متن و سبک زمینه امام حسن مجتبی (ع)

زمینه امام حسن مجتبی (ع)

بند اول :

دریا کنار درد من اندازه ای نیست
جز بی کسی دیگه ازم آوازه ای نیست
دارم میمیرم با اینکه اصلا
اتفاق تازه ای نیست

کار هر روزمه مردن چهل ساله
خون دل و غصه خوردن چهل ساله
جونم رو لب آوردن چهل ساله

از پا افتادم چل سال پیش نه حالا
نزدیک خونه توو کوچه نه اینجا
وقتی که دیدم افتاد گوشوارهٔ
مادرم زهرا

از من بپرس سیلی زدن یعنی چی؟
سیلی زدن اونم به زن یعنی چی؟
از من بپرس روضهٔ من یعنی چی؟

بند دوم :

اونکه همیشه بوده با من غیر غم نیست
زیر علم من کسی ثابت قدم نیست
از آتیش زهر میسوزه تنم
اما بار اولم نیست

این آتیش هم دمِ با من چهل ساله
از حرفای دوست و دشمن چهل ساله
با طعنه سلامم میدن چهل ساله

آتیشم زدن چل سال پیش نه حالا
چل تا بی حیا پشت در نه اینجا
وقتی با محسن توی شعله ها سوخت
مادرم زهرا

از من بپرس داغ حسن یعنی چی؟
اینکه میگم چل نفرن یعنی چی؟
از من بپرس روضهٔ من یعنی چی؟

بند سوم :

تنها پناهی که دارم آغوش مرگه
بار تموم غصه هام رو دوش مرگه
تنهامو تنها یاری که واسه
من کفن میپوشه مرگه

روضه میخونم تو قنوتم چهل ساله
مامورِ به صبر و سکوتم چهل ساله
زندونی این تابوتم چهل ساله

تشییع شد تنم چل سال پیش نه حالا
اون نیمه شب توو صحرا نه اینجا
وقتی توی تابوت رو دوش ما بود
مادرم زهرا

از من بپرس غسل و کفن یعنی چی؟
هم وزنیِ سایه و تن یعنی چی؟
از من بپرس روضهٔ من یعنی چی؟

شعر و سبک: احسان نوری