اشعار مناجات با امام زمان (عج) – سال ۱۴۰۰

شعر امام زمان (عج)

اگر تو لطف کنی فتح باب خواهد شد
سروده های دلم صد کتاب خواهد شد

اگر تو خنده کنی گل دهد طبیعت خاک
فضای کل جهان پر گلاب خواهد شد

به هر کجا تو نباشی چو شام تاریک است
تو هر کجا که روی آفتاب خواهد شد

اگر ز پرده در آید امام عالمیان
وقوع حتمی یک انقلاب خواهد شد

هزار مرتبه گفتیم و باز می گوییم
دعا به ذکر علی مستجاب خواهد شد

اگر علیه علی مسجدی بنا گردد
به دست مهدی زهرا خراب خواهد شد

اگر که با نمکان امتحان حُسن دهند
فقط امام زمان انتخاب خواهد شد

اگر چه خدمت ذره است بی مقدار
به پیش فاطمه اما حساب خواهد شد

شاعر: سیدحسن خوشزاد

_________________________________

شعر امام زمان (عج)

دل از نگاه تو مسرور می شود برگرد
غم زمانه ز دل دور می شود برگرد

چمن شود طرب انگیز با شکفتن تو
حریم کعبه پر از نور می شود برگرد

کرم نمای و به همراه آن مسیح نفس
که در رکاب تو مامور می شود برگرد

به آفتاب جمالت قسم که ماه فلک
به خاک بوس تو مجبور می شود برگرد

دوباره آبروی آب باز می گردد
دوباره آینه مسرور می گردد برگرد

کویر تشنه مبدل به باغ خواهد شد
و نخلها شجر طور می شود برگرد

برادری و عدالت صفا و یک رنگی
پس از ظهور تو مقدر می شود برگرد

شاعر: محمدجواد غفورزاده

_________________________________

شعر امام زمان (عج)

آدینه ها غروب که دلگیر می شوم
در انتظار ماه رخت پیر می شوم

چون شبنمی به شستن گرد و غبار دل
از آبشار دیده سرازیر می شوم

افتاده ام به پای تو در اوج بی کسی
لطفی نما و گرنه زمین گیر می شوم

آئینه ام گرفته به زنگار معصیت
از هرم آفتاب تو تطهیر می شوم

با آیه های روشنی از صبح انتظار
تلفیقی از تلاوتِ تفسیر می شوم

وقتی غزال عشق غزل صید می کند
با مصرع ظهور تو تقریر می شوم

پژواک ناله های غریبانه شماست
آدینه ها غروب که دلگیر می شوم

_________________________________

شعر امام زمان (عج)

ای غایب از نظرها کی می شود بیایی
برقع ز رخ بگیری صورت به ما گشایی

هم دست تو ببوسم هم دور تو بگردم
هم رو نما ستانی هم رو به ما نمایی

آیا به کوه رضوان آیا به طور سینا؟!
آیا به بیت الاقصی آیا به ذی طوایی؟!

در مکه و مدینه یا در نجف مقیمی؟!
در مشهد مقدس یا دشت کربلایی؟!

جانم شود فدایت تا بشنوم ندایت
دائم زنم صدایت یابن الحسن کجایی؟!

تنها مسیح عالم، تنها نجات آدم
تنها وصی خاتم، تنها امید مایی

ای انس و جان فدایت، محتاج یک نگاهت
چشم همه به راهت، شاید ز در درآیی

هم پرچم حسینی بر دوش خود بگیری
هم قبر مادرت را بر شیعیان نمایی

در قلب ما حبیبی، بر زخم ما طبیبی
بر جان ما قراری، بر درد ما دوایی

باشد شعار «میثم» ای شهریار عالم
کی می شود بیایی کی می شود بیایی؟!

شاعر: استاد غلامرضا سازگار