اشعار امام حسین (ع) و مناجات با امام حسین (ع) ویژه محرم ۱۴۰۰

متن شعر امام حسین (ع)

برای غربت شاه غریب سینه زدم
برای حضرت شیب الخضیب سینه زدم

گریستم همه ی عمر جای یارانش
میان روضه به جای حبیب سینه زدم

عزیز فاطمه گفتند عجیب کشته شدی
که بین روضه برایت عجیب سینه زدم

شنیده ام که سر صبر کشتنت ، حالا
به قتل صبر تو من بی شکیب سینه زدم

به نوحه خوان تو گفتم بگو از آب فرات
همین که گفت شدی بی نصیب سینه زدم

شاعر: امیر فرخنده

__________________________________________________________________

متن شعر امام حسین (ع) – مناجات با امام حسین (ع)

اگر سنگِ مسی را کوه زر کردم ضرر کردم
اگر اینگونه خود را معتبر کردم ضرر کردم

من از “اِلّا جمیلا” یی که زینب گفت دانستم
به غیر از پرچمت هر جا نظر کردم ضرر کردم

منم آن تاجرِ یوسف فروشی که نفهمیدم
در این بازار سودی هم اگر کردم ضرر کردم

مرا جز بی قراری در هوای تو ، قراری نیست
بجز خاک تو هر خاکی به سر کردم ، ضرر کردم

برایم دشمنی با دشمنانت منفعت ها داشت
اگر از دوستان تو حذر کردم ، ضرر کردم

لفی خسری که حق گفته بُوَد توصیف حال من
که هر لحظه بدون روضه سر کردم ضرر کردم

به غیر از خاطراتِ راه تو ، ورد زبانم نیست
به غیر از کربلا ، هر جا سفر کردم ضرر کردم

نکیر و منکر از من هر چه پرسیدند یادم رفت
بجز نام تو هر نامی ز بر کردم ضرر کردم

شاعر: عمران بهروج

__________________________________________________________________

متن شعر امام حسین (ع) – مناجات با امام حسین (ع)

انگور گریه کرد برایت شراب شد
گلبرگ گریه کرد ز داغت گلاب شد
خاک سیه به شوق لبت آفتاب شد
خورشید زیر پای غلامت تراب شد
.
اصلا تو کیستی که چنین کار می کنی
ما را به دام گریه گرفتار می کنی
.
باران به پای گریه کنانت نمی رسد
دریا به موج سینه زنانت نمی رسد
بیچاره آن گدا که به نانت نمی رسد
کون و مکان به تیر و کمانت نمی رسد
.
تیر غم تو چلّه نشین کمان ما
ای تربت تو کاسه ی شیرین بیان ما
.
از عطر سیب سرخ تو خوش عطر و بو شدم
دنبال باده بودم و صاحب سبو شدم
من زیر دست و بال خودت زیر و رو شدم
دور و بر تو گشتم و با آبرو شدم
.
داری برای من پدری می کنی حسین
کِی سوی این گدا نظری می کنی حسین
.
من پای بیرق تو خودم را شناختم
من با برادر تو کرم را شناختم
من اربعین مسیر حرم را شناختم
از لحظه ای که من پدرم را شناختم
.
گفتش پسر به سینه بزن از غم حسین
کاری بکن برای غم و ماتم حسین
.
اما حلال کن که به کارت نیامدم
آخر به کار ایل و تبارت نیامدم
با پای دل به سمت مزارت نیامدم
با مادرم اگر به زیارت نیامدم
.
اما دلم همیشه برای تو می تپید
قلبم به عشق کرببلای تو می تپید
.
بیرون مکن مرا که گرفتار می شوم
بیرون کنی به فاطمه بیکار می شوم
دیوارم و سر خودم آوار می شوم
من با اصول عشق تو دین دار می شوم
.
تا اربعین مرا تحمّل بکن حسین
خرج مرا دوباره تقبّل بکن حسین
.
شاید میان صحن تو من هم عوض شدم
من پای روضه های تو کم کم عوض شدم
با گریه زیر سایه ی پرچم عوض شدم
با روضه ی لهوف و مقرّم عوض شدم
.
صلّی علیک زینب تو می کشد مرا
این روضه های هر شب تو می کشد مرا
.
ای کشته ی حسادت دنیا حسین من
ای تشنه مانده در لب دریا حسین من
مانده تن تو گوشه ی صحرا حسین من
آتش گرفت خیمه ی زن ها ، حسین من
.
کم دست و پا بزن که صدایت نمی رسد
دست کسی به خاک عبایت نمی رسد

شاعر: محمد صادق باقی زاده

__________________________________________________________________

متن شعر امام حسین (ع) – مناجات با امام حسین (ع)

من ضرر کردم و تو معتمد بازاری
بار ما را نخریدند…تو برمیداری؟!
.
مثل طفلی که زمین خورده دویدم سویت
آمدم گریه کنم، حوصله ام را داری؟
.
داغ یک بوسه دو سال است به جانم مانده
به همین گریه مگر تازه کنم دیداری
.
پدرم گریه کنت بوده و آقا! من هم
به جز از گریه برای تو ندارم کاری
.
کربلایم ببری یا نبری خود دانی
بند قلاده ما را به کسی نسپاری!
.
غزلم در حد یک شاعر درباری نیست
بنویسید مرا گریه کن درباری!

شاعر: رضا وکیل آذر

__________________________________________________________________

متن شعر امام حسین (ع) – مناجات با امام حسین (ع)

شهر باید به نفس تنگی اش عادت بکند
روضه ها کم شده باید که وصیت بکند

روضه اکسیژن این شهر پر از بیماری ست
از چه بیچاره از این معجزه غفلت بکند

غفلت از عشق به این روز در آورد تو را
کاش ای شهر تو را عشق هدایت بکند

پرچم روضه که از سر درِ کوچه برود
عوضش درد به هر خانه سرایت بکند

یادمان رفت خداوند دعای ما را
به گل روی حسین است، اجابت بکند
***
کربلا موج خروشان عزاداران و…
مشهد اما به همین وضع قناعت بکند

معرفت را چه کسی غیر “طویرج” فهمید
آنکه با جان و دل از دوست حمایت بکند

عاشق آن است که چون میثم تمار علی
زندگی اش همه را خرج ولایت بکند

شاعر: حسن کردی

__________________________________________________________________

متن شعر امام حسین (ع) – مناجات با امام حسین (ع)

در حریمت بغض هایِ آسمان پایان گرفت
باد تا پیچید دور پرچمت، باران گرفت

در ضریحت کلّ حاجات جهان شد مستجاب
غیرممکن ها از اینجا رخصتِ امکان گرفت

جرعه جرعه غصه خورد و تا ابد خیری ندید
هر که غیر از دستِ تو از جای دیگر نان گرفت

آرزوی کربلایت داشت و شبهای قدر
سائل آمد با چه حالی بر سرش قرآن گرفت

هر کسی شد گوشه-گیرِ کعبهٔ شش گوشه ات
بی سر و سامان رسید از تو سر و سامان گرفت

رفته بود از حال، عیسیٰ لحظهٔ اذن دخول
تربتت را بو کشید و زیر ایوان جان گرفت

نوح، کشتیِ نجاتت را تمنّا کرد… تا؛
بادبانِ کشتی اش را حملهٔ طوفان گرفت

خضر چای روضه ات را خورد و مجنونِ تو شد
پس به عشق روضه هایت عمرِ جاویدان گرفت

عارفی از تربتت با اشک، معجون ساخت و
دردمند آمد کمی خورد و از آن درمان گرفت!

شاعر: مرضیه عاطفی