اشعار شب تاسوعا محرم ۱۴۰۱

متن شعر حضرت ابوالفضل العباس (ع)

از خواهش لبهای او بی تاب شد آب
از شرم آن چشمان آبی آب شد آب

وقتی که خم شد نخل‌ها یکباره دیدند
لبخند زد مَرد و پر از مهتاب شد آب

آنقدر بر بانوی دریا سجده می‌کرد
تا در قنوت آخرش محراب شد آب

زیباترین طرح خدا بر پرده‌ها رفت
وقتی میان دستهایش قاب شد آب

یک لحظه با او بود اما تا همیشه
از چشمهای تشنه‌اش سیراب شد آب

آن تیرها، شمشیرها بارید و بارید
توفان گرفت و گرد او گرداب شد آب

تیر آمد و … از حسرت مشکی که می‌مرد
مرداب شد، مرداب شد، مرداب شد آب

شاعر:قاسم صرافان

__________________________________________________

متن شعر حضرت ابوالفضل العباس (ع)

می‌رفت که با آب حیات آمده باشد
می‌خواست به احیای فرات آمده باشد

احساس من این است که با پر شدن مشک
از خیمه خروش صلوات آمده باشد

بشتاب! که در مشک تو این سهم امام است
بشتاب! اگر فصل زکات آمده باشد…

برگشت که شیطان به حرم چشم ندوزد
می‌خواست به رمی جمرات آمده باشد…

جایی ننوشته‌ست که در علقمه… زهرا…
اما نکند آن لحظات آمده باشد

نقل است که توفان شد و پیداست که باید
چه بر سر کشتی نجات آمده باشد

طفلی به عقب خیره شده از روی ناقه
شاید عمو از راه فرات آمده باشد…

شاعر:حسن بیاتانی

__________________________________________________

متن شعر حضرت ابوالفضل العباس (ع)

منم ماه بنی هاشم که عباس است نام من
بود ام البنین مام و، علی باب کرام من

من آن سرباز جانبازم که از لطف خداوندی
لبالب از می حب حسینی گشته جام من

من آن مرد سلحشورم که بهر کشتن دونان
بود شمشیر تیز شاه مردان در نیام من

من آن شیرم که چون افتد به دامم دشمن قرآن
نباشد بهر او راهی که بگریزد ز دام من

من آن علمدارم که اندر عرصۀ هیجا
سر دو نان، چو گویی، نرم گردد زیر گام من

بود این افتخارم بس، که گوید خسرو خوبان
بود عباس نام آور نگهبان خیام من

غلام و جان نثار و چاکر و عبدم به دربارش
که اندر رتبه شاهانند در عالم غلام من

ندادم تن به زیر بار ظلم و ذلت و خواری
که بر ذرات عالم گشته واجب احترام من

نکردم بی وفایی با حسین، آن خسرو خوبان
به عالم گشت ثابت زین فداکاری مقام من

نخوردم آب و، دادم تشنه جان و، در درون آب
ز سوز تشنگی می سوخت بهر آب کام من

نگردد خوار و زار و زیردست ظالمان هرگز
نماید پیروی کردار هر کس بر مرام من

رسان (ژولیدۀ ) محزون درورد گرم و بی پایان
به نزد دوستان من پس از عرض سلام من

شاعر:استاد ژولیده نیشابوری

__________________________________________________

متن شعر حضرت ابوالفضل العباس (ع)

تو آن ماهی که خورشیداست محو روی تابانت
خداوند آسمان هارا درآورده به فرمانت

مگر مانند پبغمبر تو هم شق القمر کردی
که میخوانند خود را ارمنی ها هم مسلمانت

حسین ابن علی(ع)که عالمی هستند قربانش
به تو گفته برادر جانِ من، جانم به قربانت

همه دیدند دست از هر تعلق در جهان شستی
همینکه رفت در آب فرات آن روز دستانت

به دوش خود کشیدی بار سنگین امانت را
دو دستت را فدا کردی و ماندی پای پیمانت

نداری دست در پیکر ولی بنگر که این لشکر
هراسان است سرتاسر ز چشمان رجز خوانت

همان وقتی که تیر آمد به سوی مشک میدیدی
گره کور است و حتی وا نخواهد شد به دندانت

عجب حسن ختامی داشتی که در دم آخر
به جای مادرت ام البنین، زهراست مهمانت

از اول جان تو تنها برادر بود تا آخر
که گفته در دل میدان گذشتی راحت از جانت؟

برای اینکه در راه حسین ِفاطمه باشم
الهی که بماند تا ابد دستم به دامانت

شاعر:احمد نوآبادی

__________________________________________________

متن شعر حضرت ابوالفضل العباس (ع)

تا سایه ی تو از سر این کاروان رفت
از ترس رنگ از صورت نیلوفران رفت

اینکه به من خواهر نگفتی بر دلم ماند
حسرت به دل از پیش تو این قد کمان رفت

تیرِ کمان هم داشت شوق ابرویت را
که پر درآورد از کمان تا آن کمان رفت

دست تو که افتاد ، دستِ کوفه سمت
پوشیه ی حوریه ی این خاندان رفت

تو علقمه بودی ندیدی من که دیدم
با خنجری سمت حسینم ساربان رفت

من را به جبرِ کعب نی بردند آخر
بلبل کجا با میل خود از بوستان رفت؟!

فهمیدم از طرز نگاهت روی نیزه
تیری که تیرانداز زد تا استخوان رفت

ای محرم زینب خبر داری که زینب
وقتی نبودی مجلس نامحرمان رفت؟!

ام البنین باور نکرد اما پس از تو
زینب به کوفه با سنان بد دهان رفت

شاعر :؟؟؟

__________________________________________________

متن شعر حضرت ابوالفضل العباس (ع)

به تمنای لب تو قلب دریا سوخته
صورتت افتاده روی خاک وصحرا سوخته

پیکرت را جمع کردم قد یک گهواره شد
زیر خورشید عراق این قد و بالا سوخته

چشمهایت را که دیدم چشمهایم تار شد
تیر را جوری زده پلک تو حالا سوخته

تیرها نه درمیاید نه از آن سو میرود
جای جای تو در این اوضاع یکجا سوخته

کاش میشد تا همینجا پیش تو خاکم کنند
من که پیش چشمهام انگار دنیا سوخته

پاشو برگردیم خیمه قبل آنکه بشنوی
درمیان شعله ها گیسوی زنها سوخته

تو نباشی دخترانم را اراذل میزنند
صورت هر دختری در بین دعوا سوخته

شاعر: سید پوریا هاشمی

__________________________________________________

متن شعر حضرت ابوالفضل العباس (ع)

گویا ستون از خیمه گاه ناخدا رفت
آن دم که سقّای حرم، صاحب لوا رفت

وقتی خبر آمد علَم از دستش افتاد…
زینب همان دَم تا تَه این ماجرا رفت

در بین زنها حرف چادر بود و معجر
وقتی رمق از جسم سردار وفا رفت

از داغ او ، شد قامت مولا خمیده
در نزد دشمن پشت او تا انحنا رفت

تیغ بلا دستان ساقی را جدا کرد..
دیگر نگویم تا کجا این ماجرا رفت

باران تیر از سمت دشمن شد روانه
تیری به مشکش آمد و.. گویا قُوا رفت

یک نانجیبی ، با عمود آهنین زد
تا عرش اعلا ناله ی اَدرک اَخا رفت

وقتی عمود خیمه را بابا کشیدی…
اشک از دو چشم عمّه هایم بی صدا رفت

زان پس که رفتی ای علمدارم ابوالفضل..
اندر اسارت زینب درد آشنا رفت

باور ندارد مادرت این ماجرا را..
تا پیشواز کاروان ، آن بینوا رفت

قربان دستانت که مشکل می گشاید
حتی مسیحی تا حرم بهر شفا رفت

شاعر:حسن نبی جندقی

__________________________________________________

متن شعر حضرت ابوالفضل العباس (ع)

دستی برای جستجو از دست داده
چون پیکرش را مو به مو از دست داده

چشمان خود را با همان تیری که آمد
غرقِ شتاب از روبرو، از دست داده

بی خاصیت! افتاده گریان؛ پاره پاره
مَشکی که دیگر آبرو از دست داده

تعریف خواهد شد پس از این نام ِ «سقا»:
لب تشنه مردی که گلو از دست داده

در خیمهٔ تاریخ ما هم تشنه ماندیم
در علقمه ساقی سبو از دست داده

یک تیرِ گریان در دهانش گیر کرده
دیگر توانِ گفتگو از دست داده

آمد برادر… إنکسارش کشت ما را
قامت-خمیده؛ رنگ و رو از دست داده

اربابمان تنها نه که یار و علمدار
پشت و پناهش را بگو از دست داده

شد خیره بر ماه و سپس زد زیر گریه
آخر رقیه(س)-جان؛ عمو از دست داده!

شاعر:مرضیه عاطفی

__________________________________________________

متن شعر حضرت ابوالفضل العباس (ع)

دستی به سر مشک و نگاهش به حرم بود
بر دست دگر قبضه ی شمشیر و علم بود

بر گلشن خشکیده و صحرای بلاخیز
سرلشکر آزاده و دریای کرم بود

هر چند که دست داده ز دست و علم افتاد
مشک از سر قولش به سر دست قلم بود

روزی که علی دست زبر دست تو بوسید
فرمان پدر بر پسرش درس جنم بود

امید حرم بر تو و امید تو بر مشک
از زخم عدو نه که ز مشک غرق الم بود

تا دست تو بر چشم حسین گشته عیان،گفت:
دستی به سر و دست دگر بر کمرم بود

آهسته در این لحظه کسی ناله سراید
عباس عزیز دل زهرا ،پسرم بود

شاعر:رجبی کاشانی

__________________________________________________

متن شعر حضرت ابوالفضل العباس (ع)

امشب شبی ست تا که من از خود گذر کنم
امشب همان شبی ست که باید خطر کنم

وقتش رسیده است همان فرصت ِ زلال
امشب همان شب است شب وجد و شور و حال

ساقی برون ز خیمه شد و ساغری به دست
ساقی برون ز خیمه نشسته ست مستِ مست

ساقی نشسته جمله ی مستان به گرد او
امشب تمام ِ باده پرستان به گرد او

لبریز تر نموده ولی باده ی زُهیر
«مِی» ریخته ست بر سر سجاده ی زُهیر

ساقی نشسته است لب شاطی الفرات
مدهوش کائنات شد و محوِ ممکنات

ذُخـر الحسین ساقی ِ عطشان کربلاست
عباس نازنین که غزل‌خوان ِ کربلاست

امشب غزل غزل به «مِی»آمیزد آن عزیز
شهد و شرر به کام جهان ریزد آن عزیز

مِی ریزد از سبوی ولایت بیا بنوش
امشب بخوان حکایت ِ آن مرد «مِی»فروش

شعر آن چنان بخوان که شرر بارد از دهن
نام آن چنان ببر که بلرزد تن و بدن

عباس ای روایت مجنون کربلا
شورِ حجاز و ضربِ همایون کربلا

شمس و قمر سُرادِقِ شَطحُ الشمایلت
خورشید و ماه آینه دارِ مقابلت

مصداق ِ عارفانه ی ایمان و غیرتی
مفتاح و مبتدایی و روح بصیرتی

دنیا مقابل کَرمت شعر مبهم است
در لجّه ی تو جوشش شط العرب کم است

هو یا علی مدد مدد ای تک سوار عشق
هو یا علی مدد مدد ای ذوالفقار عشق

عباس ای سرود حماسی مرتضی
منظومه ی بلند شهامت ،یلِ وفا

باب الحوائج ستی و دنیاست در تو گُم
دل میرود ز دست برای شب نهم

امشب شب نهم پرِ احساس میشویم
باده گسار حضرت عباس می‌شویم

ساقی سرت سلامت از آن باده می دهی
یک جرعه زان شراره ی آماده میدهی

ساقی نشسته است لب شاطی الفرات
مدهوش کائنات شد و محوِ ممکنات

ذُخـر الحسین ساقی عطشان کربلاست
عباس نازنین که غزل‌خوان ِ کربلاست

شاعر:علی کفشگر

__________________________________________________

متن شعر حضرت ابوالفضل العباس (ع)

این جوان کیست که آتش به فرات افکنده ست
آه و فریاد و فغان در عرصات افکنده ست

این جوان کیست که آتش زده نخلستان را
متحیر بنموده ست به خود میدان را

خوبرویان ِ عرب ماهِ منیرش خوانند
در نِـیستان شجاعت همه شیرش خوانند

خبر آمد اسَدالله به میان آمد
از سراپرده برون مست و خروشان آمد

که ابالفضل گرفته ست علم بر دوشش
آنکه پیغمبر و زهرا و علی مدهوشش

مشک بر دوش و چنان زین و حمایل محکم
سر پر اندیشه و از شوقِ حرم دل محکم

مست می آید و میخواند مزّمّل را
تشنه آید که به آتش بکشاند دل را

او رسیده ست به«قَد اَفلَحَ مَن زَکّــٰـهٰا»
متبلور شده در «مُنـذِرُ مَن یَخشـٰـها»

قل هوالله به لب تا که گشاید در را
مرتضی آمده از جا بکند خیبر را

ذوالفقاری به کف آماده ی میدان عباس
رخ برافروخته و مست و غزل خوان عباس

به رجز خوانی او اهل حرم دل مشغول
وقت میدان شدنش فاطمه هم دل مشغول

مشک یعنی همه ی عشق و تمامیّت او
مشک کانون حماسه ست به حیثیت او

مشک بر دوش و چنان زین و حمایل محکم
سر پر اندیشه و از شوق حرم دل محکم

آه از آن لحظه که خورشید ز زین افتاده
ماه با پیکر زخمی به زمین افتاده

نبضِ تاریخ و لهوف از ضربان افتاده
روحِ تشریح فرات از هیجان افتاده

این جوان کیست که کونین گریبان چاکش
روز محشر شهدا معتکف ادراکش

خوش به آن لحظه که دست از تن پاک افتادش
حضرت فاطمه آمد به مبارک بادش

آفرینش همه مجذوب کراماتش بود
کربلا شرح ِ مفاتیحِ روایاتش بود

این جوان کیست که آتش به فرات افکنده ست
آه و فریاد و فغان در عرصات افکنده ست

این جوان کیست که آتش زده نخلستان را
متحیر بنموده ست به خود میدان را

شاعر:علی کفشگر

__________________________________________________

متن شعر حضرت ابوالفضل العباس (ع)

مرا فهم مقامش هیچ در باور نمی آید
که قطره از شناسایی دریا بر نمی آید

علمدار حسین است و برای واژه “غیرت”
یقین دارم که مصداقی از او بهتر نمی آید

نمی فهمند دشمن ها کسی که مظهر خوبیست
بگو با صد امان نامه! به سوی شر نمی آید

دهان دشمنش با دیدنش از بهت وامانده ست
بگوید کیست اینک این اگر حیدر نمی آید؟!

کمان ابروان و تیر مژگانش فقط کافیست
از این رو وقت جنگ عباس با لشکر نمی آید

وفایش را بنازم! رفت تا آب و نخورد از آب
در اوج تشنگی هم باز صبرش سر نمی آید

برادر آمده گریان و با اندوه می پرسد:
چرا این تیر از چشمت برادر در نمی آید؟

علمدارم بگو تا با چه رویی خیمه برگردم
بگویم بچه هایم را که آب آور نمی آید؟

عمود خیمه اش را می کشد پایین و می گوید:
عمو دیگر نمی آید، عمو دیگر نمی آید….

شاعر:امیر حسین عظیمی

__________________________________________________

متن شعر حضرت ابوالفضل العباس (ع)

شرمنده ام نشد که بمانم کنارِ تو
تسکین شوم برایِ دلِ بی قرارِ تو

اشکِ رقیه دیدم و گفتم که میشوم
مرهم به زخم های دلِ غُصِّه دارِ تو

رفتم فُرات را به حضورت بیاورم
تیری به مَشک خورد و شدم شرمسارِ تو

این نیزه ها نذاشت که با خود بیاورم
آبی برایِ کودکِ چَشم انتظارِ تو

تا پایِ دشمنان نرود سمتِ خیمه ها
دست و سر و تمامِ تَنم شد حصارِ تو

با ذکر یا أخا تو به بالینم آمدی
با این حساب من شده ام از تبارِ تو

شاعر:محسن زعفرانیه

__________________________________________________

متن شعر حضرت ابوالفضل العباس (ع)

عطش از خشکی لب‌های تو سیراب شده
آب از هُرم ترک‌های لبت آب شده

بعد از آنی که تو لب‌تشنه عطش را کشتی
تشنه لب ماندن ساقی همه‌جا باب شده

بعد افتادن عکس تو در آیینۀ آب
برکه از شوق رخت خانۀ مهتاب شده

این فرات است که از درد غمت ای دریا
بس که پیچیده به خود یکسره، گرداب شده

تب و تاب حرم از تشنگی و گرما نیست
دل اهل حرم از داغ تو بی‌تاب شده

تیرها رو به سوی چشم تو خواندند نماز
همه گفتند که ابروی تو محراب شده

صحنه‌ای که کمر کوه شکست از غم آن
عکس تیری‌ست که در دیدۀ تو قاب شده

شاعر:محسن عرب خالقی

__________________________________________________

متن شعر حضرت ابوالفضل العباس (ع)

شکست باورت، ای کوه! پشت خنجر را
نشاند در تب شک، غیرت تو باور را

برادری به وفاداری تو معنی یافت
که از گلوی تو فریاد زد برادر را…

فرات آینه شد، پیش چشم غیرت و آب
مگر نشان بدهد حیرت مصوّر را

نگاه کردی و دیدی حرم در آتش بود
و در طواف حرم، فوجی از کبوتر را

گذشتی از سر آب و به خاک افتادی
که سر به سجده گذاری هر آن مقدّر را

فرات بعد تو عمری‌ست تا که می‌گرید
عطش جز این نشناسد زبان دیگر را

تویی که نام تو با هرچه رود پیوسته‌ست
و بی تو آب نمی‌بیند آن طرف‌تر را

شاعر:ناصر فیض

__________________________________________________

متن شعر حضرت ابوالفضل العباس (ع)

اگر دردمندی اگر بی قراری..
اگر سربه زیری اگر شرمساری…

اگر زخم خوردی اگر پرغباری..
چرا ناامیدی؟ابالفضل داری!

بده دست خود را برو با ابالفضل
بزن روی سینه بگو یا ابالفضل

خوشا این کرامت خوشا این گدایی
نمیپرسد از تو که هستی؟ کجایی؟

به یمن ابالفضل در کربلایی
خیال تو راحت که حاجت روایی

نه تنها خودی ها نه تنها تنی ها
که قرص است بر او دل ارمنی ها

همه با مرامان اسیر مرامش
همه نامداران گرفتار نامش

حسین است امامش فدای امامش
غلامم غلام غلام غلامش

ابالفضل لنگر حسین است کشتی
بقول رفیقان ابالفضل مشتی

هوا داغ داغ و حرم قحط آب است
علی بی قرار و پریشان رباب است

عمو تشنه را آب دادن ثواب است
ببین هرطرف را که دیدم سراب است

بیا مشک بردار جان رقیه
که زخم است دیگر دهان رقیه..

شاعر:سید پوریا هاشمی

__________________________________________________

متن شعر حضرت ابوالفضل العباس (ع)

برسر نعش گل ام بنین غوغا شد
همه گفتند:حسین بن علی تنها شد

تاکه حیرت زده دردشت دودستت دیدم
گفتم ازیوسف من یک اثری پیدا شد

صوت ادرکنی تو گم شده در هلهله‌ها
این چه شوریست که درلشگریان برپاشد

تا که دیدم بدنت را کمرم درد گرفت
خیزازجا و ببین پشت حسینت تا شد

از بلندای قدت جای دو لب باقی نیست
این همه تیر کجای بدن تو جا شد

با چه بغضی زده این ضربه خدا می‌داند
که ز فرق سر تو تا به ابرو واشد

صورت تو اثر از چادر خاکی دارد
گوئیا سجده تو بر قدم زهرا شد

گوئیا لشگری از پیکر تو رد شده اند
زیر پا خطبه ترویه تو امضا شد

بین یک دشت تنت ریخته صاحب علمم
صحنه قتلگهت علقمه نه دریا شد

شاعر:قاسم نعمتی

__________________________________________________

متن شعر حضرت ابوالفضل العباس (ع)

طاق ابرویت مرا سمت مصلی می کشد
اشک، چشمان تو را مانند دریا می کشد

از خجالت آب گشتی تا که دیدی دختری
عکس مشکی را به روی خاک صحرا می کشد

ماه جایش آسمان است علتش این است اگر
آسمان دارد تو را بالا و بالا می کشد

یک عمود آهنین آمد سرت پاشیده شد
ناله ات امّ البنین را دارد این جا می کشد

راهزن هایی که دور پیکرت حلقه زدند
کارشان در علقمه دارد به دعوا می کشد

تا رسیدم پیش تو دیدم که یک دست کبود
یک به یک از پیکر تو تیرها را می کشد

سینه و پهلوی تو بوی مدینه می دهد
می کشی درد عجیبی را که زهرا می کشد

رفتی و چشمان هرزه روی زینب باز شد
نا نجیبی بی حیایی را به معنا می کشد

شاعر:محمد فردوسی

__________________________________________________

متن شعر حضرت ابوالفضل العباس (ع)

دل داده ام به نغمه ی ادرک اخای تو
با من چه کرد شور برادر بیای تو

ای مسجد وفا بدنت، روی خاک ها
گلدسته است یا که دو تا دست های تو

دست تو روی دست من و جبرییل هم
آورده است بال پریدن برای تو

با تو چه کرد دیدن قد دوتای من
با من چه کرد دیدن فرق دوتای تو

هارون من چگونه شکافد در این دیار
دریای غصه های دلم بی عصای تو

دیگر بس است گفتن روحی لک الفدا
دیدی که مستجاب شد آخر دعای تو

در پیش خیمه گفته ام” إرکب بنفسی انت”
یعنی که بی مبالغه جانم فدای تو

یک چشمه آب اگر که میان خیام بود
صد چشمه خون نبود کنون زیر پای تو

از خنده ها بلند شده های های من
از گریه ام بلند شده های های تو

شاعر:عطیه سادات حسینی

__________________________________________________

متن شعر حضرت ابوالفضل العباس (ع)

دستی افتاد ز تن، دست دگر یاری کن
گرچه بی تاب شدی خوب علمداری کن

مشک! نومید مشو، تا به حرم راهی نیست
تو در این معرکه ی درد مرا یاری کن

تیر! در چشم برو، لیک سوی مشک میا
به هوای سر زلفش تو هواداری کن

تیر بر مشک نه، بر این جگر تشنه نشست
عشق! ساکت منشین با دل من زاری کن

چشم! دیدی علم و مشک به خاک افتادند
قطره ی اشک تو در غربت من جاری کن

بانوی تشنه لبان! دست روی سینه مَنِه
لااقل بهر من سوخته دل کاری کن

آب را تا به در خیمۀ اصغر برسان
بعد آن بر من بی دست عزاداری کن

شاعر:سید محمد جوادی