زمزمه حضرت رقیه (س)

متن زمزمه حضرت رقیه

دوتامون لبامون پر از خونه
موهام مثله موهات پریشونه
حالا مثل تو من یه دندونه/ شکسته دارم

دوتامون موهامون پر از دوده
قرارِ جدایی مگه بوده؟
یتیمی برا من هنوز زوده /سنی ندارم

حق داری نشناسیم، موهام سفید شده
این روزا لرزش، دستام شدید شده
از بین دخترا، من خسته تر شدم
زودتر بیا بریم، که درد سر شدم
*****
نمی پرسم انگشترت چی شد؟
نپرسی ازم معجرت چی شد؟
ببین قسمت دخترت چی شد؟/ توی خرابه

توو شام صد دفه کربلا دیدم
بلا دیدی بابا بلا دیدم
سرت رو تو تشت طلا دیدم/ حالم خرابه

امشب بیا خودم، مادر بشم برات
خاکا رو پاک کنم، از صورت و لبات
حالا که اومدی، بیشتر پیشم بمون
لبهاتو می بوسم، قرآن برام بخون
*****
سر روی نیزه بابام میشی؟
همون مهربون که میخوام میشی؟
تو همبازی این روزام میشی؟/ می بینی تنهام

خیال کن نریخته موهای من
ببین سالمه ابروهای من
دیگه خسته نیست زانوهای من/بشین روو پاهام

من فرض می کنم، آغوش داری و
من رو توو آغوش، گرمت میذاری و
تو فرض کن منم، گوشواره دارم و
اصلا نگاه نکن، این گوش پارمو

___________________________________

زمزمه شهادت حضرت رقیه (س)

بند اول :

بزار قصه ی شام و واست بخونم بابا
یه خط روضه از این مصیبت بخونم بابا
ولی قبل از اون واسه ی دیدن تو باید
دو رکعت نماز زیارت بخونم بابا

باید که تیمم کنم اما تو
نپرسی ازم واسه چی دخترم
نپرسی ازم که نماز و چرا
نشسته میخونی مثه مادرم

یهودیی شامی مسلمون کوفی
یه جوری بدن که نگو و نپرس
با دستای سنگین منو عمه هامو
یه جوری زدن که نگو و نپرس

بند دوم :

می‌خواستم نشونت بدم بازوهامو بابا
دور از چشم نامحرما پهلوهامو بابا
چه خوب شد که شب اومدی و میتونم راحت
نشونت بدم توی خلوت موهامو بابا

ببین دست اتیش چه با حوصله
موهای منو بافته با معجرم
ببین که چه خوشگل شده دخترت
بغل کن منو دست بکش رو سرم

یه شب توی صحرا یه نامرد
موهامو یه جوری کشید که نگو و نپرس
بابا دختر تو رو سنگا و خارا
یه جوری دوید که نگو و نپرس

بند سوم :

از اون شب که رو نی تو رو دیده بودم بابا
از این آدما خیلی ترسیده بودم بابا
با اینکه تو کوفه به ما بد شد اما تو شام
شنیدم چیزایی که نشنیده بودم بابا

باباجون بگو خارجی یعنی چی
چرا هرجا رفتیم میگفتن به ما
میدونی شدم با کیا همسفر
میدونی که ماها رو بردن کجا

خرابه که خوبه یه جاهایی رفتم
با چشم پراب که نگو و نپرس
بابا از یتیمی یا حرف کنیزی
بابا از شراب که نگو و نپرس