شعر شهادت امام موسی کاظم (ع) سروده استاد زارع شیرازی ۷ بهمن ۱۴۰۳

متن شعر شهادت امام کاظم (ع)

زهر کاری شد و از پای درآورد مرا
تازیان . ضربت شلاق چه ها کرد مرا

سندی شاهک و این جسم ضعیفم . زندان
ضربت دشمن دون . من که نحیفم زندان

زخمی از ظلم و جفایم بهمین حبس شدید
قلبم از دوری ی اولاد چه غمها نکشید

غل و زنجیر عدو . بسته بر این پاهایم
موسی جعفرم و خسته و بس تنهایم

قلب معصومه شکسته . چه کنم یاالله
تار و پودم که گسسته . چه کنم یا الله

پل بغداد به فردا چه قیامت باشد
جسدم با غل و زنجیر . علامت باشد

دلم از بهر رضا تنگ شده تنگ شده
سینه ام با غم این دهر چه همرنگ شده

گوشه حبس بیاد غم آن کوفه و شام
عمه ام زینب و آن سنگ یهودی . لب بام

جای او حبس به کوفه شد و بر شام . خراب
گشته ویرانه مکانش ز غمش سینه . کباب

شیعیان روضه من را به زبان نقل کنید
همره روضه ی زینب . چه روان . نقل کنید

روی تابوت من از خیر چه گلباران شد
گریه کن . بهر غمم دیده ی صد یاران شد

کفن خوب برای جسدم آوردند
و عزاداری از غصه برایم کردند

لیک در کرببلا بی کفنست آقایم
چه شد از ظلم به آن جسم و تن مولایم

بدن جد شهیدم که پر از نیزه و تیر
قاتلش آمده بالاسر او با شمشیر

خواهرش جیغ زنان . شاهد این داغ عظیم
ناله زن بهر حسینست فقط عرش کریم

سر ببریده ز تن گشته جدا یا الله
شاهدش زینب و گردیده فدا یاالله

جسم بی سر به روی خاک زمین افتاده
گوییا روی زمین . عرش برین افتاده

بس کن ای زارع شیراز . همین اشعارت
دل چه سوزاند از آن فاطمه ی غمدارت

لینک کوتاه