متن شعر و سبک شور قتلگاهی

شور قتلگاهی

چه بلایی به سرم آوردن
سرتو تو کیسه کردن بردن
کوفیا کوفیای قدیمن
مثل بابامون حقتو خوردن

غریب موندی
وسط یه عده نانجیب موندی
غریب موندی
از یه جرعه آب بی نصیب موندی
غریب موندی
غریب موندی

تنها موندی
کمرت شکسته بی سقا موندی
تنها موندی
رفتم و رو ریگ صحرا جا موندی
تنها موندی
تنها موندی

ای وای ای وای
ای وای ، ای وای

خواهرات اسیر آه و دردن
آخه قاتلات چقد نامردن
برای ذبح کردنت تو گودال
من دیدم به هم تعارف کردن

بی کس موندی
بین شمر و خولی و اخنس موندی
بی کس موندی
رفتم و میون خار و خس موندی
بی کس موندی
بی کس موندی

برهنه موندی
بین تیر و نیزه و دشنه موندی
برهنه موندی
آخرش کشتنت و تشنه موندی
برهنه موندی
برهنه موندی

ای وای ای وای
ای وای ، ای وای

صورتت رو این خاکای گرمه
گیر آوردنت توی این دخمه
مادرم رو تو شلوغی دیدم
وقتی رو سینه نشست با چکمه

بی یار موندی
بین گرگا و سگای هار موندی
بی یار موندی
بردن عمامتو بی دستار موندی
بی یار موندی
بی یار موندی

بی حال موندی
همه رفتن تو ته گودال موندی
بی حال موندی
رو زمین با بدن پامال موندی
بی حال موندی
بی حال موندی

ای وای ای وای
ای وای ، ای وای

_______________________________

شور گودال قتلگاه

اجساد المقطعات
زیر دست و پا نمیرسه به مادرت صدات

ارواح المختلصات
شمشیرش رو پاک می کرد با گوشه هایی از عبات

اجسام العاریات
خیره سمت خیمه ها مونده هنوز هم چشات

چرا بی غسل و کفن رو خاکی
چرانیس تو دست تو انگشتر
پاشو خیمه ها داره می سوزه
چرا خوابیدی رو خاکا بی سر

سَرِ دِرهم تو چرا دَرهمی
داره روضه ی تنت آقا عجب عالمی
زیر دست و پا زدی دست و پا
نفست گرفته شد بانیزه های بی هوا

یا مظلوم یا ذبیح العطشان
_

نساء البارزات
افتاده آتیش به جون خیمه ها و بچه هات

جیوب المضرجات
با لگد می‌زد توی پهلوی مخدرات

دما السائلات
جون عاشقا فدای خون خشک رو لبات

خسته و تشنه لب و بی حالی
داره از تنت آقا خون میره
روی پیکر عزیز زهرا
پره جای نیزه و شمشیره

اما راضی نمیشن نامردا
پیرمردا میزدن رو زخم پیکرت عصا
جلو چشمای نیمه جون تو
حمله می‌کنن یه عده بی حیا به خیمه ها

یا مظلوم یا ذبیح العطشان
__

ذبیح العطشانی
افتاده رو خاک صحرا مصحف قرآنی

قتیل العریانی
مادرت رسیده اما بی سر و سامانی

خسته و بی جانی
اما باز به فکر بذل و بخشش و احسانی

نگران خیمه ها هستی و
زخمی تشنه لب گودالی
مادرت رسیده پیشت اما
رو زمین افتادی و بی حالی

دخترت تو خیمه ها ترسیده
اخه دست دشمنات تازیونه رو دیده
تو غریب و بی کس و مظلومی
تو کنار نهر آب از آب هم محرومی

یا مظلوم یا ذبیح العطشان