اشعار ورود به ماه محرم

شعر ورود به ماه محرم

ألسّلامُ علی، ساکن کربلا
بانیِ ماه غم، یابن خیرالنسا

شد دوباره سیاه، رنگ پیراهنم
با نگاهت شدم، مُحرم روضه ها

میشوم دور تو، حاجیِ در طواف
کعبۂ من شده، خیمه های عزا

آمدم روسیاه، خسته از اشتباه

تا دوباره مرا، مادرت زد صدا

پای کار توام، داغدار توام
بد به حال کسی، که شد از تو جدا

گوشۂ پرچمت، باز بستم دخیل
تا ابد اسم تو، ذکر مشکل گشا

ذره ای تربتت، مرهم دردهاست
گوشۂ هیئتت، هست دارالشفا

شد شب جمعه و فاطمه(س) تشنه لب
با امام زمان(عج)، میرود کربلا

اشک میریزد و، گوشۂ قتلگاه
یادش آمد که تو، میزدی دست و پا

وای از آن لحظه که، پیش چشمش نشست
شمر(لع) با خنده بر، سینه ات بیهوا!

___________________________________

شعر ورود به ماه محرم

دوباره سینه ها ناخواسته دریایی از غم شد
ألا یا اهل عالم! فصل ماتم شد…محرم شد

زمین نوحوا علی العطشان، زمان حیّ علی الروضة
لباس خونی ارباب روی عرش پرچم شد

دوباره روی دامان پیمبر فاطمه غش کرد
نوای “وا حسینا”یش نوای کل عالم شد

خدا و انبیا و اولیا دارند می گریند
چه آشوبی میان خلق از این داغ معظّم شد

حلالش باد شیر مادرش هر کس در این شب ها
بساط روضه بر اهل و عیال او مقدّم شد

برایش خرج کردیم و به جایش صد برابر داد
کسی که خرج هیأت کرد کِی از ثروتش کم شد؟

خدا را شکر اجازه داده تا گریه کنش باشیم
خدا را شکر سود نوکری ما همین غم شد

مرا هیأت کشانده مطمئناً دوستم دارد
مرامش این دهه بر هر گنهکاری مسلّم شد

طبیب ما حسین است و برای دردهای ما
همین با هم نشستن های بین روضه مرهم شد

همه ابن شبیب روضه ی شاه خراسانیم
بساط گریه با سوز روایاتش فراهم شد

مرتب هِی صدا می کرد: زینب جان نیا… برگرد
سنان با نیزه کاری کرد صوتش نامنظم شد

میان بوسه گاه مصطفی، سرباز ابن سعد
همین که نیزه را خم کرد قدّ خواهرش خم شد

___________________________________

شعر ورود به ماه محرم

شکرخدا به ماه محرم رسیده ایم
بالطف حق به سایه پرچم رسیده ایم

دلشوره داشتیم محرم چه می شود
آخربه خدمتت همه باهم رسیده ایم

ازدولت سرت سروسامان گرفته ایم
در بندگی به خط مقدم رسیده ایم

ای جوهرغمت شرف جان ما حسین(ع)
تا بیکران عزت از این غم رسیده ایم

تا قله ی سعادت اگر راه مانده است
تقصیرماست خدمتتان کم رسیده ایم

توفیق شد رفیق ونمردیم یاحسین(ع)
شکر خدا به ماه محرم رسیده ایم

___________________________________

شعر ورود به ماه محرم

فریادِ« یابُنَیَ»ز عرشِ خدا رسید
«نوحو علی الحسین» که ماهِ عزا رسید

جمع مدافعان حرم یادشان بخیر
ماهِ عزایِ تشنه لبِ کربلا رسید

گفتیم یا حسین درِ توبه باز شد
اسبابِ استجاب ، برایِ دعا رسید

با این همه گناه مرا میخری حسین
اینگونه لطفِ شاه به دادِ گدا رسید

بنیانگذارِ روضه ی تو شخصِ فاطمه است
سینه به سینه آمد وخیرش به ما رسید

گریه برایِ غربت تو فیض اعظم است
بر نسل ما به لطفِ شما این عطا رسید

مادر به گریه بر تو مرا شیر داده است
این فیض عشق بازیِ ما از کجا رسید

کامِ مرا به تربتِ باز کرده اند
از خاکِ زیرِ پایِ تو طعم شفا رسید

زهرا به نام یک یک مارا صدا زده
بر گوشِ دل ز کرببلا این صدا رسید

بی اختیار یادِ تنت گریه می کنیم
عطرِ لباسِ کهنه ای از نینوا رسید

پیراهنی که خونی وپیچیده درهم است
درطاق عرش بیرق ماه محرم است

___________________________________

شعر ورود به ماه محرم

بسم رب الفاطمه آغاز کردم گریه را
از گلوی بغض هایم باز کردم گریه را
مثل یک مادر که فرزندش زدستش می رود
اقتدا کردم به او ابراز کردم گریه را
این سیاهی های هیئت چادر خاکی او است
با غم پنهانی اش همراز کردم گریه را
تا که از ذکر غریب مادر افتادم ز پا
با نگاه او پر پرواز کردم گریه را
سایه ای را بر سرم حس می کنم در روضه ها
در پناه فاطمه آغاز کردم گریه را

گفته اند , اذن دخول ماه غم یا فاطمه است
روزی اشک محرم های ما با فاطمه است

شال غم بر روی دوشم پیرهن مشکی به تن
آرزو دارم شود این جامه بر جسمم کفن
محتشم دم می دهد باز این چه شور و ماتم است
گویی آویزان شده از عرش کهنه پیرهن
تا که از خانه به قصد روضه بیرون می زنم
حیدر کرار می آید به استقبال من
فاطمه پایین مجلس مینشیند پیش در
می نشاند صدر مجلس گریه کن ها را حسن
خواهرش هم روضه می خواند برادر کاش کاش
وقت بوسه از گلو میرفت جانم از بدن

بوسه ای کردم گلویت را نبرد تیغ ها
غافل از اینکه تو آخر می شوی ذبح از قفا

___________________________________

شعر ورود به ماه محرم

چگونه شکر بگویم؟ که زنده ماندم و دیدم
رسیده نوبت گریه دمیده ماه محرم
چگونه شکر بگویم؟ که زیر سایه ی پرچم
کنار حضرت زهرا نشانده اند مراهم!
چگونه شکر بگویم؟ چگونه شکر بگویم؟
دوباره گرم گلوی بریده است گلویم!

چگونه شکر بگویم که بنده… نوکرتانم؟
همیشه طالب فیض عظیمِ محضرتانم
تمام سال گدای کنار معبرتانم
غلام لطف لطیفِ نگاه مادرتانم
ستاره های هدایت، موالیان کرامت!
من و هراس قیامت، شما و لطف و عنایت

شما… ولیّ خدا، من شکسته ی غمتانم
شما دلیلِ شفا، من مریض یک دمتانم
شما نسیم صفا، من غبار مقدمتانم
شما امیر وفا، من اسیر پرچمتانم
ز دست عشق شما که زدید شعله به جانم
چرا غزل ننویسم؟ چرا ترانه نخوانم؟

درست مثل قناری، قناریِ لبتانم
شبیه ماه، گرفتار خلوت شبتانم
همیشه مشتری روضه های پُر تبتانم
چه میشود که ببینم شبی مقرّبتانم؟
همان که اول خلقت اساسنامه نوشته
مرا به راه ولایت دریده جامه نوشته

من و نگاه شما و پناه صحن و سراتان
چگونه شکر کنم که شدم مدیحه سراتان؟
شکسته باد سری که زمین نخورده به پاتان
فرشته های خدایی مقیم بزم عزاتان
به شوق بارش رحمت، غریق زمزمه هستم
دخیل بزم عزای عزیز فاطمه هستم

عزای هستی عالم عزای عشق مجسّم!
عزای کشته ی تشنه عزای صاحب زمزم
عزای یک سر بر نی عزای یک تن درهم
بخوان که جان بسپارم ز داغ وارث آدم
“سری به نیزه بلند است در برابر زینب
خداکند که نباشد سر برادر زینب”

___________________________________

شعر پیشواز محرم

من برای دیدن ماه محرم زنده ام
با نسیم روضه ی ارباب عالم زنده ام

می دهد دل را جلا این اشک های دیده ام
با همین اشک و همین اندوه و ماتم زنده ام

“یا حسین” از کودکی ذکر لبانم بوده است
از عنایات همین ذکر دمادم زنده ام

سالها در بین هیئت نوکری کردم فقط
با شمیم دل نواز عطر پرچم زنده ام

تا ابد من خادم راه حسین و زیبنم
از همان روز ازل با گریه و غم زنده ام