شعر شهادت حضرت ام البنین (س) سروده استاد زارع شیرازی ۲۶ دی ۱۴۰۰

متن شعر شهادت حضرت ام البنین (س)

بانو از جنسِ ادب بود که عباس آورد
بهر یاری حسین یک دُر و الماس آورد

آمد همسر بشود لیک چه خدمتها کرد
قلب را بهر عزیزانِ علی.. دریا کرد

گفت زینب… به کنیزی بکن این لطف.قبول
امدم خادمه باشم به تو ای بنت رسول

گفت جانم بفدای رخِ ناز تو حسین
آورم یک پسری محرمِ راز تو حسین

تربیت میکنم از عشقِ تو بر عباسم
یاورت هست و چه سرباز و سپر . عباسم

مادرِ چارپسر . اُمِّ بَنین شد نامش
قلبِ عشاقِ اباالفضل بود بس رامش

گفت عباس. فدایی ی حسینم باشی
تو به قربانِ گُل و نور دوعینم باشی

بعد آن واقعه اورد بشیر از خبرش
گفت ای ام بنین رفت به نی .تاجِ سرش

دست عباس جداشد چه بگویم خانوم
بهرمولاش فدا شد چه بگویم خانوم

گفت از جان حسینم چه خبر .کرببلا
ازعزیزان حسینم چه خبر کربلا

گفتم ای مادرِ عباس . حسینت کشتند
بین دو نهر فقط نورِ دوعینت کشتند

سرش از تن چه جدا . شاه چو بی سر شده است
شاهدِ غم. بخدا زینبِ اطهر شده است

خانومم اهل وعیالش همه بیمار و اسیر
زینب فاطمه از غصه ی این داغ.چه پیر

بعدآن روز فقط کار تو شد اشک فراق
صورت قبر کشیدی و گرفتی تو سراغ

روضه خواندی. پسران منِ دلسوخته کو
وای من . دسته گُلانِ منِ دلسوخته کو

ای اباالفضل شنیدم که قلم شد دستت
پرچم پاک تو افتاد عَلَم شد دستت

ای حسینم بدنت زیر سم اسبان بود؟
ای بمیرم که تنت زیر سم اسبان بود

جعفر و عون و اباالفضل فدای تو حسین
کل سرمایه ی عمرم ز برای تو حسین

ای بمیرم ز غمِ گریه ی تو ام بنین
من اسیرم به غمِ گریه تو ام بنین

عالَمی هست غلامِ دَرت اُمَّ العبّاس
من به قربانِ مقامِ دَرت اَمَّ العبَاس

حاجتم را ز تهِ قلب. عطاکن خانوم
سینه ام را ز ادب . کرببلا کن خانوم

مُهرکن دستِ اباالفضل بماند به سرم
لطف حیدر بُوَد از عرش. که من خاکِ درم

دستِ این زارع شیراز به دستت عباس
روح من. محوِ مَقامت. شده مستت عباس

 

لینک کانال اشعار استاد زارع شیرازی