شعر شهادت امام کاظم (ع) سروده استاد زارع شیرازی ۱۶ بهمن ۱۴۰۲

متن شعر شهادت امام کاظم (ع)

بین زندان موسی جعفر منم
یادگار دخت پیغمبر منم

ضربت سیلی و زندان دیده ام
زجرها از ظلم عدوان دیده ام

تازیانه بر تنم زخمی منم
پاره پاره از کتک پیراهنم

سندی شاهک ندارد بس شرف
موسی ام من زاده ی شاه نجف

میزند شلاق کین را بر تنم
خون گرفته بر رخ و بر دامنم

رنگ سرخ خون به عمامه نشست
قامتم از تازیان کین شکست

دورم از معصومه جانم دخترم
از رضا جان . هستی و بال و پرم

اشک ریزان گوشه ی زندان منم
در غل ام من . بی سر و سامان منم

هرشب از شلاق شد افطار من
بین تاریکی . عبا شد یار من

ساق پایم خونی از زنجیر کین
ابن زهرا و امیرالمومنین

یاد زهرا یاد کوچه کرده ام
یاد از فریاد کوچه کرده ام

مادرم نقش زمین بوده ولی
دیده بس این روضه. چشمان علی

وای من از ناله ی زهرای من
یاد مادر با دل شیدای من

در سیه چالم ندایم فاطمه ست
در همه اوج صدایم فاطمه ست

مادرا اخر که دفنم کرده اند
روح ساداتم ز دل آزرده اند

لیک عاشورای آقایم حسین
بس چه شد با دین و دنیایم حسین

نیزه ها و خنجر کین بر تنش
غارت از عدوان شده پیراهنش

راس او بر خاک گرم کربلاست
آن تن بی سر به ارض نینواست

مقتل گودال و جسم بی سرش
ناله های دختر پیغمبرش

زینب آمد در کنارش وای من
خواهرش دار و ندارش وای من

بوسه زد آن لحظه ها بر حنجرش
دید آن لحظه سر بی پیکرش

گفت آیا این تو هستی در برش
یا تویی آن ابن پاک مادرش

ضجه ها زد بین مقتل . خواهرت
صوت ناله آمده از مادرت

گفت ای عشقم غریب مادرم
جانشین حیدر و پیغمبرم

ناگهان بر نیزه . راس پاک تو
مملو از شمشیر و خنجر . خاک تو

گفت زینب . ای حبیب مادرم
بس نگاهم کن ز نی . تاج سرم

میروم راه اسیری را حسین
بعد تو دارم امیری را حسین

رهبر جمع اسیران . زینب است
اخت سالار شهیدان زینب است

زارع شیراز دارد این نوا
من بقربان تو گردم نینوا