متن و سبک زمزمه شب اول محرم و سیاه پوشان

زمزمه شب اول محرم و سیاه پوشان

بازم محرّم شد سیاه پوشیدم من
از غربتِ ارباب دیگه بریدم من
بازم محرّم شد ناله زده زهرا
امان از این روضه غروبِ عاشورا

بازم محرّم شد شیرخواره آوُردن
مریض تویِ روضه‌َت باگریه آوُردن
بازم محرّم شد باز حرفِ بازاره
سردارِ آقامون سرش رویِ داره

کوفه میا ارباب’۴’

بازم محرّم شد مسلم پریشونه
قافله‌یِ ارباب تویِ بیابونه
بازم محرّم شد حرفِ علمداره
داره می‌ره چنگی سراغِ گوشواره

بازم محرّم شد حرفِ لبِ تشنه‌َست
قاتلِ این نوکر ضربه‌هایِ دشنه‌َست
بازم محرّم شد به یادم افتاده
آقام تهِ گودال چطوری جون داده

کوفه میا ارباب’۴’

بازم محرّم شد فاطمه داره تب
بدجوری سیلی خورد تویِ حرم زینب
بازم محرّم شد امان از این کوفه
امان از این روضه رُئوسِ مکشوفه
بازم محرّم شد رقیّه موند و سر
دودستی چسبیده سکینه به معجر

کوفه میا ارباب’۴’

به سمت گودال از خیمه دویدم من
شمر جلوتر بود دیر رسیدم من
سرتو دعوا بود ناله کشیدم من
سر تورو بردن دیر رسیدم من

دیر رسیدم من’۴’