شعر شهادت حضرت فاطمه معصومه (س) ۱۴۰۱ سروده استاد زارع شیرازی

شعر شهادت حضرت فاطمه معصومه (س)

غم و داغِ تو . نشانی ز رضایت دارد
عَلَمِ سوگ تو را.. عرشِ خدایت دارد

آمدی تا که رخِ نورِ برادر بینی
به تماشای جمالش ز دلت بنشینی

لیک مسموم ز زهرِ ستم از کین گشتی
در غریبی ز غمِ غربتِ آیین گشتی

جرمت آن بود که اولادِ امامم هستی
صاحبِ مرتبتی… جان و جهانم هستی

خواهر پاک رضا .دختر موسایی تو
ثانی ی فاطمه ای .اَخترِ زهرایی تو

روضه ات. حضرت معصومه نوایی دارد
نوکرت در غمت ای عشق. صدایی دارد

با همان حالتِ بیمار به قم آمده ای
با دل و دلبر و دلدار به قم آمده ای

آخرالامر. رضا عشق دلت .نادیدی
فقط از دور .نسیمی ز رُخش بشنیدی

قم. گلستان شد همان روز که تو آمده ای
روحِ بُستان شد همان روز که تو آمده ای

شد به روی سر تو . خانوم من . گُلباران
میتپد بهر تو بس. قلب تمام ایران

لیک بر عمه ی تو حضرت زینب چه گذشت
بر دلِ نورِ همان حامی مکتب چه گذشت

شامیان . سنگ به رخساره ی زینب زده اند
کعب نی… بر تن آن حضرت کوکب زده اند

آنچه بر زینب و معصومه شد از ظلم و جفاست
هر کجا جور و ستم هست ز دوری ی خداست

من بمیرم که چه شد با رخ ناموس علی
جان من تاابدالدهر به پابوس علی

عادل دین . فقط آن حیدر کرار… و بس
رحم بر جانِ فقیرست ز دلدار … و بس

رحم وانصاف ومروت ز صفات علی است
لطف با مردم مظلوم ز ذات علی است

احدی نیست برابر به مقامات علی
هر چه مردی و بزرگیست ز میقات علی

چارده نور فقط حجتِ الله بُوَد
راه معصوم فقط شوکتِ الله بُوَد

عادل حق بُوَد آن قائمِ اولاد علی
مهدی فاطمه بس زنده کند یادِ علی

بنشین .زارع شیراز. که از عرش برین
برسد خدمت مولای من این شعر متین

 

لینک کانال اشعار استاد زارع شیرازی