شعر شهادت حضرت مسلم و روز عرفه ۱۴۰۲ سروده استاد زارع شیرازی

شعر شهادت حضرت مسلم و روز عرفه

رفتی از یار . سفیری کنی ای مسلم جان
به دل شیعه . امیری کنی ای مسلم جان

ای نماینده ی آقای شهیدان . رفتی
وارد کوفه شدی از سوی جانان رفتی

لیک این کوفی ی نامرد . جفاکار بود
دشمن ال علی . تخم زناکار بود

روز همراه تو گشتند و شبت تنهایی
ای بقربان غریبیت . گل مولایی

ابن عم حسنینی شه مایی مسلم
نائب پادشه کرببلایی مسلم

ای بقربان غمت اخر شب در کوفه
ملتهب گشته ای از تاب و ز تب در کوفه

گریه کردی ز غم غربت اقایت حسین
دلشکسته شدی از غصه ی مولایت حسین

گفتی ای یار نیا . کوفی ی دون نامرد است
بهر آن عشق خداوندی تو بس سرد است

نیزه ها تیز نمودند برای سر تو
ای بقربان سر و آن بدن اطهر تو

زینبت را به اسارت ببرند آقاجان
دخترت را به حقارت ببرند اقاجان

وای از خون گلویت که زمین میریزد
گوییا خون تو از عرش برین میریزد

چه شود با بدن اکبر و اصغر . اقا
چه شود با دل بشکسته ی مادر اقا

اشک میریزم و از سوز جگر میگویم
تو نیا کوفه که با دیده ی تر میگویم

خواهرت داغ تو بیند بفدای غم تو
ای جهانی بنشیند به غم ماتم تو

سرتو روی نی و با سر عباس چه شد
وای من با بدن حضرت الماس چه شد

دست ببریده و یک قامت خونی . بیدست
دل زهراست که از داغ اباالفضل شکست

سر من را که جدا شد بفدای سر تو
خون من باد بقربان غم مادر تو

شعر این زارع شیراز و عنایاتی هست
در همین عصر و همان عصر ملاقاتی هست

 

لینک کانال اشعار استاد زارع شیرازی