شعر شهادت حضرت زینب (س) سروده استاد زارع شیرازی ۲۸ بهمن ۱۴۰۰

متن شعر شهادت حضرت زینب (س)

ماندم و غمهای دوران را کشیدم یاحسین
در همه. عمرم .بجز غصه. ندیدم یاحسین

چارساله بودم و گریانِ غسلِ مادری
او چه زخمی شد ز ضربتهای دیوار و دری

پهلویی بشکست و سقطِ محسن و مادر که رفت
خوب دیدم بین بستر .جانِ پیغمبر که رفت

بعد ازآن .از حضرت حیدر . چه فرقی که شکست
روحِ زینب. با غم باباعلی .از هم گسست

زینبم من. طشت آور. بر جگرهای حسن
بود .مادر فاطمه. بس دین و دنیای حسن

زهر نآمد ناگهان پاره جگرها آمدند
بر دلِ یک خواهرِ غمگین چه غمها آمدند

زینبم من دیده ام صدهابدن. بی سرشده
بی سر از ظلم و جفا. اولادِ پیغمبر شده

صدتنی بر خاک و سرها رویِ نیزه وای من
چشم زینب با دوصدغم .سویِ نیزه وای من

گریه کردم بین مقتل. ناله کردم یاحسین
ای شهید بیسر و ای صاحبِ عُقبی حسین

بوسه ای بر حنجرِ ببریده اش زد این لبم
سوختم. آتش گرفته این دلم. من زینبم

من اسیری رفته ام در کوفه و شام بلا
بازهم برگشته ام از شامِ کین تا کربلا

کلِّ جسمم. نیلی از صد تازیانه شد حسین
بینِ صد ویرانه. بهر من . چه خانه شد حسین

من چهل منزل. سرت را روی نیزه دیده ام
خوابِ چشمان تو را از دخترت بشنیده ام

گریه ی آن نازدانه شد دلیل راه من
او بهانه ها گرفت و شد صدایِ آهِ من

با سر ببریده ات آنشب نمیدانم چه گفت
گفت از دردِ دل و زجرِ رَه و ناگاه خُفت

ضجه ها زد با سر خونین تو . جانم حسین
کشت من را این غم سنگین تو . جانم حسین

ای برادر جسم او مثل تنم نیلی شده
صورتش نیلی ز ضرب محکمِ سیلی شده

مثل زهرا طاقتش کم بود در دم جان سپرد
او سه سال از روزگاران دید از غم جان سپرد

ای برادر قامتش خم شد مثال فاطمه
دیده ام در صورت نازش . جمال فاطمه

دخترت را کوفه و شام از جفا میزد عدو
بر تن و بر صورتش از کربلا میزد عدو

من دلی دارم پر از ماتم .برادرجان .حسین
هرکه من را دید شد از بهر تو گریان . حسین

مادر غمها منم. من دخت پاک کوثرم
در شهامت در شجاعت مثلِ سیفِ حیدرم

زینبم من مادر غمهای کل عالمم
من مربی و هدایتگر به روح آدمم

ای تمام من فدای گریه ات دخت علی
با ولای توتمام سینه ام شدمنجلی

زارع شیراز مشهورست بر عشقت حسین
حضرت زینب فقط نورست بر عشقت حسین

 

لینک کانال اشعار استاد زارع شیرازی