اشعار مناجات با امام حسین (ع) – شب زیارتی – سال ۱۳۹۹

شعر مناجات با امام حسین (ع)

آب روی ماست گریه آبروداریم ما..
با لباس مشکی ات عمریست خو داریم ما

باطهارت بودن از ارکان مجنون بودنست
حرف لیلا میشود هرجا وضو داریم ما

چشم ما بی اشک بی خیراست،بی خیرش نکن!
که فقط از دار دنیا دو سبو داریم ما..

حرف ما در روضه ها با اشک گفته میشود
درمیان گریه باهم گفتگو داریم ما

دامن آلوده شدیم اما تو پاکش میکنی
روسیاه از غفلتیم اما رفو داریم ما

حضرت عباس حامی علمداران توست!
چه هراس از این و آن وقتی عمو داریم ما

هرکسی دل را بدستت داد از مردم برید
تا که دریا هست کی سودای جو داریم ما؟!

خوب و بد ما به حسینیه پناه آورده ایم!
خوب و بد از پرچم تو رنگ و بو داریم ما!

آرزوی کربلا بر پیرها که عیب نیست..
کربلایی نیستیم و آرزو داریم ما!

شهر با یک یاحسین ما معطر میشود
هرکجا نام تو باشد های و هو داریم ما

لحظه های آب خوردن هم بفکر روضه ایم..
بغض خشکی لب و بغض گلو داریم ما..

در غمت آیات قرآن روضه خوانی می‌کنند
آب دریا و بیابان روضه خوانی می‌کنند

شاعر: سیدپوریا هاشمی

____________________________

شعر مناجات با امام حسین (ع)

ذکر نزول عطا، یا حسن و یا حسین
علت لطف خدا، یا حسن و یا حسین

تا که خدایی شوم، کرب و بلایی شوم
می زنم از دل صدا، یا حسن و یا حسین

بانی اشک دو چشم، رحمت جاری حق
آبروی چشم ها، یا حسن و یا حسین

قبله ی حاجات ما، اوج عبادات ما
روح مناجات ما، یا حسن و یا حسین

یکی بدون حرم، یکی بدون کفن
سرم فدای شما، یا حسن و یا حسین

هر دو شهید مادر، هر دو غریب مادر
کشته ی یک ماجرا، یا حسن و یا حسین

حسن امام حسین، حسین اسیر حسن
هردو به هم مبتلا، یا حسن و یا حسین

تاب و قرار زینب، ذکر فرار زینب
در وسط شعله ها، یا حسن و یا حسین

شاعر: علی اکبر لطیفیان

____________________________

شعر مناجات با امام حسین (ع) – شب جمعه؛ شب زیارتی ارباب

هرجا غم تو هست، بجز غم عزیز نیست
پای غمت خوشی دو عالم عزیز نیست

از اهل روضه های تو حاجت گرفته ایم
گریه کن تو پیش خدا کم عزیز نیست

تا گریه بر تو مانده چه حاجت به دیگران؟
کوثر که هست چشمه ی زمزم عزیز نیست

اثبات کرده اند شهیدان کربلا
در امتحان عشق تو جان هم عزیز نیست

عمری که با تو می گذرد سال ها خوش است
اما بدون لطف تو یک دم عزیز نیست

ما اهل گریه ایم و کتابی برای مان
اندازه ی لهوف و مقرّم عزیز نیست

چون ماه عشق بازی با توست، پیش ما
ماهی شبیه ماه محرم عزیز نیست…

شاعر: مجتبی خرسندی

____________________________

شعر مناجات با امام حسین (ع) – شب جمعه؛ شب زیارتی ارباب

گریه کردم بس که از داغ تو بیمارم حسین(ع)
تار می بیند دو چشمانِ عزادارم حسین(ع)

می نشیند با شروعِ روضه چشمانم به اشک
تا ابد این رزق را از مادرت دارم حسین(ع)

پای کارت ایستادم! چون بدون فوتِ وقت-
آمدی! تا که گره افتاد در کارم حسین(ع)

دست هایت را رها کردم، زمین خوردم! ببخش…
بد نمک نشناسم آقا، سهل انگارم حسین(ع)

جا نمانم! این بلا از هر بلایی بدتر است
جا نمانم اربعین! مشتاقِ دیدارم حسین(ع)

مشکلات من فقط کنج حرم حل میشود
دعوتم کن کربلا! خیلی گرفتارم حسین(ع)

جانِ آن خواهر که با دستانِ بسته رفت و گفت:
راهیِ دروازۂ ساعات و بازارم حسین(ع)

سنگباران بود و نامحرم! خدا صبرش دهد
گفت چشم از چشمهایت برنمیدارم حسین(ع)!

شاعر: مرضیه عاطفی

____________________________

شعر مناجات با امام حسین (ع) – شب جمعه؛ شب زیارتی ارباب

ای کشتی نجات بشر دستمان بگیر
ماییم غرق موج خطر دستمان بگیر

بر ما که در کمین بلا گیر کرده‌ایم
با چشم مرحمت بنگر دستمان بگیر

شیعه کم و محب گنهکارتان زیاد
درهم محب و شیعه بخر دستمان بگیر

ما؛ ای‌حسین، مسلم و هانی نمی‌شوییم
ما و همین دو دیده‌ی تر دستمان بگیر

از دست غیر دشنه‌ی دشنام می‌خوریم
از دست دوست خون‌جگر دستمان بگیر

راهی که پیش روست، دراز است و پای لنگ
ای روی نیزه رفته سفر دستمان بگیر

زینب اشاره کرد به سر، گفت “یاحسین”
ای بر خیام سایه‌ی سر دستمان بگیر

از قامت رشیده‌ی زن‌های خیمه‌ات
جز سایه‌ای نمانده اثر دستمان بگیر

رو کرد بعد بر سر عباس و گفت آه
ماه منیر، قرص قمر دستمان بگیر

هم بر لباس پاره‌ی ما سایه‌سار باش
هم بر رخ سه‌ساله سپر دستمان بگیر

شاعر: امیر عظیمی

____________________________

شعر مناجات با امام حسین (ع) – شب جمعه؛ شب زیارتی ارباب

مست اند از نسیمِ دمش عطر سیب ها
دارند شوق نوحه گری ، عندلیب ها

در روز حشر با نفسش زنده می شویم
عمر دوباره می دهد او بر حبیب ها

پیچید ، اگر که کار جهانی چه باک تا
پیچیده اند ، نسخهٔ ماتم طبیب ها

در روضه ای که سنگ در آن آب می شود
سینه دریده اند از این غم شکیب ها

آه از تنش که زخم‌ به بوسه امان نداد
مات اند در شمارش زخمش حسیب ها

با شوق سکه بر تن پاک که تاختند؟
بر پاسخ تضرعِ امن یجیب ها

افتاد تا که روی زمین ، قامتِ حیا
کَندند پیرهن ز تنش ، نانجیب ها

«از آب هم مضایقه کردند کوفیان»
دق کرده اند از غمِ آقا غریب ها

با یاد جسمِ بی کفنش زار عقیله زد
هر جا که دید گودی و هر جا که شیب ها

شاعر: حامد آقایی

____________________________

شعر مناجات با امام حسین (ع) – شب جمعه؛ شب زیارتی ارباب

دوباره بغض و کمی آه، علتش این است
حرم نرفته بمیرم… خجالتش این است

«سلام می دهم از بام خانه سمت حرم
ببخش نوکرتان را بضاعتش این است»

هنوز توبه نکرده، مرا خرید آقا
محبت و کرم یار سرعتش این است

به ذکر و نام قشنگش لبم شده شیرین
تمام لذت فرهاد و خلوتش این است

رقیق شد دل آلوده از گناهم باز
کمی ز معجزه ی چای هیئتش این است

به قطره قطره ی اشکم ملک خورَد غبطه
که اشکِ روضه ی ارباب قیمتش این است

شفای هر مرضی گشت، خاک تربت دوست
چه ها کند نظرش آنکه تربتش این است

عجیب نیست که بدکاره هم شود زاهد
که جذبه ی نظر یار، قدرتش این است

محبتش ز ازل با گلم شد آغشته
که ماجرای من و عشق قدمتش این است

خوشا میان عزا جان دهم، همه گویند:
غلام کویِ حسینیه قسمتش این است

شاعر: محمدجواد شیرازی

____________________________

شعر مناجات با امام حسین (ع) – شب جمعه؛ شب زیارتی ارباب

کفاف داد اگر عمر من به ماتم تو
دعا بکن که بمیرم به زیر پرچم تو

بهشت را وسط سینه تو می یابد
کسی که در همه عمرش شده ست آدم تو

به سوز دل به دلم چای این حسینیه گفت
که دم به دم نفسش زنده است از دم تو

حدیث چشم ترم در عزات این گونه است
گیاه خشک که وابسته شد به شبنم تو

چه می توان بنویسد بشر ز نام تو چون
غدیر رفته به قربان اسم اعظم تو

ربیع الاول و ثانی، رجب و شعبانم
همه فدایی یک روز از محرم تو

چه خوش شبیه پدربذل و بخششی داری
به دست دیگری افتاده است خاتم تو

خوشا اصابت سر بر اصالت محمل
خوشا که سر زند از خواهر مکرم تو

مصیبت همه اولیا یکی است ولی
امان ز ماتم تو، الامان ز ماتم تو

شاعر: پیمان طالبی

____________________________

شعر مناجات با امام حسین (ع) – شب جمعه؛ شب زیارتی ارباب

چه اضطراب و چه باکى ز آفتاب قيامت
که زير سايه اين خيمه کرده ايم اقامت

شفيع گريه کنانش ائمه اند يکايک
به اين دليل که جمع است در حسين امامت

کسى که آه ندارد چه سود آه خجالت
کسى که اشک ندارد چه سود اشک ندامت

چه نعمتی است نشستن میان مجلس روضه
که جبرییل در آنجا فکنده رحل اقامت

کسى که بارعلم را به شانه اش نکشيده ست
بعيد نيست بميرد به زير بار ملامت

کسى که در پى کار حسين نيست, محال است
که پشت سر بگذارد صراط را به سلامت

“”کسی که اسم حسین را شنید و اشک نبارید
ز دوستی چه نشانی زشیعگی چه علامت

کسی که در کفنش تربت حسین نباشد
چه خاک بر سر خود میکند به روز قیامت

کسی که قبر حسین را ندید و رفت زدنیا
به نزد فاطمه ریزد زدیده اشک ندامت””

به روزحشر که جمله فقير وکاسه بدستند
خدا به زائر تو ميدهد مقام زعامت

غبار خاک عزاى تو را که بر سر ما شد
برابرش نکنم با هزار تاج کرامت

چه نابجاست به وصف شهادت تو شهادت
چه نارواست به وصف شهامت تو شهامت

پس از قیامت عظمای تو به دشت غریبی
خدا قيامت خود را سند زده ست به نامت

شاعر: علی اکبر لطیفیان

____________________________

شعر مناجات با امام حسین (ع) – شب جمعه؛ شب زیارتی ارباب

روز ازل که قصه ی عشق تو پا گرفت
دل خون‌شد و بهانه ی کرببلا گرفت

نان حلال و شیر پر از اشک مادرم
این گونه بود در دلم این عشق جا گرفت

یک قطره اشک موجب دریای رحمت است
وقتی که دل ز ماتم خون خدا گرفت

اعجاز میکند به خدا ذکر یا حسین
هر جا که عاشق تو به یادت نوا گرفت

«باز این چه شورش است که در خلق عالم است»
نزدیک شد محرم و باید عزا گرفت

با اذن مادر تو سیه پوش می شوم
این مهر مادری است که دست مرا گرفت

یاد تمام پیر غلامان به خیر باد
این روضه ها به همت آنان بقا گرفت

شد موسفید هر که در خانه ی شما
امضای نوکری ز شه لافتی گرفت

سر میزند به رسم وفا شاه تشنه لب
هر جا که رنگ روضه و‌اشک و بکا گرفت

پروانه های گلشن هیئت ملائکند
وقتی ز شمع یاد شهیدان صفا گرفت

ای لاله ی خزان شده از زخم تیغ ها
باید سراغ آن سر و تن را جدا گرفت

پشت زمین ز پیکر بر خاک تو شکست
قلب زمان از آن سر بر نیزه ها گرفت

شاعر: سعید نسیمی

____________________________

شعر مناجات با امام حسین (ع) – شب جمعه؛ شب زیارتی ارباب

عزیز فاطمه جان جهان به قربانت
سلام بر لب عطشان و چشم گریانت

سلام بر تن مجروح و حلق مذبوحت
سلام بر سر خونین و جسم عریانت

سلام بر جگر خون و داغ های دلت
سلام بر شرف و غیرت جوانانت

سلام بر در دندان و غنچۀ دهنت
سلام بر لب خونین و صوت قرآنت

سلام بر علی اصغر که وقت جان دادن
به خنده داد تسلاّ به قلب سوزانت

سلام بر لحظات وداع اکبر تو
که وقت رفتن او رفت از بدن جانت

سلام بر دل زینب که پیش دیدۀ او
عدو ز چار طرف کرد سنگبارانت

سرت بریده شد امّا هنوز جاری بود
به چهره اشک روان از دو چشم گریانت

سلام باد به شیری که سایه بانت شد
برون کشید به دندان ز سینه پیکانت

عجیب نیست اگر خصم را کنی سیراب
سجیّه ات کرم و عادت است احسانت

شاعر: استاد غلامرضا سازگار