اشعار وداع با محرم – سال ۱۳۹۹

شعر وداع با محرم – امام حسین (ع)

ماه صفر رسیده و وقت سفر شده
با کاروان گریه دلم خونجگر شده

یک کاروان ستاره که خورشید شام بود
با دختری که مرثیه خوان پدر شده

از بس به یاد روضه ی بابا دلش شکست
بغضی که داشت از غم دل، پر ثمر شده

از اربعین نگو که سراپا خجالتم
از اربعین نگو که دلم در به در شده

پای پیاده، صحن نجف تا به کربلا
در این مسیر فصل عزا تازه تر شده

هر کس برای داغ نبی گریه می کند
از الطفات فاطمه صاحب اثر شده

هر جا دلم گرفت حسن را صدا زدم
عمرم فقط به حرمت این عشق سر شده

مشهد، مدینه، یا نجف و شهر کربلا
گریه برای اهل سفر بال و پر شده

ماه محرّم آمد و با هرچه داشت رفت
حسرت به روی سینه ی عالم گذاشت؛ رفت

شاعر:اسماعیل شبرنگ

_______________________

شعر وداع با محرم – امام حسین (ع)

ما هر چه بود پای محرم گذاشتیم
در چَشم ها دو چِشمه ی زمزم گذاشتیم

قطعاً دعای فاطمه پشت و پناه ماست
وقتی دم حسینیه پرچم گذاشتیم

ما ارث گریه از پدر خویش برده ایم
پا جای پای حضرت آدم گذاشتیم

این اشک ها برای تو باشد ، حسین جان
شاید به روی زخم تو مرهم گذاشتیم

تفسیر روضه هاست ، حروف مقطعه
جان را میان سوره ی مریم گذاشتیم

خیلی حسین زحمت مارا کشیده ای
خیلی برای روضه ی تو کم گذاشتیم

یک عمر دم حسن شده و بازدم حسین
این عشق را به سینه دمادم گذاشتیم

یک اربعین زیارت مارا ردیف کن
ما هر چه بود پای محرم گذاشتیم

شاعر: احمد ایرانی نسب

_______________________

شعر وداع با محرم – امام حسین (ع)

اگر چه مثل محّرم نمی‌شوم هرگز
جدا ز. روضه و ماتم نمی‌شوم هرگز

مرا ببخش مرا، چون که خوب می‌دانم
که توبه کردم و آدم نمی‌شوم هرگز

اسیر جاذبۀ حُسن یوسف یاسم
که محو در گل مریم نمی‌شوم هرگز

گناه کارم و حتی بدون اذن شما
بدان نصیب جهنم نمی‌شوم هرگز

به جان عشق قسم غیر چهارده معصوم (ع)
به پای هیچ کسی خم نمی‌شوم هرگز

قسم به قلب سپیدت سیاهپوش کسی
بجز شهید محّرم نمی‌شوم هرگز

نَمی فُرات بیاور چرا که من قانع
به سلسبیل و به زمزم نمی‌شوم هرگز

در انتهای غزل من دوباره می‌خواهم
فقط برای تو باشم نمی‌شوم هرگز

شاعر: حمیدرضا برقعی

_______________________

شعر وداع با محرم – امام حسین (ع)

وقتش رسیده با شما معنا بگیریم
با عشق تو در هر محرّم پا بگیریم

کوچک ترین ها با شما خیلی بزرگ است
قطره شدیم اندازه ی دریا بگیریم

تنها دلیل زندگی حبّ الحسین است
خوب است بین مجلس تو جا بگیریم

لیلا تو باشی عالمی اهل جنون است
باید که ماهم راه صحرا را بگیریم

دیوانگی از عشق تو تحکیم عقل است
ما حکم خود از عالم بالا بگیریم

دستان ما خالی ست پیش ماه بی دست
تا خرجی یک سال از سقا بگیریم

سی روز ماه روضه دیگر وقت آن است
ما مزد خود از حضرت زهرا بگیریم

باشد تمام آرزویم صاف و ساده
این اربعین تا کربلا پای پیاده

شاعر: اسماعیل شبرنگ