اشعار استاد زارع شیرازی – شهادت امام جواد (ع) سال ۱۴۰۰

متن شعر استاد زارع شیرازی – شهادت امام جواد (ع)

جگرش سوخت جواد و چه عطش داشت به لب
و لبش تشنه ی آبیست که نگذاشت به لب

حجره اش مقتل و مقتول ز گرمای عطش
چو حسینست شهید و شده آوای عطش

همه جا صوتِ غم ابنِ رضا می آید
گوییا صوت ز شاه شهدا می آید

همسرت قاتل تو . بیکس و محرم بودی
گریه کن بر غمِ اربابِ مُحَرَّم بودی

روضه ات مثل حسینست فدایت بشوم
مثل بین الحرمینست فدایت بشوم

لیک اینجا بخدا نیزه وشمشیری نیست
ای جوادبن رضا چوب و دو صد تیری نیست

لیک در مقتل ارباب .تنش پُرنیزه ست
وای برمن که چه گویم دهنش پُرنیزه ست

دخترانش به بیابان همه آواره شدند
خواهر و خار مغیلان. همه آواره شدند

سر عباس و حسینست به روی نیزه ست
چشم گریان دو خواهر که بسوی نیزه ست

آخرش زینب و یک مقتل پر خون ای وای
گریه شاعر و این سینه مجنون ای وای

من که آخر ز فراق حرمت میمیرم
عاشقی دور ز داغ حرمت میمیرم

گریه ی زارع شیراز .گرانست هنوز
دل این نوکر عاشق .نگرانست هنوز

 

لینک کانال اشعار استاد زارع شیرازی