
چشمتُ و زدن دیگه نگی چشم به آقات

یاقمرالعشیره ، عباس عباس عباس ..

________________________________________________________

روضه و توسل ویژۀ وفات حضرت اُم البَنین (س)

ای اُم عشق مادرِ سرلشکر ادب
وی سایه سارِ قد تو رویِ سر ادب

بانویِ سرسپردۀ همسنگرِ ادب
در آسمان ملقبِ بر مادرِ ادب

از لحظه ای که واردِ بیت الکرم شدی
با احترام کردن خود محترم شدی

روزِ عروسیت شد و اوجِ عزیزیت
مبهوت شد زمانه از آن اشک ریزی ات

قربان آن درایت و دشمن ستیزی ات
رفتی به بیت عشق به شرط کنیزی ات

از ابتدا بنایِ تو بر احترام بود
جان تو نذرِ خدمتِ چندیدن امام بود

در ظّل نورِ فاطمه با غم عجین شدی
شمس الضحی مکتب حق الیقین شدی

ماه تمام چهار مه جبین شدی
دادی بَنی و حضرتِ اُم البنین شدی

ام البنین شدی و به تو التفات شد
آغوشِ تو پناه زنان و بنات شد

بانو تو کیستی که بنازد کرم به تو
باب النجات داده کلیدِ حرم به تو

غرق توسل است عرب تا عجم به تو
داده امام عصر، خدا را قسم به تو

یعنی تو شاهراهِ نزولِ عنایتی
سجادۀ عبادتی و باب حاجتی

عالم به حیرت است از این جانثاری‌ات
مادر شدی و برف شدی بهر یاری ات

جان ها فدای مادری افتخاری ات
قربان این تفضل و این سفره داری ات

خورشیدِ در تلألؤیی و ذره پروری
تو باب فضلی و به اباالفضل مادری

مادر شدی که داغ ببینی کمان شوی
در هر بهار راوی فصل خزان شوی

باران شوی، خمیده شوی، نیمه جان شوی
گریان شوی و مادر گریه کنان شوی

ما را ز اشک خویش تو تزکیه کرده ای
خاکِ بقیع را تو حسینیه کرده ای

بعد از حسین از دل و جانت سرور رفت
گریان شدی و نالۀ تو تا قبور رفت

بر پیکری که زود سرش در تنور رفت
از بس گریستی تو، زِ چشم تو نور رفت

آه از جگر کشیدی و قلبت کباب شد
بعد از حسین خانۀ شادی خراب شد

بعد از حسین زنده نمودی قیام را
گریان نمود گریۀ تو خاص و عام را

زینب که رفت داغ تو انگار تازه شد
یعنی دوباره داغ علمدار تازه شد

زینب که رفت پیر و خمیده کمر شدی
نالان شدی شکسته شدی مختصر شدی
یعنی که رو به قبله شدی محتضر شدی
چشم انتظارِ دیدنِ روی پسر شدی
اما یلان تو همه در خاک خفته اند
در بین خاک با تن صد چاک خفته اند

وقتش رسیده روضه حساس را بخوان
در بزم گریه عطرِ گل یاس را بخوان
مجلس بگیر نوحۀ احساس را بخوان
یک چند صفحه مقتل عباس را بخوان
شرح نزول ساقی سرمست را بگو
از مرکب افتادن بی دست را بگو

*وقتی خواست از رو اسب به زمین بیاد همه شنیدن، بی دست بوده .. از روی اسب به زمین افتاد ..*

برگو چگونه عطش گریه خیز شد
جسمش چگونه مرکز ثقلِ ستیز شد
شمشیر حمله کرد و سرنیزه تیز شد
بالا بلندِ خیمه تنش ریز ریز شد
برگو چگونه نالۀ زن ها بلند شد
با پارچه‌ سرش به روی نیزه بند شد

برا بی بی ام البنین روضه بخوانیم .. همون روضه ای که خودش خوانده : باور نمی کنم کسی جرائت کرده باشه بر سر مبارکت زده باشه اون هم با عمود آهن .. اما شنیدم اول دست هاتُ قطع کردن .. دوم شنیدم تیر به چشمت زدن .. آنگاه عمود آهن بر سرت زدن .. سرت از هم پاشیده شد .. همچین که رو زمین خواست بیفته صدا زد داداش زود بیا «اخا ادرک اخا ..» ابی عبدالله به سرعت آمد .. راوی میگه تو این آمدن دیدن به لحظه ایستاد، پیاده شد، شی رو برداشت به چشم گذاشت .. جلوتر آمدم دیدم دست های عباسِ .. با همون وضع آمد تا رسید به بدن یه نگاه به آن بدنِ پاره پاره و تیر باران خورد کرد، صدا زد «أَلانَ إنکَسَرَ ظَهرِي وَ قَلَّت حِيلَتِي وَ انقَطَعَ رَجائِي..»(۱) بمیرم برات .. دیگه کسی نیامد سمتِ این بدن .. کار حسینم بعد از این تمام شد .. دشمن فرصت پیدا کرد .. اول بدن رو غارت کرد بعد طوری به بدن صدمه زد که امام چهارم حضرت رو به سختی جمع کرد .. همه گفتن عباس قد رشیدی داره .. اما هرکی رفته سردابِ آقا میگه یه قبرِ کوچکی قرار دارد

________________________________________________________

روضه و توسل ویژۀ وفات حضرت اُم البَنین (س)

عمری برای داغ زهرا گریه کردی
هر نیمه‌شب هم‌پای مولا گریه کردی

در پای تو خاک بقیع ازاشک گِل شد
وقتی که گفتی واحسینا گریه کردی

اول برای زینب و داغ حسینش
بعدش برای دست سقا گریه کردی

یکبار دیدی که رباب از حال رفته
صدمرتبه مانند دریا گریه کردی

دیدی رقیه نیست جای او سکینه
هربار که میگفت بابا گریه کردی

خوب است که شام غریبان را ندیدی
با روضه‌های خار صحرا گریه کردی

حرف سه شعبه آمد و ازحال رفتی
دیدی کسی می‌افتد از پا گریه کردی

تشت طلا و خیزران را که ندیدی
ابری شدی با حرف زنها، گریه کردی

حرف کنیز آمد سکینه زود تب کرد
لطمه زدی هی صورتت را، گریه کردی

بی‌بی نبودی موی دختر بچه‌ها سوخت
قدّ تمام سینه‌زنها گریه کردی

دیدی میری تشییع جنازۀ یه مادری، اگه ببینی خلوته میگی حتما پسر نداره .. چون روابط عمومی هر خانواده پسرای اون خونواده‌ن.

فردا میخوان بدن حضرت ام البنین (س) رو تشییع کنن؛ کاش یکی از بچه‌های حضرت بود زیر تابوت مادرُ می‌گرفت ..

بی‌بی جان! شما بچه نداشتین که زیر تابوت رو بگیرن، ولی من یه خانم دیگه رو سراغ دارم؛ پسرهاش بودن، شوهرش هم بود، اما تو دل شب غریبونه بدن رو تشییع کردن ..

بی‌بی جان! بازم خوبه شما رو روز تشییع کردن، بازم خوبه کسی به شما جسارت نکرد، اما مادر مارو تو مدینه زدن ..
سینه شکسته، پهلوشکسته، بازوشکسته ..

یازهرا…‌

دیدی یه حرف میشنوی، میگی: نه! باورم نمیشه! اصلا! هیچ جوری! دروغه این حرفا…
یا اگرم باور کنی، یعنی یقین پیدا کنی این حرف راسته، متحیر میشی ..

میخوام چندتا صحنه از کربلا بگم که متحیر شدن؛ یکیش اینجا بود:
اباعبدالله تا اومد بالای سر علی اکبرش؛ میگه “وَقَفَ مُتَحَیِّرا” (۱) اول متحیر شد: نه، این بدن علی اکبر نیست. آخه علی اکبر من اینجوری نبوده، رشید بوده…

صحنه دوم رو میخوام بگم:
اون لحظه‌ای که بی‌بی زینب اومد تو گودال قتلگاه، خودشم بدن حسین رو نشناخت؛ اما تا اومد بیرون دید یکی میگه: “اُخَیَّ ، اِلَیَّ” تا اومد نشست کنار این بدن، روایت میگه سکینه اومد کنار عمه نشست:
_عمه جان با کی حرف میزنی؟!
گفت: مگه نمی‌شناسی این بدن باباته؟!
گفت: نه؛ آخه بابای من اینجوری نبوده؛ چه‌جوری میگی این بدن بدن بابامه!؟ نه لباسی، نه سری…

یه صحنه هم تو شام سراغ دارم؛
اون لحظه‌ای که زینب(س) دید داره با چوب خیزران به لب و دندان میزنه.(۲)
گفت: نه! اشتباه میکنی؛ این لب و دندان رو پیغمبر بوسیده…

یه صحنه هم ام البنینه؛
بشیر که اومد خبر شهادت رو به ام‌البنین بده، عرضه داشت که چهار بچه‌ت رو کشتن، گفت فدای حسین. (۳)
یکی یکی نحوه شهادت‌ها رو گفت. تا رسید به عباس…
(مادره دیگه، هی تو ذهنش مرور میکنه؛ اون سه تا بچه‌م راه داشته که بهشون نفوذ کنن، اما عباس رو من یکی قبول نمیکنم. چی شده عباسم؟!)

خورده خورده گفت تا رسید اینجا که؛ ام‌البنین عمود به فرقش زدن.
(هیچی نگفت.) تا حرفاش تموم شد، گفت: بشیر! من یه سؤالی ازت دارم؛چه‌جوری به عباس من نزدیک شدن؟ اصلا کسی جرئت نزدیک شدن به عباس رو نداره؛ چه‌جوری عمود به فرقش زدن؟

گفت: ام‌البنین، اول دست راستش رو انداختن، بعد دست چپش رو انداختن، بعد که دیگه دست نداشت دورش حلقه زدن، یه عده نامرد با نیزه، یه عده با شمشیر…

اول میترسیدن بیان جلو، چون با چشماش همه رو فراری میداد. اما یه مرتبه اون نانجیب اومد جلو؛ گفت عباسی که میگن تویی!؟
گفت: نانجیب یه موقعی اومدی من دست به بدن ندارم. گفت: تو دست نداری ولی من دست دارم. این عمود رو بلند کرد، یهو عباس صدا زد: یازهرا… ((۴) مقتل حضرت ابالفضل علیه السلام))

“ام‌البنین در کربلا نبودی، واویلا
بر فرق عباست زدن عمودی، واویلا”

حسین….

________________________________________________________

روضه و توسل ویژۀ وفات حضرت اُم البَنین (س)

گداى خوشه چینم تا قیامت خرمن او را
که حسرت می‌برد فردوس عطر گلشن او را

چنان مشکل گشا، باب الحوائج، کاشف الکرب است
گرفتند اولیا الله عالَم دامن او را

ندیدم سربلند و سرفرازى را مگر اینکه
بدیدم محضر ام البنین خم گردن او را…

معیّن گشته مزد فاطمیه دست این بانوست
که معنا کرده سفره‌دار زهرا بودن او را

امیرالمؤمنین همسر، ابوفاضل پسر، به به!!
بنازم این مقام و جاه و شأن اَحسن او را

عباى مرتضى را وصله که میزد همه دیدند
که نخ می‌کرد جبرائیل بعضاً سوزن او را…

زیارت می‌کنم جاى رباب و نجمه و زینب …
مزار اطهر او را، معلّا مدفن او را

اگر دیروز جارو کرد زیر پاى زینب را
کنون جارو کشند این‌سان ملائک مسکن او را

چنان جانسوز مرثیه میان کوچه سر می‌داد
که می‌دیدند مردم گریه‌هاى دشمن او را

به او گفتند عباست صدا میزد حسینم کو؟!
نشانش داد زینب پارۀ پیراهن او را

اگر چیزی جز این می‌ماند از عباس، می دادند
فقط دادند دستش تکه تکه جوشن او را

يَا مَنْ رَأَى الْعَبَّاسَ كَرَّ عَلَى جَمَاهِيرِ النَّقَدِ
وَ وَرَاهُ مِنْ أَبْنَاءِ حَيْدَرَ كُلُّ لَيْثٍ ذِي لَبَدٍ
(ای که عباس را دیدی حمله می‌کرد بر توده‌های فرومایه
و از فرزندان حیدر هر شیر یال داری دنبال او بود)

أُنْبِئْتُ أَنَّ ابْنِي أُصِيبَ بِرَأْسِهِ مَقْطُوعَ يَدٍ
وَيْلِي عَلَى شِبْلِي أَمَالَ بِرَأْسِهِ ضَرْبُ الْعَمَدِ
(خبردار شده‌ام که به سر فرزندم ضربت وارد شده درحالی‌که بریده دست بود
وای بر من بر شیر بچه‌ام که ضربت عمود سرش را خمیده کرد)

لَوْ كَانَ سَيْفُكَ فِي يَدِيْكَ
لَمَا دَنَا مِنْهُ أَحَدٌ
(اگر شمشیرت در دستت بود
کسی نمی‌توانست به تو نزدیک شود)

عَمَد الحَدیدُ بِالکَّربلا خَسَفَ القَمَر

________________________________________________________

روضه و توسل ویژۀ وفات حضرت اُم البَنین (س)

آسمان بودی و در دامان مهرت ماه بود
قله ایثار هر کوهی کنارت کاه بود

همسر مولا شدی اما درون خانه اش
زادۀ زهرا به چشم تو ولی الله بود

نیستی زهرا ولی آن قدر می دانیم که
مثل او تنها علی از رتبه ات آگاه بود

زود از داغ پسرهای رشیدت سوختی
آه عمر نامت ای اُم البَنین کوتاه بود

در کنار چار نقش قبر کارَت روز و شب
نوحه بود و ناله بود و اشک بود و آه بود

با خجالت از رباب آخر وجودت آب شد
تا که حرف مشک میشد اشک تو در راه بود

خواستم وصفی کنم از عشقِ عباس و حسین
مصرعی کوتاه شد خورشید محو ماه بود

________________________________________________________

روضه و توسل ویژۀ وفات حضرت اُم البَنین (س)

نشد از چهره‌ام غم را بگیری
زِ من اندوهِ عالم را بگیری
برای رفتنم اینسو و آنسو
نشد مادر که دستم را بگیری

تو خوردی تیغ پژمردم من اینجا
دو دستت را که زد مُردم من اینجا
همینکه از رویِ مَرکب عزیزم
زمین خوردی زمین خوردم من اینجا

*خدا رحمت کنه اون کسی رو که برا ام البنین بلند بلند گریه میکنه و زمزمه داره .. همه مادرا دوست دارن روزای آخرِ عمرشون پسرها و بچه هاشون دورش باشن .. آخ بمیرم برات بی بی جان ..*

نه که امروز مادر درد دارم
که روز و شب سراسر درد دارم
از آن ساعت که با ضربه شکستند
سرت را بی هوا سردرد دارم

اگر بشکسته‌ام مانندِ زهرا
ببین دلخسته‌ام مانندِ زهرا
سرت را تا که رویِ نیزه بستند
سرم را بسته‌ام مانند زهرا

به یادت آه ، یکسر می‌کشیدم
که گویی از تنت پَر می‌کشیدم
به هر تیری که بر جسمِ تو می‌رفت
من اینجا آی مادر می‌کشیدم

مرا گفتند که بازو ندارد
دگر عباسِ تو اَبرو ندارد
بمیرد حرمله بد زد به چشمت
از آن لحظه دو چشمم سو ندارد

نشد بال و پَرِ خود را بگیرم
به دامن اصغرِ خود را بگیرم
من از شرمندگی پیشِ رُبابم
نشد بالا سرِ خود را بگیرم

*آخ رباب .. عباسمُ حلال کن .. نتونست برا علی اصغرت آب بیاره رباب .. کاری کردن عباس از خجالت آب شد ..*

پس از تو کاش زنجیری نمی‌ماند
تو می‌خوردی و شمشیری نمی‌ماند
تمامش کاشکی خرجِ تو میشُد
برایِ حرمله تیری نمی‌ماند

“ببین مادر زِ گریه آب رفته
و از سردردها از تاب رفته
به نیزه دار گفتم بچه داری؟
کمی آرام تازه خواب رفته”

عزیزم جان جانا نور عینا
به فرقم باد خاک عالمینا
نگاهم مانده بر در تا بیایید
حسینم وا حسینم وا حسینا

________________________________________________________

سینه زنی و توسل ویژۀ وفات حضرت اُم البَنین (س)

گریه کن، منم تا صبح برات گریه میکنم
گریه کن، تا زنده ام پا به پات گریه میکنم
گریه کن زینب، گریه کن زینب ..

برام تعریف کن چی شد!
با این غصه چیکار کردی؟!
آخه کی باورش میشد
بری تنهایی برگردی؟! ..

از عباسم بعید بود خواهرش آوارشه
از عباسم بعید بود مشکِ آبش پاره شه

حلالش کن نتونسته برات کاری کنه
حلالش کن نذاشتن خیمه رو یاری کنه
علمداری کنه ..

گریه کن، منم تا آخرش گریه میکنم
گریه کن، براش با خواهرش گریه میکنم
گریه کن زینب ، گریه کن زینب ..

چقدر درد آورِ وقتی
با ناله روضه میخونی
از آتیشِ همین روضه ت
یه دنیا رو می سوزونی

از اون بارونِ تیر و نیزه ها شرمندتم
از این که من نبودم کربلا شرمندتم

شنیدم که حسینُ سر بریدن وایِ من
شنیدن کی بود مانند دیدن وای من
می سوزی جای من ..

گریه هام، از این دردم خلاصم نمیکنه
گریه هام، چیزی از غصه هام کم نمی کنه
آه و واویلا ..

رویِ پلکم پُر از زخمه
علاجم گریه کردن نیست
با این حالی که من دارم
علاجم غیرِ رفتن نیست

سکوتِ من برا حفظِ غرورم نیست رباب
نگی اُم البنین سنگِ صبورم نیست رباب

خجالت میکشم وقتی نگاهم میکنی
میبینم داری به سختی نگاهم میکنی

خبر داری از چشمِ زمزم شده؟!
یه شب دختری گم شد از قافله
خبر داری از گیسویِ کم شده

خبر داری از سنگ و دشنام و شام
خبر داری از سنگ و خاشاک و بام
من و گردشِ تویِ بازارِ شام

خبر داری از تهمت و ناسزا
تماشایِ زینب تو اون ازدحام

به رخسارِ ناموسِ زهرا نزن
به پهلویِ ما بی هوا پا نزن
ببین از رو نیزه نگات میکنه
اقلاً جلو چشم سقا نزن ..

خبر داری از قامتِ خم شده
خبر داری از چشم زمزم شده
یه شب دختری گم شد از قافله
خبر داری از گیسوی کم شده

یا اُم البنین .. یا اُم البنین ..

________________________________________________________

سینه زنی و توسل ویژۀ وفات حضرت اُم البَنین (س)

بی تابم و حزینم، من اُم بی بنینم
رو خاک غم میشینم، من اُم بی بنینم ..

سرمیذارم رو خاکِ غربتِ بقیع
بیقرارم کنار تربتِ بقیع
روز و شبها میگم با زهرا “حسین”
ناله دارم میون هیات بقیع ..

من مادرِ اباالفضل، مادرِ شهیدانم
نوحۀ شب و روزم، ای وای حسین جانم

سفره داره روضه هایِ ماتم حسینم
مادرِ مدافعانِ حرم حسینم ..

شرمنده از سکینه م، من اُم بی بنینم
وقتی علم می بینم، من اُم بی بنینم ..

برنگشتی به خیمه آب آورم
جاریه علقمه توو چشم ترم
من خجالت زدم هنوز از رُباب
وقتی میگه با گریه وای اصغرم ..

گریون میشه مدینه، در غم عزیزانم
نوحۀ شب و روزم، ای وای حسین جانم

الگوی علم به دوش علم حسینم
مادر مدافعانِ حرم حسینم

اُم الشهید دینم، من اُم بی بنینم
داغ حسین رو سینه م، من اُم بی بنینم

هرشب جمعه با دلِ مضطرم
من عزادارِ شاه بی لشکرم
روضۀ ما با فاطمه کربلاست
توو مدینه باید باشیم بی حرم ..

شبهای جمعه مثل، فاطمه پریشانم
نوحۀ شب و روزم، ای وای حسین جانم

تا همیشه زیر دین کرم حسینم
مادر مدافعانِ حرم حسینم

________________________________________________________

روضه و توسل ویژۀ وفات حضرت اُم البَنین (س)

السلام ای مادر ایثار یا ام البنین
دلخوشی حیدر کرار یا ام البنین
وقت توصیف تو ای بانو زبان ها لال شد
مدح تو بالاتر از گفتار یا ام البنین
جز تو در عالم کدامین زن برای زینب است
بعد زهرا بهترین غمخوار یا ام البنین
تو همانی که به عشق قبله عالم حسین
تربیت کردی سپهسالار یا ام البنین
خوش به حال هر که چون تو غیر گریه بر حسین
تا دم آخر ندارد کار یا ام البنین
مادر یل ها سرت را تا ابد بالا بگیر
دست از شرمندگی بردار یا ام البنین
جان عباست بیا بس کن ، برایت خوب نیست
گریه با این چشم های تار یا ام البنین
بیشتر از هر چه غم در سینه ات داری تو را
پیری زینب دهد آزار یا ام البنین
خوب شد ماندی ، ندیدی که حسین افتاده بود
بین مقتل تشنه و بی یار ، یا ام البنین
خوب شد ماندی ندیدی زینب افتاد از نفس
از حرم تا قتلگه صد بار، یا ام البنین
خوب شد ماندی ندیدی خیمه ها می سوخت در
آتش بین در و دیوار یا ام البنین
خوب شد ماندی ندیدی کاروان را بی حسین
در میان کوچه و بازار یا ام البنین
خوب شد ماندی ندیدی بر فراز نیزه ای
خورده از پهلو سر ِ سردار یا ام البنین
خوب شد ماندی ندیدی خنده مستانه بر
اهل بیت احمد مختار یا ام البنین