شعر شهادت امام علی (ع) سروده استاد زارع شیرازی ۲۱ رمضان ۱۴۰۱

شعر شهادت امیر المومنین (ع)

شبِ غمهاست شب داغ علی هست ای دل
در سماوات . تبِ داغ علی هست ای دل

فرش و عرشست عزادارِ امامی بر حق
سینه ها غصه شد از نورِ مقامی بر حق

حضرتِ حیدر کرّار بُوَد بعدِ رسول
جانشینست بِلافَصل و بُوَد زوج بتول

در شبِ داغ تو. گریانِ مصیباتِ توام
یادِ آه تو و آن صوتِ مناجاتِ توام

چقدَر درد به آن چاهِ غمین میگفتی
چقدَر روضه ز زهرای حزین میگفتی

گفتی ای چاه .زدند همسرِ مجروحم را
جان و جانانم و بر کشتی ی غم . نوحم را

روضه ام فرق دوتا نیست عزیزانِ علی
روضه ام روضه ی زهراست دل و جان علی

دل من رفت همان وقت که زهرایم رفت
جانِ من رفت که آن یاورِ تنهایم رفت

فاطمه. عشقِ علی بود که خونین . جان داد
وایِ من از اثرِ ضربتِ سنگین جان داد

صورتش نیلی و من سوختم از این غصه
قامتش خم شد و افروختم از این غصه

من ز آثارِ جراحاتِ تنش جان دادم
از کبودی ی زیادِ بدنش جان دادم

روضه ام روضه ی کوچه ست.نخوان از شمشیر
دست. بسته شدم و فاطمه ام شد درگیر

چه بگویم که چهل مرد .لگدها زده اند
پشت در . همسر من . هستی من را زده اند

وقتِ مرگم شده. ای زینبِ من گریه نکن
اخرِ کار به تاب و تب من گریه نکن

وقتِ اشکِ تو در آن کرببلا می آید
غمِ تو با غم شاه شهدا می آید

پسرم حضرتِ عباسِ من ای نور دوعین
کربلا جای منی. جان تو و جان حسین

مُهر وامضای تو بر زارع شیراز رسید
یا علی خادمت از هر چه به جز توست بُرید

 

لینک کانال اشعار استاد زارع شیرازی