اشعار استاد زارع شیرازی -ولادت امام موسی کاظم(ع) ۱۳۹۹

شعر سورده استاد زارع شیرازی مدح امام موسی کاظم (ع)

نور عرشیست .به دامان امامم آمد
یا بگو هستی ی دل. جانِ امامم آمد

اِبنِ آقای ششم .هیبت کاظم دارد
نورِ زهرا و علی همچو اعاظم دارد

او بزرگست که موسای امامان باشد
باب حاجات شده جای امامان باشد

پدرش جعفر و سلطان تشیع… پسرش
عالِم آل محمد… شده عشق و ثمرش

گلِ لبخند به لبهای امامم صادق
بنشست و ز جمالت شده از دل عاشق

پاک. دامان حمیده ست چه طاهر. دامان
مادرت پاک و تو معصوم شدی بر پاکان

حضرت موسی جعفر. به فدای کرمت
دلِ من هست کنارِ تو و زیبا حرمت

من ارادت به تو و حضرت سلطان دارم
شکر حق خدمتِ درگاهِ علی شد کارم

حضرت کاظم و فتّاح گرفتاری ها
دست من گیر… شنو ناله و صد زاری ها

همه آثار کرامت ز حریمت پیداست
تا ابد.. اسم تو بر قلب و دلم پابرجاست

من اسیرِ غمِ عشقی شده ام پایانی
دل سپردم به شهنشاه نجف میدانی.

مرگ درراه غم عشق.نصیبم فرما
محو در نورِ دلِ شیبِ خضیبم فرما

سرِ خوانِ کرمِ اصلِ کرم…. بی پایان
عظمت داری و پاکی ی درت… جاویدان

همه سادات ز نسل و ز تبارت هستند
ذکر یا حیدر و زهرا که شعارت هستند

شکرحق موسوی ام از طرف مادری ام
لطف زهراست که از کودکیم حیدری ام

حاجتم‌ را بده ای عالِمِ بر قلبِ جهان
دلِ بشکسته ام از لطف بخر بهر جنان

شاعرم ذاکرِ درگاهِ علی هستم من
خاکِ پا بر قدمِ راه علی هستم من

گر هزاران شده شاگرد ز تعلیم غلام
همه از نور تو باشند نه تصمیم غلام

گر فنونی به ره جد غریبت دادی
نی ز من باشد و تو بر گُهَرم اُستادی

نور سادات …تلولو به فنونم انداخت
پرچم عشق حسینست که از دل افراخت

وصدایی که خدا خواست گدایت بشود
از توجه .به سماوات… نوایت بشود

گرگذارم به سرِ خاک .سرم را الان
بسپارم به برِ خاک .سرم را الان

حمدلله هزاران اثرم می ماند
ناله و سوز صدا..اشک ترم میماند

ذاکرانی که به درگاه حسینی دادم
تاابدهست بر این گستره ها فریادم

پا زدم بر دل شهرت که حرامی نخورم
مال مردم ز بر جاه و مقامی نخورم

شهرتی شد که فقط دست خدا بود بَسی
حب عنوان و مقام از بر چشمم مگسی

آیت و مشغله ی کذب و ریا را دادم
ز عنایات علی ع مثل سما اِستادم

گر بمیرم به همین لحظه چه رغبت دارم
نفرت از دوری ی این دوره ی غیبت دارم

من فقط منتظر مهدی زهرا ماندم
دلِ خود بر سر راهش بخدا بنشاندم

روز و شب .غائله ی عشق در این دل دارم
من از این عشق بمیرم‌ بخدا بیمارم

مثل یک شعله ی خاموش .امامی دارم
از دلِ مهدی موعود. مقامی دارم

اهل این دوره ناپاک نی ام. یامهدی
مثل شمشیر علی منحنی ام یا مهدی

گوشه ی خانه نشستم که صدایت شنوم
از همه‌ کس بگسستم‌ که نوایت شنوم

مرد میدان خدا باش که دلگیرشده
مدعی.دین خداهست زمینگیرشده

بکَنَم کوه اگر اذن فرج‌ باشد این
درد عشقست چه بی عسر و حرج باشد این

صاحب شیعه کجایی که دلم غم دارد
دیده ام هرشب از این غصه فقط میبارد

لشکرت دارد عیان میشود ای صبح قریب
نور چون تیر و کمان میشود ای صبح قریب

روز و ایام تو را بس ز خدا میطلبم
فقط اهل نجفم عشق علی شد طلبم

شیعه… زیر عَلَمَت روز قیامت دارد
یارت از نورِ تو …در چهره علامت دارد

آید آنروز که عدلت به جهان بنشیند
لطف حق دیده ی ما روز تو را میبیند

سر بزن از سرِ ظالم… بفدای تو سرم
سرمه بر چشم‌ زنم… شاهدِ من اشکِ ترم

جد من موسی جعفر . چه مقامی دارد
شعر این زارع شیراز . پیامی دارد

 

لینک کانال اشعار استاد زارع شیرازی