متن سینه زنی و توسل ویژهٔ شهادت پیامبر اکرم (ص)

روضه و توسل ویژهٔ شهادت پیامبر اکرم (ص)

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

گفتم که عمر ماه صفر رو به آخر است
دیدم شروع محشر کبرای دیگر است

گردون شده سیاه و فضا پر زِ دود و آه
تاریک تر زِ عرصه ی تاریک محشر است

گَرد ملال بر رخ، اسلام و مسلمین
اشک عزا به دیده ی زهرای اطهر است

گفتم چه روی داده که زهرا زند به سر
دیدم که روز، روزِ عزای پیمبر است

پایان عمر سیّد و مولای کائنات
آغاز روز غربتِ زهرا و حیدر است

قرآن غریب و فاطمه از آن غریب تر
اسلام را سیاه به تن، خاک بر سر است

روی حسین مانده به دیوارِ بی کسی
چِشم حسن به اشکِ دو چِشم برادر است

ای دل بیا؛ گریه ی زینب نظاره کن
مانند پیروهَن؛ جگر خویش پاره کن

زهرا به خانه و ملکُ الموت پشت در
از بهرِ قبض روحِ، شریفِ پیامبر

از هیچ کس نکرده طلبِ اذن و ای عجب
بی اذن فاطمه نَنَهد پای پیشتر

*یا رسول الله! امروز ملک الموت بدون‌ اجازه وارد نشد اما چند روز دیگه آتش به در خانه ی فاطمه میزنن..*

با آنکه بود داغِ پدر سخت فاطمه
در باز کرد و اشک فروریخت از بَصر

یک چِشم او به سوی اَجل چِشم دیگرش
محو نگاه آخر خود بود بر پدر

اشکِ حسن چکیده به رخسارِ مصطفی
روی حسین به روی قلبِ پیامبر

*امیرالمؤمنین اومدبچه ها رو از روسینه ی پیامبر برداره حضرت فرمود: علی جان بزار بچه هام رو سینه ی من بمانند…*

دیگر نداشت جان که کُند هر دو را سوار
بر روی دوش خویش به هر کوی و هر گذر

زد بوسه ها به حلق حسین و لبِ حسن
از جان و دل گرفت چو جان هر دو را به بَر

هر لحظه یاد کرد به افسوس و اشک و آه
گاهی زِ تشت و گاه زِ گودالِ قتلگاه

پیغمبری که دید ستم های بی شمار
از کس نخواست اجر رسالت به روزگار

چون ارتحال یافت خلایق شدند جمع
تا هدیه ای دهند به زهرای داغدار

گویا نداشت شهر مدینه درختِ گُل
کآن را کنند در مقدمِ فاطمه نثار

بر دوش بار هیزمشان جای دسته گل
رنگِ شَرارت از رُخشان بود آشکار

بابی که بود زائر آن سیّد رُسُل
آتش زدند عاقبت آن قوم نابکار

بر روی دست و سینه ی آن بَضعةُ الرسول
تقدیم شد سه لوحه به عنوان افتخار

سیلی و تازیانه و ضرب غلافِ تیغ
ای دل بگیر آتش و ای دیده خون ببار

آید صدای فاطمه از پشت در به گوش
تا صبح روز حشر مباد این صدا خموش…

جبرئیل و اسرافیل و میکائیل و عزرائیل با چندتا از ملائکه اومدن محضر پیغمبر فرمودند:یا رسول الله!اومدیم از علی وعده ی صبر بگیریم.پیامبر فرمود:چه صبری؟؟؟فرمودند:یا رسول الله به امیرالمومنین بگو بعد از شما حقش رو میگیرن…رسول الله فرمودن:علی جان حقت رو میگیرن چه می کنی؟امیرالمومنین فرمود:صبر میکنم.علی جان حقت رو غصب میکنن چه میکنی؟صبر میکنم .علی جان خانه نشینت میکنن چه می کنی؟ فرمود صبر میکنم.یاعلی آتش به در خانه ات میزنن چه میکنی ؟صبر میکنم.علی جان ریسمان به گردنت می اندازن چه می کنی؟ صبر میکنم.علی جان دو دستت رو میبندن چه می کنی؟صبر میکنم.یه وقت پیغمبر اکرم یه چیزی به امیرالمومنین فرمود،همینطور که نشسته بود با صورت به زمین خوردبیهوش شد،وقتی به هوش اومدپرسیدن یا رسول الله اینجا هم صبر کنم؟؟رسول الله فرمودن علی جان باید بگی صبر میکنم.رسول الله فرمودند:علی جان سیلی به صورت فاطمه میزنن،تازیانه به بدن زهرام میزنن…طولی نکشید بین در و دیوار صدای ناله ی فاطمه بلند شد…بابا یا رسول الله! پاشو ببین امت تو با دخترت فاطمه چه کردن…امّا یه ناله دیگه ام زد فاطمه:صدا زد فضّه کمکم کن، به خدا محسنم رو کشتن‌…امّا به اینجا بسنده نشد یه وقت دید ریسمان آوردن به گردن امیرالمومنین انداختن…چهل نفر سر یه طنابُ میکِشن کسی نیست.فاطمه رو کمک کنه اینجا فاطمه دست به دامن علی زد…علامهٔ مجلسی در کتاب بحارالانوارش مینویسد آنقدر با شمشیر و غلاف به بازوی فاطمه زدن ..همه میگن دست فاطمه رها شد اما علامه میگه نه! دامن علی پاره شد…دست فاطمه رها نشد…

______________________________________________________________

روضه و توسل ویژهٔ شهادت پیامبر اکرم (ص)

روح هستی در میان بستر است
لحظه های آخر پیغمبر است

حرف رفتن نقش بر لبهای او
اشک ریزان گوشه ای زهرای او

*خدا میداند دل فاطمه ی زهرا را، این دختری که از چهار سالگی از مادر یتیم شد مانوس با باباشون رسول الله بود. حالا داره نگاه میکنه لحظه ی جان دادن باباست، دَرِ حجره بسته، دید باباش عرقِ مرگ به چهره اشون نشسته است. سینه ی محتصر رو سبک میکنند روانداز رو کنار میزنند‌ دکمه های لباس رو باز میکنند.اما پیغمبر لحظه ی جان دادن، فرمودند علی جان حسن و حسینم رو بیار آقازاده ها خودشون رو روی سینه ی پیغمبرانداختن، هی آقا امام حسین و امام حسن رو می بوسید، می بویید اشک میریخت. آقا امیرالمؤمنین امام حسن مجتبی رو از رو سینه ی پیغمبر برداشتن، راحتتر جان بده، تا خواستند حسین رو از رو سینه ی جدشون رسول الله بردارند، آقا چشما رو باز کرد صدا زد علی جان بگذارحسینم رو سینه ام بماند. آه! اگر حسین رو سینه ی من بماند من راحت تر جان میدهم.
قربان مقامت حسین، قربان جاه و جلالت ابی عبدالله، اینجا پیغمبر چشمارو باز کرد لحظه ی جان دادن ببینه حسینش روی سینه اشه، یا صاحب الزمان بمیرم برا جدّتون حسین، تو گودی قتلگاه یه وقت حس کرد سینه اش سنگین شد چشما رو باز کنه ببینه “وَالشمر جالس علی صدره”..
صدات رو خرج امام حسین کن ماه صفر هم رو به پایانه، به نیت خوشنودی دل حضرت زهرا سه مرتبه از سویدای دل بگیم یا حسین…*

سلامٌ علی خاتمُ الانبیاء
سلامٌ علی خاتم الانبیاء

عزای رسول خدا آمده
دلم برغمش مبتلا آمده

به زهرای غم دیده ی خون جگر
زمانِ هجوم، جفا آمده

______________________________________________________________

روضه و توسل ویژهٔ شهادت پیامبر اکرم (ص)

رسید موعد داغی که سخت سوزان بود
غمی که در اثرش فاطمه پریشان بود

رسید لحظه و ساعات آخر مردی
که اوج دغدغه اش یاری فقیران بود

رسید روز وداعِ رسول خوبیها
همان که بر همگان رحمتی فراوان بود

*وقتی آیه نازل شد بر رسول خدا، که با رسول ما درست حرف بزنید او را درست صدا بزنید(بعضیها ایشان را با اسم صدا میزدند)،همه میگفتن “السلام علیک یا رسول الله”،وارد خانه ی فاطمه شد،بی بی دست روی سینه گذاشت و فرمود:”السلام علیک یا رسول الله”،رسول الله فرمود:این آیه برای تو نیست قربونت برم من عاشق بابا گفتن توأم،بگو سلام بابا!…
من بیشتر عشق میکنم…*

به یاد ام ابیها گفتنش به پیغمبر
دوچشمِ ام ابیها عجیب گریان بود

*همه دور بستر پیامبر گریانند ولی گریه های فاطمهٔ زهرا یه جور دیگه است خیلی بیقراره.پیغمبر طاقت نیاورد و صداش زد:
دخترم نزدیک بیا، نزدیک بستر شد
آروم درِ گوشش یه چیزی گفت. یه وقت امیرالمومنین دیدن فاطمه اشک هاشو پاک کرد یه لبخندی زد از کنار بستر بلندشد…
امیرالمومنین فرمود:فاطمه جان چی بابات بهت گفت؟اینطور بیقرار بودی و حالا داری میخندی؟فاطمه صدا زد: علی جان بابام گفت: عزیزم اینقدر بیقراری نکن اولین شخص میان این جمع تو هستی به من ملحق میشی،چیزی نمیگذره بابا..*

دوباره یاد اُحُد بود و یاد دندانش
دوباره خسته از این لشکر دورویان بود

همان زمان که بنای سقیفه برپا شد
دمِ شهادت خاتم زمانِ هجران بود

اگرچه زهر گرفت از وجود او طاقت
ولی هنوز رخش مثل شمس تابان بود

چقدر تشنه شد و سوخت لحظه ی آخر
همان نبی که دلیل نزول باران بود

هنوز جای همان سنگ های اهل جفا
به روی بال و پرِ خسته اش نمایان بود

هنوز اهل کَساء مستِ عطر او بودند
هنوز خانه پر از خاطرات جانان بود

چقدر حیف،نگاهش اگر که بسته شود
همان نگاه که اوج یقین سلمان بود

چقدر حیف نفس های آخرش باشد
همان نفس که معطر به عطر قرآن بود

رسول رفت و فدک غصب شد در آن اوضاع
امان زِ حال علی، سخت نا به سامان بود

رسول رفت و در این خانه چادرِ زهرا
میان دود لگدمالِ حزب شیطان بود

رسول رفت و علی را کشان کشان بردند
بتول در عقبش بین راه بی جان بود

رسول رفت و به بازوی او غلاف زدند
همان دری که در آن کوچه راه بندان بود

رسول رفت و به اشکِ بتول خندیدند
سه ماه فاطمه از خَلق روی گردان بود

*پیامبر خدا تو خانه ی فاطمه سلام الله علیها هستن،در میزنند، دق الباب میکنند،حضرت زهرا میره جلو در،میبینن که جوانیه لباس عربی تنشه،میگه که بی بی جان سلام علیک،میخوام ازتون اذن بگیرم بیام عیادت رسول خدا. بی بی فرمود:بابام حالش خوش نیست و کسی هم به حضور نمیپذیره،برگشت.
پیغمبر فرمود:دخترم این جوان، برادرم عزرائیله،جایی اذن نمیگیره امّا در خونه ی تو ایستاده و اذن میگیره اگه تو اجازه ندی وارد نمیشه….

گفتن: نانجیب! این همه هیزم براچی آوردی؟ دختر پیغمبر پشت درِ این خونه است. نانجیب گفت:خونه رو با اهلش آتیش میزنم…
اذن نگرفتی، آنچه جنایت بود انجام دادی، چرا جزء افتخارات نوشتی؟
برا معاویه نوشت:اومدم پشت در صدای نفس کشیدن های فاطمه رو میشنیدم، معاویه! چنان با لگد به در زدم که صدای شکسته شدن استخونای فاطمه رو شنیدم… مادر…مادر…

دیدن در باز شد دوتا آقازاده ها دوان دوان اومدن خودشون رو روی بدن پیغمبر انداختن، امیرالمومنین خواستن بچه هارو از روی سینه ی پیامبر بردارند، پیغمبر اشاره کردند که علی جان بذار باشن اینا سینه ام رو‌سنگین‌ نمیکنند که هیچ، اینها باشن جان دادن من راحت تر است…
یا رسول الله! جات خالی بود یه وقت سینه ی حسین سنگین شد چشمش رو باز کرد،”وَشِمرُجالسٌ علی صَدرکْ” یا حسین…

______________________________________________________________

روضه و توسل ویژهٔ شهادت پیامبر اکرم (ص)

بسم الله الرحمن الرحیم

ای خاک ره تو خُطّۀ خاک
پاکی زِ تو دیده عالمِ پاک

ای بر سرت، افسر لَعَمرک
زیبِ بَرِ تو قَبای لولاک

یا اَعظَمَ صورةٍ تَجَلّیٰ
فیها الله مَا أدَقَّ مَعناک!

دامان جلالت ای شَهَن شاه
هرگز نَفُتَد به دست ادراک

این بنده و مدح چون تو شاهی
حاشاک از این مدیحه حاشاک

فرموده به شأنت ایزد پاک
لَوْلاک، لَما خَلَقْتُ الاَفْلاک

*پیامبر در روز بیست و هشت ماه صفر، بعد از نماز ظهر و عصر به امیرالمومنین فرمود: هرکی تو این اتاقه بگو بره بیرون فقط اونایی که اسم‌ میبرم پیشم باشن .خودت باش، زهرا باشه و حسن و حسینم باشن، زینبین هم باشند. آقا عذر همه رو‌ خواست و بیرون کرد. در اتاق رو بست این چند نفر کنار بستر پیامبر نشستن آقا صدازد:علی جان لحظه ی رفتن منه، حسین رو روی سینه ی من بخوابون،خواهر داره میبینه، اون موقع زینب شش یا هفت سالش بود. اما داره این منظرهٔ عجیب رو تماشا میکنه…امیرالمومنین حسین رو بغل کرد و روی سینه ی پیغمبر خوابوند،پیامبر دوتا دستش رو انداخت گردن ابی عبدالله، شروع کرد پیشانی و لب و دندان و زیر گلوش رو بوسیدن… پیامبر در حالیکه داشت جون میداد گریه میکرد،میگفت: “مالي لِیَزید؟” مگه من با یزید چیکار کرده ام؟*

*امروز خواهر دید برادر عجب جايی خوابیده، دیگه بالاتر از اینجا جایی نیست، اینجایی که حسین خوابیده عرش واقعی پروردگاره، يعني روي سينه ي رسول خدا…
اما زینب پنجاه سال بعد اومد تو میدان کربلا وقتی به اون بدن قطعه قطعه نگاه کرد صدا زد..”یومٌ عَلی صَدرالمُصطفی …” حسین من یه روز رو سینه ی پیغمبر خوابیدی “وَ یومٌ عَلی وَجهِ الثری”امروزم بدن قطعه قطعه ات روی خاک بیابان افتاده…*

برادر دعا کن که زینب بمیرد
نباشد که بعد از تو ماتم بگیرد

برادر به قربان خُلقِ نکویت
اجازه بفرما ببوسم گلویت

* زینب میگه: میخوام صورتت رو ببوسم دستم نمیرسه، سر تو بالای نیزه زدن،چه جوری دلم رو آروم کنم؟زینب دوتا دستش رو دو طرف بدن گذاشت و خم شد گلوی بریده رو بوسید….*