شعر شهادت حضرت خدیجه (س) ۱۴۰۲ سروده استاد زارع شیرازی

شعر شهادت حضرت خدیجه (س)

سالها بهر نبی . یاور و دلبر بودی
در همه جا بخدا جان پیمبر بودی

ای خدیجه . تو نگار دل مادر بودی
غمگساری به غم حضرت کوثر بودی

همسر احمد و مادر به بتولی خانوم
همه آرام دل و قلب رسولی خانوم

روز غم روز فرح . همره آقا بودی
همرهی نور . به آن سید بطحا بودی

با غم رفتن تو . اشک به چشمانش شد
و عزادار غمت دیده ی گریانش شد

فاطمه اشک بریزد ز غم و ماتم تو
رفت از جان و جهان . آن دل چون حاتم تو

در عزای تو عزادار .بود خانه ی حق
از ولای تو چه روشن شده کاشانه ی حق

فاطمه بعد تو بی مادر و تنها گشته
بیکس از داغ تو ای محرم دلها گشته

نیستی فاطمه در شام عروسی تنهاست
کوثرت با غم بی مادری اش . غم افزاست

چه بگویم که به زهرای جوانت چه شود
بین آن کوچه به آن دخت کمانت چه شود

چه به زهرا و علی میشود ای دیده ی من
چه بگویم ز همه مطلب بشنیده ی من

محسنش سقط و به پهلوی شکسته چه کند
مرتضی . نیلی ی رخ . دست که بسته چه کند

فاطمه . ضربت شلاق و غمی بی تکرار
رفت از پیش علی . دلبر و همسر . دلدار

تا ولای تو به دل هست خدایم را شکر
نوکر باب علی ام چه صفایم را شکر

اشک این دیده ی خادم بفدایت بی بی
روز محشر شنوم لطف صدایت بی بی

 

لینک کانال اشعار استاد زارع شیرازی