شور مقتل امام حسین (ع) و رجز خوانی مقتل امام حسین (ع)

شور مقتل امام حسین (ع)

راس الحسین یعنی سنگ بر جبین زدن
از پشت مرکبش شاه و زمین زدن

راس الحسین یعنی بی یارو بی پناه
افتادی غرق خون در بین قتگاه

راس الحسین یعنی گودال و ازدحام
با چکمه می شینه رو سینه ی امام

راس الحسین یعنی پنجه به مو کشید
با کهنه خنجری رگ هاتو می برید

راس الحسین یعنی افتادی زیر پا
رو خاکا می کشید فاتل تن تورا

راس الحسین یعنی اومد سنان پست
پلک تر تورا با نوک نیزه بست

راس الحسین یعنی زهرا صدا می زد
به صورت حسین قاتل با پا می زد

راس الحسین یعنی شاه بی کفن شده
زیر هجوم تیغ مثله بدن شده

راس الحسین یعنی خیلی دقیق می زد
تیغ و به پهلوی تو داشت عمیق می زد

راس الحسین یعنی قلبه حرم‌ می زد
رو پیکر حسین قاتل قدم می زد

راس الحسین یعنی که پیروهن‌ نداشت
عریان تنی رو خاک حتی کفن نداشت

راس الحسین یعنی می بینه خواهری
در زیر سم اسب افتاده پیکری

______________________________________

شور یا زمینه یا زمزمه مقتل

دیگه توونی نداری
به تنت جوونی نداری

خواهر تو از غم تو دل خون شده

می بینم پر پر زدنت
نیزه ای رو تو دهنت

قاری قران دهنت پر خون شده

شرر تو به جانش نزن
چکمه به دندانش نزن

بس کن دیگه شمر انقدر زجرش نده

سر به سر سرش نزار
خنجر رو حنجرش نزار

ببین که زهرا مادر من اومده

لا اقل تیزش کن
خنجر کند که سرو نمی بره

لا اقل تیزش کن
بزار راحت این گلو رو ببره

پا تو بر دار نامرد
بو سیده اون سینه رو که مصطفی

پاتو بر دار نامرد
بزار راحت بزنه که دست و پا

وااا. حسین. حسین. حسین

از من نکرد حیا نشست
روی سینت با پا نشست

به پهلوت نیزه می کنه فرو حسین

سر تو از تن می بره
از پشت گردن می بره

چی کار کنه خواهر تو بگو حسین

چقد گیسوت ریخته به هم
وضع گلوت ریخته به هم

سر تو رو نیزه زدن مقابلم

بگو باید چی کار کنم
بمونم یا فرار کنم

حالا که تنها میونه اراذلم

دلم و بد جوری
غم و غصه ی تو سوزونده حسین

ته گودال تنها
پیکر عریانه تو مونده حسین

بعد تو من باید
تو کوچه بازارا دربه در بشم

بعد تو من باید
با شمر و حرمله همسفر بشم